Pastorpraat bij Sacramentsdag

Na Pinksteren vieren we op de tweede zondag na Pinksteren: Sacramentsdag.

We vieren het Mysterie van de Eucharistie.

De laatste decennia is er in de media veel meer aandacht voor goed, duurzaam en gezond voedsel. Goed en gezond voedsel draagt ertoe bij dat je langer gezond blijft, dat je ook meer fit bent en daardoor meer aankunt, meer van het leven geniet en ga zo maar door. Goed en gezond voedsel, het bepaalt daardoor toch je levensstijl en het voedsel wat je eet; het zegt daardoor toch wie en wat je bent en uitstraalt.

Een paar jaar geleden was ik met mijn twee neefjes een dagje op reis. We gingen ergens op een terrasje zitten. De oudste was net even weg toen de bestelling werd opgenomen en kwam terug toen een meisje de bestelling kwam brengen. Het jongste neefje van negen pakte meteen zijn flesje chocoladedrank met een rietje en dronk het zichtbaar genietend langzaam op. Wil je dat ook vroeg ik aan de oudste maar hij zei: ’nee, chocolademelk met een rietje, ik dacht het niet, dat is niet stoer, mag ik even naar binnengaan en zelf wat uitzoeken’. Even later kwam hij met een kleurrijk, cool uitziend blikje terug en voldaan dronk hij het in enkele teugen leeg. Schijnbaar maakt het uit wat je eet en drinkt, het lijkt er op als of je daarmee iets van je zelf laat zien.

Deze gedachten van het voedsel wat je eet en de drank die je drinkt, het bepaalt wie je bent wat je uitstraalt. Deze gedachte is eigenlijk helemaal niet zo nieuw. We horen het Jezus in feite ook zeggen.

Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Deze woorden, ze drukken verbondenheid uit. En daarmee laat je zien wie je bent, waar je voor staat. Je bent wat je eet en wat je drinkt.

Jezus’ vlees eten en zijn bloed drinken, het klinkt in eerste instantie heel vreemd. Maar natuurlijk, het is geen daad van kannibalisme, zoals de omstanders eerst denken, maar een daad van geloof. Het betekent in geloof aanvaarden dat Gods liefde body heeft gekregen, zichtbaar is geworden in de persoon van Jezus zelf. Door lijden en dood heen bleef zijn liefde overeind en daarmee ook Gods liefde. En met die liefde mogen ook wij ons verbonden weten. Daarin ligt onze hoop, onze toekomst.

Op 11 juni vieren we Sacramentsdag. We vieren de verbondenheid die we hebben met Christus zelf en dan toegespitst in de Eucharistie. In de Eucharistie komt ook het hele Christelijke leven samen. De verbondenheid met Christus, maar ook het uitdragen van die verbondenheid. Het is niet voor niets dat we elke Eucharistie dan ook afsluiten met de woorden; Ite missa est, of: Ga nu allen heen in Vrede, want je zending als gelovig mens begint nu. Bij elke Eucharistieviering krijgen we als het ware huiswerk mee. Dat wat we geloven, werkelijk handen en voeten geven in het leven van alledag. Wetende dat we dit mogen doen in verbondenheid met Christus zelf. En daarbij past maar één antwoord: Heer wij Danken U.

Eucharistie vieren is ingaan op de uitnodiging van de Heer: Blijft dit doen, tot mijn gedachtenis. We mogen Hem als het ware werkelijk ontmoeten, maar ook dat we worden wat we eten, en dat is in Christus’ naam teken zijn van Gods liefde. Dan glimt het mysterie van Gods nabijheid door in het leven van alle dag. En wordt het leven zelf: eucharistie, sacrament, omdat Christus zichtbaar wordt in het leven van het hier en nu. In uw en mijn leven, daarin ligt de diepere betekenis van het mysterie van de eucharistie. Zo worden we wat we eten, en geeft het brood dat we breken gemeenschap met lichaam van Christus. En vormen wij allen die deel hebben aan dat ene brood ook dat ene lichaam van Christus.

