Archief voor categorie: Pastorale column

De kerstboom en de kerststal zijn weer opgeruimd, de oliebollen zijn opgegeten, het nieuwe jaar is al weer een paar weken oud. Alles gaat weer zijn gewone gang.

‘Alles gaat zijn gewone gang?’! Het kan betekenen: ik heb mijn draai weer gevonden, alles loopt weer zo als ik het gewend ben. Maar dan kan het gevaar ontstaan dat de gewone gang van zaken ook een sleur gaat worden, wanneer er geen plaats is voor verwondering. En juist de verwondering maakt het leven mooi en boeiend.

In januari zijn de nachten lang, donker en soms ook heel koud. Dat is gewoon! Maar juist dan, wanneer het helder en koud is, kun je je verwonderen over de vele fonkelende sterren, over de grote van ons heelal.

Grootvader Toon loopt met zijn kleinzoon Thijs aan de hand over het veld. Het is al laat in de avond en het weer is helder. Aan de hemel zijn ontelbare sterren te zien. De ene ster fonkelt nog mooier dan de andere. Plotseling vraagt Thijs; “Opa, waarom zien we de sterren overdag niet?”

Opa Toon moet even nadenken en het wordt stil. Dan zegt Toon, “nou, overdag schijnt de zon en de zon geeft heel veel licht, veel meer dan de sterren, daarom kun je overdag de sterren niet zien.”

“Maar waar komt het licht van de sterren dan vandaan opa?”, vraagt Thijs weer. Wat een nieuwsgierig kind, van wie heeft hij dat toch, denkt Toon. Maar zegt dan: “Je weet toch Thijs dat God in de hemel woont, en toen God de aarde schiep heeft Hij gaatjes in de hemel gemaakt zodat wat licht van Zijn heerlijk op aarde kan stralen.” Nou, Als ik God was”, zegt Thijs, “dan zou ik de gaatjes groter gemaakt hebben. Het licht van de sterren is nauwelijks te zien.”

Thijs heeft gelijk, het licht van de sterren is nauwelijks te zien, We gaan er vaak ook aan voorbij, door alle drukte dat ons leven met zich mee neemt. Gods licht is net als het licht van de sterren, nauwelijks zichtbaar in de wereld van alle dag. Pas wanneer je echt kijkt, kijkt in het gelaat van je medemens, dan sijpelt iets van Gods licht door, omdat elk mens geschapen is naar Zijn beeld en gelijkenis.

God zien in elk mens, vraagt om verwondering en maakt elke dag weer nieuw.

Pastoor Hans Hermens

Beste parochianen,

Sinterklaas vloog over de daken, de pieten leverden de laatste cadeaus af, de eerste kerstverlichting schitterden in onze huizen en tuinen. Het was ook nog advent, we zouden het bijna vergeten. Advent: bezinnen en voorbereiden op kerst. De decembermaand is een drukke periode, wat moeten we allemaal plannen, waar willen we naar toe? De kerstconcerten, of naar welke kerstmarkt, of gaan we in Duitsland naar de kerstmarkt, de kerstmiddagen van ons werk, de kerstborrel. De keuze is overweldigend, misschien wel teveel. Zo ben ik deze weken doorgekomen, er kwam veel op mij af. Tussendoor nadenken over kerstvieringen, vieringen voorbereiden, voor kerst een aantal huisbezoeken afleggen.

Ik word wakker als ik aan het bed van een parochiaan zit in de 1^e week van de advent, een vrouw die in de laatste fase van haar leven is beland. Er vindt een bijzondere ontmoeting plaats het gaat over haar leven, het leven loslaten, dankbaar zijn. Ik word wakker als ik op bezoek kom bij een parochiaan: voor mij hoeft het niet meer, ik ben eenzaam!

Advent en kerst is druk met vele activiteiten, van concert tot aan kerstmarkt, van een borrel tot aan kerstavond samen vieren in onze kerken. We gaan door tot we aan de kerstmaaltijd zitten, dan gaan we het oude jaar uitluiden.

