Met Pasen begonnen we in de kerk met het aansteken van de paaskaars. Meestal gaat dat niet ineens. En zeker wanneer buiten de paaskaars wordt ontstoken en de wind krijgt er vat op, is het een moeizaam proces om de paaskaars brandend te houden. Maar toch wanneer het kleine haperende vuurtje brandt en wordt uitgedeeld is binnen een paar minuten de gehele kerk verlicht met allemaal kleine vlammetjes. Dit gebeurde in onze Pancratius parochie tijdens de paasnacht, maar op talloze plekken over de gehele wereld. Miljoenen en miljoenen kleine vlammetjes die werden gedeeld over de gehele wereld. Het licht van Christus’ verrijzenis. Teer en zwak, maar toch overal aanwezig. Het Paasgeloof moet wortel schieten. Met Pasen was het voor de leerlingen van Jezus ook niet meteen ‘Alleluja de Heer Leeft’. We hebben de Geest van harte nodig om het paasgeloof te kunnen verstaan.
Met Pinksteren vieren we het geboortefeest van de kerk. Want met Pinksteren trekken de leerlingen van Jezus de wijde wereld in. En brengen voor het eerst de verrezen Heer bij alle mensen in herinnering. De beloofde Helper, de heilige Geest werd op die eerste Pinksterdag over de leerlingen en over de aanwezige vrouwen uitgestort.
De Geest maakt nieuw, geeft kracht en maakt wat is verhard weer zacht. In deze tijd van oorlog, terreur en geweld mogen we als gelovigen met meer aandrang bidden om de heilige Geest.
Met ons Doopsel en het Vormsel, hebben ook wij die Geest mogen ontvangen om tenslotte in ons doen en laten vrucht te dragen. Om handen en voeten te geven aan de Blijde Boodschap.
Pinksteren is het feest van het optimisme. Het geloof dat niet de dood, de pijn, het kwaad het laatste woord heeft, maar Gods liefde die leven geeft in overvloed.
Hieronder vindt u een mooi en oud lied, een gebed om de heilige Geest. Een gebed om in deze dagen eens wat vaker te bidden of te zingen.
Ik wens u een zalig Pinksteren toe.
Pastoor Hans Hermens,
mede namens onze pastoraal werkster Christianne Saris.
PINKSTERLIED: KOM SCHEPPER GEEST.
Kom Schepper Geest, daal tot ons neer,
Houd Gij bij ons uw intocht, Heer;
Vervul het hart dat U verbeidt
Met hemelse barmhartigheid.
Gij zijt de gave Gods, Gij zijt
De grote Trooster in de tijd,
De bron waaruit het leven springt,
Het liefdesvuur dat ons doordringt.
Gij schenkt uw gaven zevenvoud,
O hand die God ten zege houdt,
O taal waarin wij God verstaan,
Wij heffen onze lofzang aan.
Verlicht ons duistere verstand,
Geef dat ons hart van liefde brandt,
En dat ons zwakke lichaam leeft
Vanuit de kracht die Gij ons geeft.
Verlos ons als de vijand woedt,
Geef ons de vrede weer voorgoed.
Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad,
Geen ongeval ons leven schaadt.
Doe ons de Vader en de Zoon
Aanschouwen in de hoge troon,
O Geest van beiden uitgegaan,
Wij bidden U gelovig aan.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2020/05/VoorwoordPinksteren.jpg4721148Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2024-05-16 12:56:532024-07-13 11:14:57Pastorpraat voor Pinksteren
Op 4 mei herdenken we de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Tevens herdenken we alle gestorvenen als gevolg van oorlogssituaties en vredesmissies in de jaren daarna tot heden toe. Helaas vallen er heden ten dage nog vele slachtoffers als gevolg van oorlog en geweld. Dat wij op 4 mei hen mogen gedenken. Hierbij een mooi gedicht dat we vonden op de site van het nationaal comité van 4 en 5 mei.
Mauricio Plat
Welkom in mijn wereld.
Daar waar racisme niet bestaat,
waar liefde ademt in elk leven
en niemand iemand haat.
Waar geen conflicten zijn
en niemand het woord corruptie kent.
Waar alleen de kleuren van je hart
vertellen wie je echt bent.