Pastoor Hans Hermens



 

Pinksteren: Feest van Gods “Spirit”

 In het weekend van 27 en 28 mei vieren we Pinksteren, een feest met een hele mooie betekenis en een bemoedigende boodschap voor deze tijd. We leven in een wereld waarin we zoeken naar zin en samenhang en nieuwe wegen. Ook in de kerk. Maar hoe doen we dat? En hebben we daar de moed voor? In het Pinksterverhaal gaat het ook over mensen, die zoekende zijn. Na de dood van Jezus bleven zijn vrienden ontredderd achter. Hoe moesten zij verder zonder zijn inspiratie? Met Hem waren ze in staat geweest Gods wereld gestalte te geven.  Moesten zij nou zelf doen? En hoe moesten ze dat doen? De meesten van hen waren toch maar gewone vissers? Toch blijven zij elkaar opzoeken. Ze komen samen om te bidden en te praten. En dan daalt de heilige Geest als een vuurvlam neer op ieder van hen, en plotseling kennen ze geen onzekerheid, geen angst, geen twijfel. Ze stormen naar buiten en we horen dat ze te beginnen te spreken in vreemde talen, naargelang de Geest hun te vertolken geeft. We moeten ons daar geen bijzonder wonder bij voorstellen, maar dat ze in hun doen en laten de taal spraken die iedereen verstond, de taal van de medemenselijkheid, liefde, vrede en vreugde. Het is dezelfde Geest van God, die in het scheppingsverhaal als adem van God over de aarde wordt geblazen, zodat de aarde geen chaos blijft, maar een wereld om te leven en samen te leven. Het is de levensadem van God die in mensen wordt geblazen om hen te bezielen.

Niet alleen vroeger en toen, maar ook nu, kan Gods Geest ons kracht en moed geven om in beweging te komen en op te staan. Om te doen wat gedaan moet worden, om te kiezen voor wat wij belangrijk vinden, om het oude achter te laten en nieuwe wegen te gaan. Dat wij net als de leerlingen, elkaar blijven opzoeken en blijven bidden, en zorgen voor elkaar. Dat zo Gods verhaal met ons door mag gaan en wij de samenleving en de parochie opbouwen en uitbouwen.

Moge het ook voor ons weer Pinksteren worden,
zodat we inspiratie vinden in Gods ‘spirit’.

Zalig Pinksteren!

Pastoraal werker Christianne Saris

 

 

Dit najaar zal er vanuit onze parochie weer een bedevaart per bus naar Lourdes worden georganiseerd, de plek waar Maria verscheen aan Bernadette. De plek ook waar zoveel mensen troost, hoop en vreugde van Maria mochten ontvangen. Lourdes- een plek waar de hemel de aarde raakt!

Tijdens ons verblijf bezoeken wij de heiligdommen en nemen wij deel aan de diverse plechtigheden, zoals de lichtprocessie, de viering aan de grot en de kruisweg. Uiteraard is er ruim de tijd voor ontmoeting met elkaar, een kop koffie op één van de vele terrassen of voor een bezoek aan de vele winkeltjes. Ook gaan we een excursie maken naar de Pyreneeën. Wij hopen met vele mensen op weg te gaan naar Lourdes!

De reis vindt plaats van zondag 17 september tot en met maandag 25 september.

Met de nachtbus vertrekken we op zondagavond 17 september om 19.00 uur. We komen de volgende dag rond 12.00 uur aan in Lourdes.

Zondag 24 september stappen we voor de terugweg in de bus naar Nevers, waar we overnachten om 25 september weer naar Tubbergen terug te keren.

In Nevers bezoeken we het klooster waar Bernadette is ingetreden en de kapel waar ze ligt opgebaard.

Iedereen kan mee, jong en oud en uiteraard mensen die zorg nodig hebben. De reis wordt begeleid door ervaren zorgvrijwilligers. Pastoraal werker Christianne Saris zal de reis pastoraal begeleiden.

De kosten voor de bedevaart bedragen ongeveer 895 euro p.p. op basis van een tweepersoonskamer en excl. reis- en annuleringsverzekering.

U bent van harte uitgenodigd!

