Afscheid Toos Bertels en opheffing van het liturgiekoor.
Begin dit jaar gaf Toos Bertels aan dat ze niet langer in staat was dirigente te blijven van het liturgie koor. Lichamelijk was het helaas niet meer op te brengen. Het was voor haar een moeilijke beslissing want zij zette zich meer dan 100 procent in voor het koor, waar ze 33 jaar dirigente was geweest.
De bedoeling was dat het liturgiekoor een mooie viering als afscheid wilde verzorgen.
Helaas door het coronavirus mocht men niet meezingen, maar werden de liederen tijdens de viering via de geluidinstallatie ten gehore gebracht.
Aan het eind van de viering kreeg Toos uit handen van pastoor Pikkemaat de Willibrordpenning als blijk van waardering. Deze is door kardinaal Eijk toegekend voor haar buitengewone en betekenisvolle inzet. Toos zorgde ervoor dat de liederen tijdens de viering overeenstemden met de teksten. Ze was liturgisch zeer goed geschoold. Ze wist de leden van het koor goed te motiveren en zorgde steeds voor mooie passende gezangen.
Uit handen van de voorzitter van de Commissie van Beheer, Marianne van Wegen, ontving ze een door Diego Semprun Nicolaas gebrandschilderd raam met de afbeelding van St. Cecilia, de patrones van de muziek.
Hierna werd stil gestaan bij de opheffing van het liturgiekoor.
In 1987 werd door pastoor Smithuis gevraagd of een liturgiekoor opgericht kon worden.
De opzet was om de liturgie te ondersteunen met Nederlandstalige kerkelijke zang.
Nederlandstalige kerkelijke gezangen waarbij de parochianen mee konden zingen. En zo heeft het liturgiekoor een plekje veroverd binnen de koren. Men verzorgde menigmaal de gezangen in de weekendvieringen. Verder werd gezongen tijdens doordeweekse vieringen en in avondwakes. Ook zong men veel in het ziekenhuis, verzorgingshuizen en verpleeghuizen. Toos Bertels was al die jaren dirigente. De organisten van de afgelopen 33 jaar waren Bert Bekhuis, Greta van Langen, Francoise Haarhuis en Gerda van de Weide.
Het was een enthousiaste groep koorleden die in de begin jaren ruim 35 leden telde.
Maar het was niet alleen een groep om samen te zingen. De sociale verbondenheid stond hoog in het vaandel en men steunde elkaar bij mooie maar ook moeilijke momenten.
Dat men het prettig vindt bij het koor blijkt wel uit het feit dat veel leden vanaf de oprichting lid zijn van dit koor. Men stopte niet omdat men het niet leuk meer vond, maar door verhuizing ouderdom of overlijden.
Toen Toos aangaf om te stoppen was dat een reden voor het bestuur van het liturgiekoor om zich te bezinnen over de toekomst van het koor. De bezetting bleek te klein om verder te kunnen gaan. Maar misschien kan er in de toekomst een liturgiekoor parochie breed opgezet worden. Men gaat dit onderzoeken.
Als geloofsgemeenschap zijn we het koor veel dank verschuldigd voor hun inzet van de afgelopen jaren.
Bij het verlaten van de kerk kregen alle koorleden een roos uitgereikt. Verder was er voor ieder lid een kaart met de afbeelding van St. Cecilia.
Na het slotlied was er buiten een verrassing.
Multiple Voices met dirigente Petra Kramer zong het koor toe waarna ze gezamenlijk nog zongen “Ik ben een kind van Maria”.
Al met al een mooi waardig afscheid.
ROCK SOLID ‘JUNIOR’
ongeren van Rock Solid, gaan dit begeleiden met begeleiding van de werkgroep Rock Solid. Wij hebben inmiddels een groep jongeren die enthousiast zijn en deze kinderen bij de hand willen nemen. Onze slogan: jongeren nemen kinderen bij de hand!
Wacht niet, doe met ons mee, wat ik altijd zeg: onze parochie leeft, onze kerk is niet oud en grijs, wie de jeugd en jongeren heeft, heeft toekomst!
en inwoners van Tubbergen