Advent en kerst is tijd van ontmoeten, ik hoop dat we de warme ontmoeting met mensen niet vergeten. Een moment dat we elkaar de handen vast houden en elkaar in de ogen kunnen kijken, de glinstering van kerst kunnen zien. Dat wij ondanks het drukke leven onze medemensen niet vergeten, mensen die vragen om nabijheid.

Ik wens u uiteraard ook een goede voorbereiding toe op kerst, in alles wat u doet en samen oppakt aan activiteiten. Dat hoort ook in deze maand december, zonder zou kaal zijn. Geniet van de gezelligheid en wat op u pad mag komen.

Namens ons pastoraal team en parochiebestuur wensen wij u fijne dagen, wij hopen van harte dat wij u welkom mogen heten in onze kerstvieringen. De kerststallen staan inmiddels in de kerken, de kerstverlichting brand, koren bereiden zich voor op kerst, dat doen wij samen met vele vrijwilligers. Samen willen wij als parochie kerst vieren. Wij wensen u zalig kerstmis.

Hartelijke groet,

Diaken Bert Huitink

Kaars behorende bij het jaarthema “Licht”

Beste mensen,

In de viering op Pancratiusdag is aangekondigd dat het pastoraal team voor het pastorale werkjaar het thema “Licht” heeft gekozen. “Licht” staat dan voor bemoediging en hoop in deze tijd. Bij de keuze van dit thema heeft het team zich laten inspireren door de positieve boodschap van ons christelijk geloof. Namelijk dat het Licht het zal winnen van de duisternis. Op Pancratiusdag is ook gezegd dat er een kaars zou komen voor iedere geloofsgemeenschap, ter herinnering aan het jaarthema en als oproep dat wij een teken van Licht mogen zijn voor elkaar. Tijdens de bedevaart in Kevelaer, op het feest van Allerheiligen, is een geschikte kaars gevonden.  Op de kaars staan verschillende symbolen. Twee ervan verwijzen naar Jezus. Het eerste symbool:  de X en de P, zijn de eerste twee letters van het Griekse woord Christos. Alhoewel het symbool geen letterlijk kruis is, verwijst het er wel naar. Het tweede symbool, de vis,  was een geheim teken voor christenen ten tijde van vervolgingen. In het Grieks schrijf je vis als ICHTUS. Het woord wordt gevormd uit de beginletters van “Jezus, Gods Zoon en Redder”. Als derde symbool zien we een duif. De duif staat voor de Heilige Geest, de kracht van God, die in ieder mens werkzaam kan zijn. Naast de symbolen zien we staan: “Ich glaube”, ik geloof. Al met vertelt deze kaars een heel verhaal. Dat deze kaars ons mag verbinden met Gods Mensenzoon waarvan wij de geboorte over een zestal weken vieren. Hij die wij mogen zien als Redder van mensen, door trouw te zijn aan de Liefde en de Compassie. Dat deze kaars een beroep mag doen op de Heilige Geest in ons, om zelf een teken van geloof, hoop en liefde te zijn voor onze medemens.

Deze kaars kan aangestoken worden vanaf Advent tot en met Maria Lichtmis,  in de veertigdagentijd tot en met Pinksteren en in de meimaand. Daarnaast op andere geëigende dagen. In de loop van de komende weken worden de kaarsen, nadat ze door pastoor Hermens zijn gezegend, naar de geloofsgemeenschappen gebracht. Dat ze ons mogen helpen het Licht te blijven zien en zelf Lichtdragers te zijn!

Hartelijke groeten,

Pastoraal werker Christianne Saris

Barmhartigheid als sleutel voor een vreedzame wereld

De maand oktober is Mariamaand . In deze maand mogen we ons laten inspireren door wat Maria uitdraagt. Eén van de namen van Maria is :“Moeder van barmhartigheid”. Als moeder van Jezus en moeder van alle christenen, staat ze dicht bij God en dicht bij mensen. We mogen bij haar een zorgzame liefde ervaren die van God komt. In het danklied (het Magnificat) drukt Maria haar geloof uit dat Gods barmhartigheid de wereld verandert tot een heilzame plaats voor alle mensen.  Dat is voor ons een troostend perspectief in een tijd waar velen tegenover elkaar lijken te staan en waar nog veel onrecht plaats vindt. Het is dus zaak dat wij ruimte maken voor barmhartigheid of compassie in ons leven.