Wilt u zich inschrijven of heeft u vragen, dan kunt u altijd terecht bij onze contactpersonen;

Albergen: Annie Oude Breuil, tel. 06-15671440
Fleringen: Sonja Kuipers, tel. 06-12872612
Geesteren: Elly Horstman, tel. 06-22064755
Harbrinkhoek-Mariaparochie: Ria Leemhuis, tel. 06-57426078 of Gerard Voshaar, tel. 06-51067977
Langeveen: Truus Rozenkamp, tel. 06-13759969 of Elly Oude Steenhof, tel. 06-23205768
Reutum: Christien Deterink, tel. 06-23100829
Tubbergen: Ina Vreeswijk, tel. 06-15236063 of Brigitte Olthof, tel. 06-54907281
Vriezenveen: Katinka Dol, tel. 06-43127864

 

Meimaand, Mariamaand.

Waarom is nu de maand mei, bij uitstek de Mariamaand? Dat heeft met vroeger te maken. De naam van deze maand komt van het Griekse woord μαια, maia, wat ‘moeder’ betekent. In Italië bestond het idee dat mei een passende maand zou zijn om Maria, de moeder van Jezus, te eren. En zo is op de hele wereld de mei maand – Mariamaand geworden.

Deze maand staat Maria dus extra in de belangstelling. Vele gelovigen hebben bij haar troost gezocht. Zij is de moeder van God, maar ook de moeder van alle gelovigen.

Maria, een veelzijdige vrouw, een eenvoudig meisje uit Nazareth, die genade heeft gevonden bij God. Maar ze is ook een moeder, ze bidt voor iedereen die er om vraagt.

Eens heb ik enkele maanden in een opvangcentrum gewerkt voor dak- en thuislozen. Deze mensen kregen eten in het opvangcentrum en voor het eten werd gebeden. En zo kwam ik in aanraking met een man die al jaren dakloos was. Na het eten kwam deze man bij me en begon te spreken over het gebed. Ik doe niet zo veel aan mijn geloof maar hij kende een regel uit een gebed die hij als kind had geleerd van zusters en hij vroeg of ik het kende. ‘Maria sla uw mantel om mij heen zodat wij ons bij u geborgen mogen weten’. Deze regel sprak deze man uit . Helaas kende ik het gebed toen niet, maar de volgende dag weefde ik deze regel in een gebed en tot tevredenheid van deze man. Een man opzoek naar geborgenheid, die staat midden in een harde wereld van eenzaamheid, uitstoting, geweld en drugs.

Maria een veelzijdige vrouw. Een zorgzame moeder, een diepgelovige nederige vrouw, maar ook een vrouw die het onrecht haat en daar voor uitkomt. Zij kent een geloof  die verlossing uitspreekt voor hen die het niet op eigen kracht redden. Vanuit Gods Geest  geeft zij woord  aan de vertrapten en ook aan deze dakloze man. Voor hem is zij een moeder.

In het Magnificat, het loflied van Maria, klinkt allereerst Gods verlossing door voor mensen die achter worden gesteld en niet dreigen mee te tellen. Ik denk aan vele vrouwen, kinderen, anders gelovigen, die op vele plekken in onze wereld niet meetellen. Zo zou Maria in haar tijd voor vele mensen niet meetellen. Maria is immers ongehuwd zwanger.

In haar loflied spreekt Maria het geloof uit in een liefdevolle God waar het onmogelijke mogelijk lijkt. Maria spreekt het geloof van de omkering uit. Maar daarbij wijst zij altijd naar haar Zoon, Jezus Christus. Hij is immers de Deur naar de Vader.

Pastoor Hans Hermens



 

Geslaagde opbrengst voor het Vastenactie project “Veilig onderwijs in Guatemala”

Zoals u weet hebben we in de afgelopen veertigdagentijd aandacht gevraagd voor het vastenactie project “veilig onderwijs in Guatemala” en parochianen opgeroepen om dit project te steunen. In alle kerken stond collectebussen en de scholen in Geesteren en Vasse hebben respectievelijk  een spelletjesmiddag en een sponsorloop gehouden.