Een wereld waarin
een twee minuten stilte
niet nodig is.
Waar een oorlog nooit geweest zou zijn
en niemand zijn dierbaren mist.
Mijn wereld is een wereld
die zich laat zien
in mijn dromen.
Waar geluk en vrede heerst
waar ieder mens in mag wonen
en niemand een ander zijn leven nog beheerst.
Welkom in een wereld
waar alles magisch lijkt
maar nog altijd een sprookje is
ver van de werkelijkheid.
Pasen ligt alweer enkele weken achter ons. Na een ruime voorbereidingstijd hebben we dit grootste feest van het christendom zowel in de kerken als thuis uitgebreid gevierd. Maar is het feest hiermee afgesloten? Nee, kerkelijk gezien niet. Het kerkelijk jaar geeft aan dat we in de Paastijd zitten. Deze Paastijd loopt tot en met Pinksteren en duurt vijftig dagen. De nieuwe Paaskaars staat in deze tijd op een prominente plaats in de kerk. De verrijzenis verhalen worden iedere zondag gelezen.
En zo kunnen we het feest van Pasen meer eigen maken. We vieren immers dat leven en liefde sterker zijn dan de dood ( en alles wat vernietigend is). Dat Jezus opgestaan is uit de dood. We hebben tijd nodig om dit daadwerkelijk te verinnerlijken en te doorleven.
Bovendien wordt het paasgebeuren gedurende deze tijd in drie keer gevierd. Namelijk niet alleen met Pasen maar ook met Hemelvaart en Pinksteren. Iedere keer wordt er vanuit een ander perspectief iets opgelicht van wat het betekent dat Jezus leeft.
Hemelvaart zoemt in op de vraag: hoe leeft Hij dan? Jezus leeft bij God, maar blijft in verbondenheid met ons. En met Pinksteren vieren we dat Christus zijn Geest aan de zijn leerlingen, en dus ook aan ons, schenkt.
De paastijd is dus een tijd van troost, hoop en perspectief. We mogen geloven dat we er niet alleen voor staan, maar gedragen worden en dat God ons nabij is. Dat wij mogen groeien in dat vertrouwen en dit mogen uitdragen naar elkaar. Dat wij mogen uitzien naar de Geest die God ons telkens weer wil geven om met elkaar te bouwen aan zijn wereld!
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2021/06/Voorwoord2021.png7201280Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2024-04-17 11:25:312024-06-25 11:30:47Hoe gaan wij van Pasen naar Pinksteren?
Met Pasen gaan we over van donker naar licht, van dood naar leven. De dood is overwonnen, het graf is leeg. Maar de weg van dood naar leven is voor velen van ons zo vreemd, zo tegengesteld aan het leven van alle dag. Immers, wij kennen in onze beleving alleen maar de weg van leven naar dood. We zien het bij onze dierbaren, die ziek worden, die sterven. We zien het bij onszelf, in onze gebroken relaties, in de eenzaamheid, in het ouder worden, in onze tekorten en beperkingen. We zien het in onze wereld, in de oorlogen, in de uitgebuite mensen, in het zinloos geweld op straat. Dan grijpt de machteloosheid, de pijn en de dood zo hard om je heen. De vernietigende kracht van het kruis is dan zo machtig dat je bijna niks anders meer kan dan uitroepen: “dood is dood”!
Deze ervaring moeten de vrienden van Jezus ook hebben gekend toen Jezus gevangen werd genomen, gegeseld en aan het kruis werd gehangen om daar te sterven. En aan het kruis sprak Jezus zelf: “mijn God, mijn God waarom hebt gij mij verlaten?” Zo zwart kan de nacht zijn dat naar onze menselijke maatstaven het nooit meer licht lijkt te worden.
Ik denk aan Piet die onlangs heeft gehoord dat hij ongeneselijk ziek is en waarschijnlijk nog enkele maanden heeft te leven. Ik denk aan Marie en Jan die vol vreugde en goede verwachtingen het huwelijk zijn binnen gestapt, maar nu ten volle de sleur voelen die hun relatie is binnengeslopen. Piet, Marie en Jan, en zovelen met hen, in twijfel gevangen.