De Britse schrijfster Karen Armstrong heeft dit in 2008 onder de aandacht gebracht in een lezing. Zij sprak de wens uit dat er een beweging zou ontstaan die zich sterk zou maken voor meer compassie tussen de mensen. Ze raakte velen met haar oproep en eind 2009 was er een beweging en een “handvest voor Compassie”, opgesteld door denkers uit het christendom, jodendom, islam, confucianisme, hindoeïsme en boeddhisme. Het handvest is in 32 landen gelanceerd en gebaseerd op de gulden regel “Wat Gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet”. Het is bedoeld om wereldwijd mensen en groepen te stimuleren tot vreedzaam en humaan samenleven. Inmiddels hebben miljoenen mensen er hun handtekening onder gezet en honderden organisaties zich aangesloten bij die beweging.

In het handvest staat dat “compassie de drijfveer is om ons onvermoeibaar in te zetten voor het verzachten van het leed van onze medeschepselen en om ieder mens te behandelen met waardigheid en respect” . Zo kan compassie gemaakt worden tot een “duidelijke, lichtende en dynamische kracht”.

Zo te zien, heeft het handvest nog niets aan actualiteit ingeboet en kan het ons helpen, om in navolging van Maria, barmhartig te zijn om zo samen te bouwen aan de wereld van morgen. Dat wij elkaar daarbij mogen inspireren.

Christianne Saris, pastoraal werker

Een nieuw werkjaar gaat beginnen, het nieuwe werkjaar is eigenlijk al begonnen, als de scholen beginnen dan begint het leven in de parochie, gaan verenigingen weer van start, alles gaat weer beginnen. Je hoort vaak dat mensen opstartproblemen hebben, op gang moeten komen. Zelf had ik dit jaar opstartproblemen, na de vakantie begon ik ‘anders’ dan andere jaren. Hoe kwam dat?

De veranderingen in het pastoraat team zorgen voor onzekerheden. Twee collega’s van ons pastoraal team, pastores Pikkemaat en Meupelenberg, gaan onze mooie parochie verlaten. Dan denk je: er blijft een klein team over, hoe verder, komen er nieuwe collega’s, wat staat ons te wachten? Met deze onzekerheden begon ik na de vakantie, het was dit jaar anders beginnen.

Op het moment dat ik dit artikel schrijf  weten we nog niet hoe het verder zal gaan, er wordt gewerkt aan ons pastoraal team. Er zal in de loop van het najaar een nieuwe pastoor komen, er zal mogelijk geen nieuwe vacature voor pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg worden uitgezet. Het is allemaal onzeker hoe ons team eruit gaat zien. Momenteel en de rest van dit kalenderjaar moeten wij het doen met de riemen die wij hebben.

De parochie is niet alleen van een parochie bestuur, een pastoraal team, beheer commissie en pastoraatsgroep en werkgroepen en centraal secretariaat, de parochie is van ons allemaal.  Wij hebben veel vrijwilligers met de nodige kwaliteiten, zij hebben veel in hun marche en doen veel. Veel werkzaamheden zullen voorlopig zonder pastorale begeleiding moeten gaan plaats vinden, er zullen mogelijk werkzaamheden moeten worden overgenomen door nieuwe vrijwilligers.

Dat zegt veel over de toekomst, pastorale team gaan niet groter worden, ze worden kleiner of het werkgebied van pastores gaat groter worden.  Onze parochie staat voor een nieuwe uitdaging!

Wij gaan door, wij vragen u van harte om begrip te hebben voor de situatie waar wij inzetten, als wij  pastores ‘nee’ moeten zeggen is dat niet zonder reden. Wij hopen op ondersteuning, onze vrijwilligers zijn volop in beweging, wij hopen van harte dat er nieuwe mensen opstaan om te helpen waar dat nodig is.

Ondanks de onzekerheden wensen wij u een goed, geïnspireerd en mooi werkjaar toe.

Hartelijke groeten,

Diaken Bert Huitink.