Inmiddels is bekend wat de totale opbrengst is geworden. We hebben ,mede dankzij de inspanning van de twee scholen, het mooie bedrag van 10.539 euro opgehaald! Het is nog niet bekend wat de bijdragen van parochie Lumen Christi en de Plechelmus Parochie zijn, maar we zitten nu al ruim boven het streefbedrag van 9.000 euro dat we met de Vastenactie hadden afgesproken voor de drie parochies.

Dat betekent dat de Vastenactie in ieder geval het streefbedrag gaat verdubbelen en dat de kinderen in Guatemala uit mogen kijken naar veilig onderwijs in een goed schoolgebouw.

Mede namens het pastoraal team heel hartelijk dank voor uw gaven!

Pastoraal werker Christianne Saris

De voorbereiding op de Eerste Communie voor de kinderen uit groep 4 van Geesteren, Reutum en Fleringen is begonnen. Eén en dertig kinderen bereiden zich op dit moment voor.

Eén van de bijeenkomsten is de tafelavond voor de kinderen met hun ouders. We houden dan de Paasmaaltijd die Jezus met zijn vrienden hield op de laatste avond van zijn leven. De kinderen zitten in een binnenkring aan tafels. De ouders zitten er in de buitenkring omheen.

De kinderen hebben een bordje met een klein sneetje brood, een radijsje, een druif en een matse en een bekertje druivensap voor zich. Na een inleiding en een gebed wordt steeds een vraag gesteld die bij het product hoort dat op het bordje ligt. We gaan dan na met de kinderen wat het antwoord zou kunnen zijn. Nadat het antwoord/de antwoorden gegeven zijn, mogen de kinderen het product opeten.

“Waarom staat er brood op tafel? Waarom at Jezus brood?” De kinderen vertellen dat brood is om te leven. Vervolgens wordt verteld dat Jezus wil dat wij leven en gelukkig zijn en dat hij daarvoor heeft geleefd. En dat hij op die laatste avond het brood deelt met zijn vrienden en zegt dat Hij is als het brood, dat leven geeft en dat Hij vraagt om na zijn dood bij het delen van het brood aan Hem te denken, zodat Hij voor altijd bij hen kan zijn om hen kracht te geven.

Een andere vraag is : “Waarom staan er bittere vruchten op tafel? Er wordt dan verteld dat veel mensen leven in bittere/moeilijke omstandigheden. De kinderen

gaven als voorbeelden: pesten, iemand slaan of schoppen, oorlog, armoede. Dan wordt verteld dat als Jezus mensen zou zien in moeilijke omstandigheden, hij medelijden zou krijgen en zou helpen. En dat  er zolang er nog mensen zijn die lijden, de wereld niet is zoals God het graag ziet. Dat we daar als gelovigen geen genoegen mee nemen en dat we in de vieringen in de kerk bidden om moed en kracht om  een einde te maken aan alle narigheid.

Gelukkig staan er ook zoete vruchten op tafel.  We vertellen dat de zoete vruchten doen denken aan de mooie dingen in het leven. We vroegen de kinderen waarvoor ze konden danken.  “Voor Sinterklaas, voor een verjaardag, voor het eten, voor het huis, voor mijn lieve mamma/pappa, voor het leven dat je gekregen hebt, als er een kindje geboren is” Vervolgens wordt verteld dat de mooie dingen ons doen denken aan een wereld vol vrede, zonder verdriet, een hemel op aarde. Dat is de wereld waar Jezus van droomde en aan werkte.  Er wordt verteld dat we in de vieringen in de kerk God danken voor alle fijne dingen en fijne mensen die er zijn en zelf beloven er alles aan te doen waardoor deze wereld goed kan worden.

De avond wordt besloten met een gebed en het Onze Vader.

Het is altijd een mooie avond waarop we met elkaar stilstaan waar het in ons geloof om te doen is. We wensen de kinderen met hun ouders nog een goede voorbereiding toe en een mooie viering op 14 mei ( Geesteren) en 4 juni ( Reutum en Fleringen).