En dan…
Ja, dan wordt er gesproken over een leeg graf, zou het dan toch, ach nee dat kan niet, beuzelpraat. Ook Jezus’ vrienden, die drie jaar met Hem zijn opgetrokken, zijn in twijfel gevangen.
De vrouwen aan het graf, zij hebben iets ervaren wat voor de vrienden van Jezus nog in het verborgene ligt, ook al zien deze vrienden het lege graf en de zwachtels. De vrouwen verstaan de tekenen van Gods belofte: dat God een God van levenden is en niet van doden. En zij herinneren Jezus’ woorden dat Hij zou sterven aan een kruis, maar op de derde dag zal verrijzen. De twijfel die mensen gevangen houdt, wordt doorbroken.
In het pastoraat ben ik al verschillende malen diep getroffen door mensen die, ondanks het verdriet en de pijn die het leven met zich mee kan brengen, de tekenen van Gods belofte toch verstaan. Die mogen leven vanuit het levenwekkende Paasgeloof. Een vrouw van in de vijftig zegt met de dood in de ogen: “Ik heb mooie jaren gekend. Nu ik afscheid moet nemen van het leven, zal het loslaten van hen die mij zo dierbaar zijn heel moeilijk zijn, maar toch leg ik mijn leven in Gods hand, Hij zal me de weg wijzen ook als ik gestorven ben. Immers, in zijn woning is ruimte voor velen”. Ik denk aan een man die keer op keer tegenslag na tegenslag in het leven heeft moeten verwerken, maar geïnteresseerd blijft in de verhalen van de mensen uit zijn omgeving. Ik denk aan een man van 83 jaar, die ruim twintig jaar lang zijn vrouw, die toen een hersenbloeding heeft gehad, elke dag in het verpleegtehuis blijft opzoeken. Ook al kent deze vrouw haar man nauwelijks nog terug en wordt zij soms ongelofelijk boos op hem.
Toch blijft deze man zeggen: “Ik heb veel van haar gehouden en dat doe ik nog steeds”. Dat ontroert mij ten diepste. Op zulke momenten merk je dat door de pijn en de dood heen de liefde en het leven toch sterker zijn.
Pasen, Jezus’ opstanding uit de doden. God heeft zijn Zoon door de dood heen gehaald. Door de twijfel en de dood heen, wijst Jezus ons de weg naar het leven.
Pasen is niet slechts een historische gebeurtenis. We moeten niet blijven hangen bij het lege graf. Pasen gaat verder. Het gaat om die levenwekkende kracht van Gods geest, die mensen in beweging zet, mensen doet leven. En ons doet geloven in Gods liefde, dat wij allen zijn kinderen mogen zijn. God, onze hemelse Vader, laat niemand los. Hij laat geen kind alleen, ook niet in de dood. Christus’ verrijzenis geeft ons uitzicht op Gods liefde en trouw. In Christus mogen wij weten dat God ons niet los laat ook niet over onze dood heen.
Christus is waarlijk opgestaan, Alleluja, Alleluja.
Zalig Pasen.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2024/03/Pasen2024.jpg7201280Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2024-03-20 16:03:112024-06-10 11:39:34Pastorpraat voor Pasen
In een korte verklaring sluiten de Nederlandse bisschoppen zich aan bij de woorden van paus Franciscus over de situatie in het Heilig Land: “In Gods naam, laat de wapens zwijgen.” De hele verklaring, die op vrijdag 17 november werd gepubliceerd, luidt als volgt:
“Op 7 oktober werd Israël opgeschrikt door een omvangrijke aanslag. In enkele dagen werden 1.400 mensen gedood of zijn in gijzeling genomen. Wij zijn nu vijf weken verder en door de aanhoudende strijd zijn duizenden mensen gedood. In Gaza is een trieste situatie ontstaan. Deze cyclus maakt de harten hard. In het land waar God in Christus onze wereld heeft aangeraakt, heerst bij velen angst en verdriet.
Niet alleen in het Heilig Land leidt wapengeweld tot grote onderlinge spanningen. Wij maken ons zorgen over een oplaaiend antisemitisme en over een afkeer van moslims in ons eigen land. Laten wij beseffen dat ieder mens een schepsel van God is en daarom met respect moet worden behandeld. De bescherming van de menselijke waardigheid en onderlinge solidariteit zijn altijd en ook nu ontzettend belangrijk.
