Pastorpraat bij Sacramentsdag
Na Pinksteren vieren we op de tweede zondag na Pinksteren: Sacramentsdag.
We vieren het Mysterie van de Eucharistie.
De laatste decennia is er in de media veel meer aandacht voor goed, duurzaam en gezond voedsel. Goed en gezond voedsel draagt ertoe bij dat je langer gezond blijft, dat je ook meer fit bent en daardoor meer aankunt, meer van het leven geniet en ga zo maar door. Goed en gezond voedsel, het bepaalt daardoor toch je levensstijl en het voedsel wat je eet; het zegt daardoor toch wie en wat je bent en uitstraalt.
Een paar jaar geleden was ik met mijn twee neefjes een dagje op reis. We gingen ergens op een terrasje zitten. De oudste was net even weg toen de bestelling werd opgenomen en kwam terug toen een meisje de bestelling kwam brengen. Het jongste neefje van negen pakte meteen zijn flesje chocoladedrank met een rietje en dronk het zichtbaar genietend langzaam op. Wil je dat ook vroeg ik aan de oudste maar hij zei: ’nee, chocolademelk met een rietje, ik dacht het niet, dat is niet stoer, mag ik even naar binnengaan en zelf wat uitzoeken’. Even later kwam hij met een kleurrijk, cool uitziend blikje terug en voldaan dronk hij het in enkele teugen leeg. Schijnbaar maakt het uit wat je eet en drinkt, het lijkt er op als of je daarmee iets van je zelf laat zien.
Deze gedachten van het voedsel wat je eet en de drank die je drinkt, het bepaalt wie je bent wat je uitstraalt. Deze gedachte is eigenlijk helemaal niet zo nieuw. We horen het Jezus in feite ook zeggen.
Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Deze woorden, ze drukken verbondenheid uit. En daarmee laat je zien wie je bent, waar je voor staat. Je bent wat je eet en wat je drinkt.
Jezus’ vlees eten en zijn bloed drinken, het klinkt in eerste instantie heel vreemd. Maar natuurlijk, het is geen daad van kannibalisme, zoals de omstanders eerst denken, maar een daad van geloof. Het betekent in geloof aanvaarden dat Gods liefde body heeft gekregen, zichtbaar is geworden in de persoon van Jezus zelf. Door lijden en dood heen bleef zijn liefde overeind en daarmee ook Gods liefde. En met die liefde mogen ook wij ons verbonden weten. Daarin ligt onze hoop, onze toekomst.
Op 11 juni vieren we Sacramentsdag. We vieren de verbondenheid die we hebben met Christus zelf en dan toegespitst in de Eucharistie. In de Eucharistie komt ook het hele Christelijke leven samen. De verbondenheid met Christus, maar ook het uitdragen van die verbondenheid. Het is niet voor niets dat we elke Eucharistie dan ook afsluiten met de woorden; Ite missa est, of: Ga nu allen heen in Vrede, want je zending als gelovig mens begint nu. Bij elke Eucharistieviering krijgen we als het ware huiswerk mee. Dat wat we geloven, werkelijk handen en voeten geven in het leven van alledag. Wetende dat we dit mogen doen in verbondenheid met Christus zelf. En daarbij past maar één antwoord: Heer wij Danken U.
Eucharistie vieren is ingaan op de uitnodiging van de Heer: Blijft dit doen, tot mijn gedachtenis. We mogen Hem als het ware werkelijk ontmoeten, maar ook dat we worden wat we eten, en dat is in Christus’ naam teken zijn van Gods liefde. Dan glimt het mysterie van Gods nabijheid door in het leven van alle dag. En wordt het leven zelf: eucharistie, sacrament, omdat Christus zichtbaar wordt in het leven van het hier en nu. In uw en mijn leven, daarin ligt de diepere betekenis van het mysterie van de eucharistie. Zo worden we wat we eten, en geeft het brood dat we breken gemeenschap met lichaam van Christus. En vormen wij allen die deel hebben aan dat ene brood ook dat ene lichaam van Christus.
Pastoor Hans Hermens
