Dank! Dank! Dank!

,

Beste mensen, beste parochianen,

Woensdag 14 september jongstleden heb ik in dankbaarheid afscheid genomen van de H. Pancratius parochie. Dertien jaar mocht ik samen met velen van u het geloof handen en voeten geven,
in het bijzonder in de diaconie. Dankbaar ben ik dat ik de mogelijkheid heb gekregen om een prachtig diaconaal magazine te laten maken om te laten zien hoe de diaconie in de parochie centraal staat. Het laat zien wat er van de kerk uit gaat als de kerk uitgaat. Ga daar in Gods naam mee door.

Dankbaar ben ik voor het gekregen vertrouwen van velen van u in periodes van vreugde, van verdriet, van onzekerheid, van uithouden, van perspectief blijven houden op de toekomst, hoe onzeker die misschien ook is.

Een blik, een knipoog, een glimlach zegt in bepaalde situaties genoeg. Woorden zijn niet altijd nodig om te weten wat er wordt bedoeld. Vele van deze momenten zijn er in de afgelopen jaren geweest, ook tijdens mijn afscheid. Het ontroerde mij.

Velen van u waren aanwezig tijdens het afscheid in de kerk en bij Kottink. Ik wil u allen danken voor al die mooie woorden, de gedichtjes, de wensen, de cadeaus die ik mocht ontvangen. Dank ook voor de kaarten en woorden van al die mensen die er om wat voor reden niet bij konden zijn maar op deze wijze lieten weten dat zij mij het beste wensen.

Een deel van de giften die ik heb ontvangen zal ik overmaken naar het Liliane fonds. Een fonds dat ervoor zorgt dat gehandicapte kinderen weer mee kunnen doen en een toekomst kunnen opbouwen.

Dank aan kerkelijke en maatschappelijke organisaties buiten de parochie met wie er altijd een goede samenwerking en verstandhouding is geweest.

Heel veel dank aan mijn collega pastores, aan het centraal secretariaat en aan het parochiebestuur, dat ik de ruimte heb gekregen om het pastoraat zo in te vullen om dat Rijk van God  hier en nu gestalte te geven. Ik kan terugkijken op dertien goede jaren in de H. Pancratius parochie.

Vanaf 1 oktober sla ik een nieuwe weg in. Ik ga, zoals u weet, als geestelijk verzorger werken in TriviumMeulenbeltZorg (TMZ).

Tot slot: de H. Pancratius parochie met al haar parochianen heeft voor altijd een plekje in mijn hart.

Lieve groeten,

Jacqueline Meupelenberg, pastoraal werker.

 

 

/door

Pastorale column – Anders beginnen aan een nieuw werkjaar!

,

Een nieuw werkjaar gaat beginnen, het nieuwe werkjaar is eigenlijk al begonnen, als de scholen beginnen dan begint het leven in de parochie, gaan verenigingen weer van start, alles gaat weer beginnen. Je hoort vaak dat mensen opstartproblemen hebben, op gang moeten komen. Zelf had ik dit jaar opstartproblemen, na de vakantie begon ik ‘anders’ dan andere jaren. Hoe kwam dat?

De veranderingen in het pastoraat team zorgen voor onzekerheden. Twee collega’s van ons pastoraal team, pastores Pikkemaat en Meupelenberg, gaan onze mooie parochie verlaten. Dan denk je: er blijft een klein team over, hoe verder, komen er nieuwe collega’s, wat staat ons te wachten? Met deze onzekerheden begon ik na de vakantie, het was dit jaar anders beginnen.

Op het moment dat ik dit artikel schrijf  weten we nog niet hoe het verder zal gaan, er wordt gewerkt aan ons pastoraal team. Er zal in de loop van het najaar een nieuwe pastoor komen, er zal mogelijk geen nieuwe vacature voor pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg worden uitgezet. Het is allemaal onzeker hoe ons team eruit gaat zien. Momenteel en de rest van dit kalenderjaar moeten wij het doen met de riemen die wij hebben.