Pastoraal werker Christianne Saris

 

Met Pasen gaan we over van donker naar licht, van dood naar leven. De dood is overwonnen, het graf is leeg. Maar de weg van dood naar leven is voor velen van ons zo vreemd, zo tegengesteld aan het leven van alle dag. Immers wij kennen in onze beleving alleen maar de weg van leven naar dood. We zien het bij onze dierbaren, die ziek worden, die sterven. We zien het bij ons zelf, in onze gebroken relaties, in de eenzaamheid, in het ouder worden, in onze tekorten en beperkingen. De vernietigende kracht van het kruis is soms zo machtig dat je bijna niks anders meer kan dan uitroepen, dood is dood!

Deze ervaring, van dood is dood, moeten de vrienden van Jezus ook hebben gekend toen Jezus gevangen werd genomen, gegeseld en aan het kruis werd gehangen om daar te sterven. Zo zwart kan de nacht zijn dat naar onze menselijke maatstaven het nooit meer licht lijkt te worden.

De vrouwen aan het graf, zij hebben iets ervaren wat voor de vrienden van Jezus nog in het verborgene ligt, ook al zien deze vrienden het lege graf en de zwachtels. De vrouwen verstaan de tekenen van Gods belofte, dat God een God van levende is en niet van doden. En zij herinneren Jezus’ woorden dat Hij zou sterven aan een kruis, maar op de derde dag zal verrijzen. De twijfel die mensen gevangen houdt wordt doorbroken.

In het pastoraat ben ik al verschillende malen diep getroffen door mensen die ondanks het verdriet en de pijn die het leven met zich mee kan brengen, de tekenen van Gods belofte toch verstaan. Die mogen leven vanuit het levenwekkende Paasgeloof. Een vrouw van in de vijftig zegt met de dood in de ogen; ‘Ik heb mooie jaren gekend. Nu ik afscheid moet nemen van het leven, zal het loslaten van hen die mij zo dierbaar zijn heel moeilijk zijn, maar toch leg ik mijn leven in Gods hand, Hij zal me de weg wijzen ook als ik gestorven ben. Immers in zijn woning is ruimte voor velen’.  Ik denk aan een man die keer op keer tegenslag na tegenslag in het leven heeft moeten verwerken, maar geïnteresseerd blijft in de verhalen van de mensen uit zijn omgeving. Ik denk aan een man van 83 jaar, die ruim twintig jaar lang zijn vrouw, die toen een hersenbloeding heeft gehad, elke dag in het verpleegtehuis blijft opzoeken. Ook al kent deze vrouw haar man nauwelijks nog terug en wordt zij soms ongelofelijk boos op hem.

Toch blijft deze man zeggen. Ik heb veel van haar gehouden en dat doe ik nog steeds. Dit alles, ontroert mij ten diepste. Op zulke momenten merk je dat door de pijn en de dood heen de liefde en het leven toch sterker zijn.

Pasen, Jezus opstanding uit de doden. God heeft zijn Zoon door de dood heen gehaald. Door de twijfel en de dood heen, wijst Jezus ons de weg naar het leven.

Pasen is niet slechts een historische gebeurtenis. We moeten niet blijven hangen bij het lege graf. Pasen gaat verder. Het gaat om die levenwekkende kracht van Gods geest., die mensen in beweging zet, mensen doet leven. En ons doet geloven in Gods liefde, dat wij allen zijn kinderen mogen zijn. God, onze hemelse Vader, laat niemand los. Hij laat geen kind alleen, ook niet in de dood.

Christus verrijzenis geeft ons uitzicht op Gods liefde en trouw over onze pijn en dood heen.

Christus is waarlijk opgestaan, Alleluja.

Voor u en uw dierbaren, Zalig Pasen!

pastoor Hans Hermens

Afwezigheid van onze diaken Bert Huitink

Al geruime tijd  heeft onze diaken Bert Huitink te maken met artrose.  De voortschrijdende artrose belemmert hem meer en meer in zijn werk, maar natuurlijk ook in z’n privé leven. Met veel passie en enthousiasme heeft hij zijn werk in onze H. Pancratiusparochie gedaan. Maar door de artrose kan hij niet meer met de zelfde kracht zijn werk blijven doen. Dat valt hem ook zwaar. De afgelopen maanden hoopte  hij door minder uren te werken, dat de klachten af zouden nemen, maar dit was helaas niet het geval. Daarom zal Diaken Bert Huitink enige tijd door ziekte afwezig zijn. We hopen dat met rust de klachten af zullen nemen. We wensen hem heel veel beterschap toe.

