iaat van onze parochie, in verband met haar pensioen. Uiteraard werd er op die dag niet gewerkt, maar hebben we uitgebreid afscheid van haar genomen. 

Haar huidige collega’s van het secretariaat hadden op die dag  het parochiecentrum in Tubbergen uitgebreid versierd. Om half tien werd Karin, in gezelschap van haar man Marcel, haar kinderen en kleinkinderen, met groot applaus verwelkomd. Allereerst sprak pastoor Hermens haar toe en complimenteerde haar over haar geweldige inzet en het vele werk dat ze verricht had in de afgelopen 20 jaar. Op voordracht van de geloofsgemeenschap Albergen, die haar vele activiteiten in beeld heeft gebracht, heeft hij bij de bisschop voor een Willibrordpenning aangevraagd en dit werd gehonoreerd. Deze penning spelde de pastoor Karin op. 

Vervolgens was de beurt aan Agnes Groothuis, secretaresse van het parochiebestuur om Karin toe te spreken.  Ze vertelde onder anderen dat Karin van kruiswoordpuzzels hield en dat ze ver was gekomen in een wedstrijd op televisie. Dat ze van schrijven hield en poëzie en daarom eindigde ze met een grappig gedicht van Annie M.G Schmidt over ouder worden. Karin ontving van het parochiebestuur en pastoraal team een olijfboom, als teken van hoop en toekomst, samen met een bos bloemen en een bon voor een etentje samen met Marcel. Vervolgens werd Karin toegezongen met een lied dat door pastoraal werker Christianne Saris was geschreven. 

Daarna nam Angeline Kienhuis van het centraal secretariaat het woord en vertelde dat Karin zo verbonden was met Kompas als lid van de redactie en eindredacteur.  Zij bood Karin een nummer aan dat helemaal aan Karin was gewijd. Alle geloofsgemeenschappen hadden hierin iets geschreven voor Karin. Er stond ook een interview in met echtgenoot Marcel. Daarnaast het lied dat Karin ooit voor Pancratiusdag had geschreven en het lied dat op haar afscheid voor haar werd gezongen. 

Tot onze verrassing bleek Karin zelf ook nog een woordje te willen doen. Zij beschreef dat ze van haar hobby haar beroep had gemaakt en dat ze altijd van het werk had genoten. Daarna beschreef ze hoe haar weg was verlopen in het werk voor de kerk.  Van het zingen in het jongerenkoor in Albergen naar het deelnemen aan de liturgiegroep van het koor. Van het werk voor het secretariaat in Albergen tot het werken voor het centraal secretariaat. Een interessant en boeiend verhaal. 

Vervolgens was er een inloop. Mensen van de geloofsgemeenschappen en de pastores die met haar gewerkt hadden kwamen om haar te bedanken voor de fijne samenwerking en alle goeds te wensen voor de toekomst.  Het was voor alle aanwezigen een heel gezellig samenzijn en fijn om elkaar weer eens te zien. 

Rond half twee werd Karin en haar gezin samen met haar collega’s en ex-collega’s van het centraal secretariaat een lunch aangeboden bij het Oale Roadhoes. Daarna dacht Karin naar huis te gaan. Maar de geloofsgemeenschap Albergen had nog wat verrassingen in petto! Zij werd opgehaald met een prachtig versierde duo fiets waarmee ze met Karin een rondje mee om de kerk fietsten en vervolgens naar Albergen gingen. 

Bij het landkruis voor Albergen werd er een borreltje gedronken met mensen die daar op haar stonden te wachten. Vervolgens gingen ze naar het Hobergen waar alles versierd was en waar de vrijwilligers van Albergen haar begroetten.  Met hen was nog een gezellig samenzijn met een hapje en een drankje. Vervolgens werd Karin uitgezwaaid naar huis.

Zo hebben we met elkaar een heel mooi en gezellig afscheid voor Karin kunnen verzorgen, dat ze meer dan verdiend heeft! 

We hopen dat ze samen met Marcel nog heel veel mooie jaren mag hebben en dat ze toe komt aan alles wat voor haar de moeite waard is. Het ga je goed Karin! 

Parochiebestuur , centraal secretariaat en pastoraal team