De parochie is niet alleen van een parochie bestuur, een pastoraal team, beheer commissie en pastoraatsgroep en werkgroepen en centraal secretariaat, de parochie is van ons allemaal.  Wij hebben veel vrijwilligers met de nodige kwaliteiten, zij hebben veel in hun marche en doen veel. Veel werkzaamheden zullen voorlopig zonder pastorale begeleiding moeten gaan plaats vinden, er zullen mogelijk werkzaamheden moeten worden overgenomen door nieuwe vrijwilligers.

Dat zegt veel over de toekomst, pastorale team gaan niet groter worden, ze worden kleiner of het werkgebied van pastores gaat groter worden.  Onze parochie staat voor een nieuwe uitdaging!

Wij gaan door, wij vragen u van harte om begrip te hebben voor de situatie waar wij inzetten, als wij  pastores ‘nee’ moeten zeggen is dat niet zonder reden. Wij hopen op ondersteuning, onze vrijwilligers zijn volop in beweging, wij hopen van harte dat er nieuwe mensen opstaan om te helpen waar dat nodig is.

Ondanks de onzekerheden wensen wij u een goed, geïnspireerd en mooi werkjaar toe.

Hartelijke groeten,

Diaken Bert Huitink.

/door

Pastorale column – Bedevaart als symbool voor het leven

, ,

Zoals u hebt kunnen lezen vindt op vrijdag 26 en zaterdag 27 augustus de jaarlijkse bedevaart van de Oost Twentse Broederschap naar Kevelaer plaats. Er gaan 200 mensen mee uit de drie parochies van Noord-Oost Twente ( parochie Lumen Christi,  Plechelmus Parochie en H. Pancratius Parochie). Mensen gaan met de bus, maar ook met de fiets en zelfs lopend. Wie is meegegaan, komt vaak heel voldaan en tevreden terug en er is een grote kans dat men in de komende jaren weer meegaat. Hoe zou dat kunnen komen?

Wie op bedevaart gaat, verlaat het eigen huis en de dagelijkse beslommeringen om samen met anderen op weg te gaan naar een plaats waar God meer nabij komt.  Er is ruimte om met elkaar het leven te delen. Door het samen optrekken, de vieringen, en de sociale activiteiten groeit verbondenheid met elkaar.

Het biddend samen zijn op een plaats waar Maria is verschenen of waar mensen een teken hebben gekregen om een kapel te bouwen, geeft het verblijf en het gebed nog meer glans en diepte.

Zo worden zowel de sociale kant als de spirituele kant van het menszijn gevoed. De saamhorigheid doet veel goed, maar ook de inspiratie vanuit de vieringen en het gebed. Dit maakt dat mensen een bedevaart als een zeer aangename tijd ervaren en gesterkt weer naar huis keren.

Los van een bedevaart naar een bepaalde plaats, zouden we als christenen ons leven ook als een bedevaart kunnen zien. We zijn immers voortdurend onderweg en kijken uit naar de ontmoeting met elkaar en met God. We proberen niet enkel op te gaan in ons eigen individuele leventje, maar proberen met elkaar ook te bouwen aan de wereld zoals God die bedoeld heeft . Dat is in deze tijd nog niet zo eenvoudig, we stuiten dan op moeilijke vraagstukken. Dat vraagt wijsheid, een wil om goed af te stemmen en veel geduld. Dat wij, waar we ook vandaan komen en hoe verschillend we ook zijn, open blijven staan voor elkaar, kracht blijven vragen om het goede te doen en samen een goede weg naar de toekomst mogen vinden.

Hartelijke groet,

Pastoraal werker Christianne Saris

/door

Pastorale column – Hoogfeest Maria Tenhemelopneming

,

Beste parochianen,

Midden in de zomervakantie vieren wij op 15 augustus als kerk het hoogfeest van Maria ten hemelopneming. De werkelijke betekenis van de Hemelvaart van Maria wordt pas echt zichtbaar en voelbaar, als we ernaar kijken vanuit de indrukwekkende werkelijkheid van haar leven, vanuit de weg die ze gegaan is in haar leven.
Haar toewijding en dienstbaarheid aan God, haar rol als echtgenoot en moeder van Jezus. Haar standvastigheid in moeilijke situaties. Het geloof in haar Zoon ook al begreep ze Hem niet altijd. Haar steun en betrokkenheid, het beroep dat de leerlingen van Jezus altijd op haar konden doen, ook na zijn dood.