Wij onderschrijven de woorden van paus Franciscus: ‘Ik blijf denken aan de ernstige situatie in Palestina en Israël, waar zoveel mensen het leven hebben verloren. In Gods Naam, laat de wapens zwijgen.’ Alleen door dialoog kan een uitweg voor de grote problemen worden gevonden. Als bisschoppen van Nederland roepen wij onze gelovigen op tot een aanhoudend gebed tot verzoening en gerechtigheid voor Palestijnen en voor Joden.”
Op zondag 3 september 2023 is het pastorale werkjaar van onze parochie gestart met Pancratiusdag bij de Kroezeboom in Fleringen. Er was een goede opkomst voor de eucharistieviering die in het teken van stond het thema “Waar gaan we voor?” Een projectkoor, samengesteld uit zangers van de verschillende geloofsgemeenschappen, verzorgde de muzikale begeleiding van de viering. De voorbeden werden gelezen door lectoren uit de negen geloofsgemeenschappen van de parochie. Kinderen van de kinder-, jeugd en jongerenkerk liepen een speurtocht tijdens de viering. Op het einde van de viering doneerde kinderkerk het collectegeld van het afgelopen pastorale jaar aan Leo Stamsnieder, vertegenwoordiger van Stichting Aangepast Sporten Tubbergen. Na afloop van de viering en de speurtochten was er volop ruimte voor ontmoeting onder het genot van koffie/thee en ranja met cake en voor de kinderen een ijsje. Alle aanwezigen vonden het een hele mooie ochtend en gingen zeer tevreden huiswaarts.
Arie Vreeswijk stopt als coördinator Lourdes werkgroep en als reis- en hotelleider Lourdesbedevaart.
Maandag 6 maart heeft Arie afscheid genomen van de werkgroep Lourdeswerk/contactpersonen. Arie heeft 30 keer Lourdes bezocht en veelvuldig in de functie van reis- en hotelleider. Afgelopen september was zijn laatste reis in deze functie en werd er in Lourdes door vrijwilligers ook al stilgestaan bij het afscheid. 6 Maart werd er nogmaals afscheid genomen, maar nu in het bijzijn van de werkgroep.
Arie was altijd begaan met de pelgrims en keek in Lourdes door het oog van de pelgrim of alles naar wens was voor hen. Zo niet, dan zorgde hij ervoor dat het wel goed was. Een tevreden pelgrim was het allerbelangrijkste voor hem.
Arie was naar buiten toe, als het om Lourdesbedevaarten ging, de spreekbuis vanuit de parochie, richting de Twente Bedevaarten, de voormalige VNB, richting bisdom en vicariaat. Arie liet zijn stem horen in het belang van de Lourdes bedevaarten, in het belang van de pelgrims en vele vrijwilligers.
De groep contactpersonen bestaat al 20 jaar in de H. Pancratius Parochie. Al die jaren was Arie de voorzitter, maar dit stokje draagt hij vanaf nu over aan Truus Rozenkamp.
Diaken Bert Huitink dankte Arie voor zijn inzet en enthousiasme voor het begeleiden van de vele Lourdesbedevaarten en als coördinator van de werkgroep. Hij overhandigde hem een symbolisch cadeau, een afbeelding van een glaskunstwerk welke nog gemaakt moet worden en voor Arie’s vrouw Ina had hij een mooie bos bloemen. Het samenzijn werd afgesloten met een drankje en hapje.
Arie was blij verrast door deze feestelijke afsluiting van de vergadering. Zijn woorden waren; “ik ben zo oud dat ik moet zeggen dat het in de groep moet doorgaan door middel van verjonging, ik ga dit jaar nog mee naar Lourdes om Wilma Thöni en Evelien Olimulder te begeleiden. Zij nemen samen mijn taken over”.
Wij wensen bij deze Wilma en Evelien veel succes toe als coördinatoren en bedevaart/reisleiders en we hopen op een goede samenwerking, beide dames kennende moet dit goed komen, het zijn twee vrijwilligers met een Lourdes hart.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpg00Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2023-03-08 19:15:182024-08-03 13:34:33Afscheid van de Lourdes werkgroep H. Pancratius parochie