Pastorale column – Kiezen voor vrijheid: een uitnodiging aan ieder van ons

,

Op  5 mei vieren we in Nederland dat we in vrijheid leven. We staan stil bij het feit dat we in 1945 bevrijd zijn van de Duitse bezetting in Europa en de Japanse bezetting in Azië en dat we sindsdien in het koninkrijk der Nederlanden vrij zijn van onderdrukking. Daarnaast is 5 mei ook een dag om ons te bezinnen op het belang van vrijheid en ons te realiseren dat vrijheid kwetsbaar is.

Wat betekent vrijheid in het dagelijks leven?

Daarover heeft Dr. Edith Eva Eger een heel boeiend boek over geschreven, getiteld “De keuze” met als ondertitel “leven in vrijheid”. Haar leven is vol duisternis geweest. Ze werd opgesloten in Auschwitz toen ze slechts een tiener was. Haar onverschrokkenheid hielp haar en haar zusje te overleven. Ondanks alle afgrijselijkheden die ze heeft meegemaakt, raakte ze niet gedesillusioneerd en wist ze haar geestelijke en spirituele vrijheid te behouden. Haar wijsheid komt voort uit de ergste periodes in haar leven.

In haar boek geeft Edith Eger aan dat slechte dingen iedereen overkomen. Op een bepaald moment in ons leven zullen we lijden onder een situatie die veroorzaakt is door omstandigheden, mensen of organisaties waar we weinig of geen invloed op hebben. Waar onze verwachtingen in de war worden geschopt. Een situatie die we niet hadden kunnen voorzien en waarop we niet voorbereid zijn.

Maar dan komt het erop aan welke houding we aannemen. Of we ons in ons denken helemaal laten beheersen door de situatie en ons daarin vastzetten. Waarin we blijven hangen in negatieve, angstige of kwade gedachten. Of dat we ons zelf bevrijden uit de gevangenis van ons denken  en de persoon worden die we ten diepste zouden mogen zijn.

Edith Eger nodigt ons uit om de keuze te maken vrij te zijn, zoals zij heeft gedaan in de oorlog en in het leven daarna. Om steeds te kiezen voor het leven. Dat is ook de uitnodiging die wij als gelovigen ontvangen. Want het volle en rijke feest van het leven, is ons ook van Godswege gegund. In zijn licht en liefde mogen wij leven. Dat wij elkaar daarbij mogen helpen.

Een vreugdevolle Bevrijdingsdag gewenst!

Hartelijke groeten,

Pastoraal werker Christianne Saris

/door

Pastorale column – “Het heeft Zijne Majesteit behaagd…”

,

Afgelopen dag vóór Koningsdag regende het in onze gemeentes Tubbergen en Twenterand weer lintjes. Diverse mensen hebben, met een verrassingsbezoek van de burgemeesters, een koninklijke onderscheiding mogen ontvangen voor hun inzet voor onze samenleving én – gelukkig mogen wij ook zeggen – voor onze kerk. Een aantal van de gedecoreerden zijn namelijk ook als vrijwilliger actief in onze parochie. Daar zijn wij hen bijzonder erkentelijk voor! Het is werkelijk bewonderenswaardig om de opsomming aan werkzaamheden te horen van de betroffene. Je zou haast kunnen zeggen dat iemand, die terecht een lintje ontvangt, zowat “de hemel in wordt geprezen”.

We bevinden ons op dit moment op de drempel van de nieuwe maand: meimaand Mariamaand. Door menigeen wordt Maria ook in de komende maand zowat “de hemel in geprezen”. De onderscheiding echter komt niet van de koning, maar van God zelf. De erkenning is van latere datum en dan van mensen. Inderdaad wordt Maria geprezen, maar niet om haar grote daden. Het is God die de grote daden verricht aan haar en zij is het die geprezen wordt om de kleine daden, om haar eenvoud, haar vertrouwen en geloof.

Maria is de enige die moeder van Jezus is geweest, maar er zijn oneindig veel meer vrouwen die hun grootheid hebben gezocht en gevonden in diezelfde kleine daden van zorg en goedheid. Kleine daden van goedheid waartoe ieder van ons toe in staat mag worden geacht. Elke dag zijn er moeder, vaders, mensen die dat bewijzen – degenen die de koninklijke onderscheiding hebben ontvangen, bewijzen dat ook! In de komende maand mogen wij ons weer spiegelen aan Maria, die ons steeds bijstaat op een weg van ontvankelijkheid, liefde en geduld.

Langs deze weg tevens een van harte proficiat – namens het pastorale team en parochiebestuur – aan de gedecoreerden met het koninklijke lintje, dat zij zich mogen blijven inzetten voor ons gemeenschappelijke goed in de samenleving en in de kerk.

Pastoor Casper Pikkemaat

/door

Pastorale column: Kijken

,

Beste parochianen,

Wanneer ik op zondagochtend in de auto, op weg ben naar één van de parochiekerken om daar voor te gaan dan luister ik vaak naar het radio 1 programma ‘Vroege vogels’. Een aantal weken geleden hoorde ik tijdens dat programma over het Nationale weekend van de bijentelling op 17 en 18 april jl.

Het idee achter de bijentelling is dat hoe meer we over bijen weten, hoe beter we de bij kunnen helpen. In Nederland komen bijna 360 bijensoorten voor. Ruim de helft daarvan is bedreigd. Ook ik besloot mee te doen aan de bijentelling. Niet dat ik er veel verstand van heb, in tegendeel, maar ik dacht dat ik met een uitgeprint telformulier met foto’s van zestien verschillende soorten wilde bijen, hommels en zweefvliegen toch een eind moest kunnen komen. Het bleek uiteindelijk toch lastiger dan ik dacht. De bijen en hommels vlogen weg toen ik dichterbij kwam en soms was het onderscheid tussen de ene bij en de andere bij bijzonder moeilijk te maken. Om ze te herkennen moest er goed gekeken worden naar de kop, de poten, het patroon op hun lijfjes, hun kleuren, et cetera.

Al kijkend, tellend en schrijvend dacht ik bij mezelf: ‘Stel dat we zo naar mensen zouden kijken?’ Hen beoordelend op lengte, op uiterlijke kenmerken, op naam, op geaardheid, hen in hokjes plaatsen en daar vervolgens conclusies aan verbinden. Maar deze veronderstelling van mij, was dat al niet voor een deel werkelijkheid geworden? De realiteit van de dag laat zien dat het immers wel degelijk gebeurt.

Mensen worden nog steeds beoordeeld op basis van wat ze zijn en niet op basis van wie ze zijn en daarmee wordt de ander tekort gedaan. Ieder mens heeft een verhaal, een eigen uniek verhaal van geloof, van hoop en van liefde. Doen wij wel genoeg moeite om deze verhalen achter de mens te ontdekken, te begrijpen. Om iemand echt te leren kennen. Of oordelen wij ook deels op wat we zien en ervaren of op basis van wat we ons laten aanpraten?

Zoals er een hele wereld bestaat achter een bij in een tuin zo bestaat er ook een hele wereld achter elke mens. Dat we die werelden meer en meer mogen ontdekken, het waardevolle ervan mogen zien en vasthouden en dat we beseffen dat het uiteindelijk niet gaat om wat we zijn maar om wie we ten diepste (mogen) zijn.

Hartelijke groet, Jacqueline Meupelenberg, pastoraal werker.

 

 

/door