Pastoor Hans Hermens, namens parochiebestuur en pastoraal team.

In het weekend van 18 en 19 maart stond de vastenactie centraal en vierden we tevens half vasten. Ik mocht voorgaan in verschillende weekendvieringen en ben tijdens de overweging in Geesteren en Vriezenveen in gesprek gegaan met Inge Kuiphuis, die zeven jaar als missionair werker heeft gewerkt in Guatemala. Zij is verbonden met ons project van de Vastenactie.  Inge en ik kwamen erachter dat de lezingen naadloos aansloten bij het verhaal dat zij vertelde. Ik vroeg haar hoe zij ertoe was gekomen om in Guatemala te gaan werken. Zij vertelde dat de ongelijke verdeling in de wereld haar bezig had gehouden. Zij had zo’n goed leven en kwam niets tekort, in het zuiden van de wereld is aan alles tekort. Zij koos er voor om de opleiding Ontwikkelingsstudies te volgen en werd uitgezonden via de Week van de Nederlandse missionarissen. Ze heeft gewerkt bij een sociale beweging van boeren en arbeiders die opkomt voor de rechten van werknemers van een voormalige koffieplantage en voor de verbetering van leefomstandigheden.  Inge heeft deze organisatie op allerlei manieren bijgestaan.  Wat de mensen het meest waardeerden, was dat ze gezien werden,  door mensen uit andere landen en dat sterkte hen enorm. In het evangelie van het betreffende weekend ging het ook om gezien worden. Jezus zag een blindgeborene, waar anderen aan voorbij liepen. Hij zag de nood van de man, ontfermde zich over hem en genas hem. De man kreeg een totaal nieuw perspectief in zijn leven en kwam tot geloof. In onze tijd zie ik ook een grote behoefte van mensen om gezien te worden. Gezien te worden in het werk of vrijwilligerswerk, maar ook in het onderlinge sociale contact om zorgen en noden te delen, bij ziekte, zorgen, verlies, overlijden. En waar het leven gedeeld wordt, worden mensen bemoedigd en gesterkt. Jezus heeft ons laten zien wat geloven is:  de wereld te herscheppen, betrouwbaar te maken, te vernieuwen, te verzoenen. Hij zag mensen in hun nood en hielp hen opstaan. Dat wij elkaar helpen opstaan en zo toe mogen groeien naar Pasen, het feest van de Opstanding.

Pastoraal werker Christianne Saris

De Actie Kerkbalans – de grootste jaarlijkse inzamelingsactie onder de leden van de geloofsgemeenschappen – wordt in H. Pancratius parochie van 3 tot en met 16 april aanstaande gehouden.

Het parochiebestuur en de lokale commissies van beheer bevelen deze actie van harte aan, om onder andere de pastorale zorg voor alle negen geloofsgemeenschappen draaiende te kunnen houden. Naast de kosten voor de pastorale zorg zijn er de nodige uitdagingen gezien bijvoorbeeld de hoge energiekosten van de gebouwen, het  onderhoud van de begraafplaatsen en gebouwen en de inflatie waarmee we te maken hebben.

Om een levende gemeenschap te kunnen zijn met elkaar kunnen we niet zonder de jaarlijkse bijdrage van onze parochianen. De opbrengst komt geheel ten goede aan de eigen gemeenschap en van jong tot oud.  De afgelopen jaren is flink ingezet op het bereiken van onze kinderen, jongeren en jonge ouders. Met uw steun kunnen we dit werk voortzetten en samen een levendige parochie vormen. Helpt u ons bouwen aan de kerk van morgen?

De Heilige Pancratius parochie dankt u bij voorbaat voor uw gift.