Een gedicht van Toon Hermans verwoord prachtig hoe Maria vandaag de dag nog steeds een grote rol vervult in het leven van vele mensen:

‘Moeder Maria, 
mijn eigen moeder heeft mij van u verteld toen ik een kind was. 
Sedert die jaren weet ik reeds wie gij zijt. 
Ik weet dat gij een bron zijt van gaven, 
en dat gij miljoenen mensen die u hebben aanroepen, 
hebt verhoord. 
Als ik naar uw beeltenis kijk, gaat er een warmte vanuit, 
alsof gij zeggen wilt: 
‘Zeg maar wat je op je hart hebt, en ik zal je bijstaan’. 
Men noemt u niet voor niets, 
de Moeder van Altijddurende Bijstand. 
Sta ons bij, Maria, dag in dag uit, altijd en overal, 
laat ons niet alleen.’

Ik wens u allen een mooie feestdag toe op 15 augustus en wie op bedevaart gaat naar Lourdes in september, een goede voorbereiding en mooie bedevaart toegewenst.

Hartelijke groet,

Jacqueline Meupelenberg, pastoraal werker.

 

 

 

/door

Pastorale column – juli 2022

,

Hoogstwaarschijnlijk hebt u wel eens iets gehoord of gezien van de Britse komiek: Mr. Bean! Het is die ietwat stuntelige en narcistische man die regelmatig in hilarische situaties terechtkomt. Zoals bijvoorbeeld de scène waarin Mr. Bean op reis gaat. Hij pakt een veel te kleine koffer. Alles kan er niet in, dus begint hij in het wilde weg alles weg te knippen: de pijpen van zijn broek knipt hij af, zijn handdoek wordt gehalveerd en hij neemt maar één, in plaats van twee sloffen mee. Zo gaat-ie op reis: aan de buitenkant is er niets te zien: het is een keurige koffer. Maar van binnen is het één grote warboel en de helft is kapot.

Hopelijk ziet onze vakantiekoffer er zo niet uit, maar onze levenskoffer kan er wél zo uitzien! Van buiten ziet het er keurig uit. Maar ook de koffer van ons leven is vaak te klein. Onze herinneringen knippen we keurig bij, want we willen ons verleden in orde hebben. Wij hebben alles, wat er niet in past maar weggeknipt. In de aanstaande zomer nemen we niet alleen de goede dingen mee, ook de vervelende herinneringen horen in onze levenskoffer thuis, en het liefst knippen die hele corona, stikstof- en oorlogscrisis er af. We moeten ze alleen niet wegpraten, maar ze een plaats in onze levenskoffer geven.

Moge de komende vakantiezomer voor ons allen een tijd worden, waarin wij niet zorgelijk maar wel zorgzaam zoeken naar God in onze tijd, dat wij steeds hartelijker worden in onze zorgzaamheid voor God en de naaste, in goedheid en waardering, in begrip en dienstbaarheid, in geduld en vertrouwen. Mogen we zo het oude seizoen in Gods handen leggen, dat we het loslaten en – met frisse energie – het nieuwe uit Zijn hand aannemen.

Mede namens de leden het pastoraal team en parochiebestuur, wens ik u een zalige vakantietijd toe!

Pastoor Casper Pikkemaat

 

 

 

 

 

/door

Pastorale column – Teambuilding vrijwilligers Kinder-Jeugdkerk en Rock Solid

,

Eindelijk kon het doorgaan, het stond twee jaar geleden op de agenda, het kon zaterdag 25 juni plaats vinden. De drie werkgroepen die aandacht schenken aan kinderen, jeugd en jongeren konden elkaar gaan ontmoeten.

Deze middag stonden niet de kinderen en jongeren centraal, het waren deze middag de vrijwilligers waar de aandacht naar uitging. Dit ging onder begeleiding van Anneke Hemmer die deze middag voor haar rekening nam. Van haar hadden de vrijwilligers vooraf een vragenlijst ontvangen die ze digitaal moesten invullen. Niet ‘even’ een aantal vragen beantwoorden, ze moesten er echt voor gaan zitten.

Eén van de vragen: welk gebakje zou je uitkiezen bij de bakker? Tot hun grote verrassing stonden deze gebakjes deze middag op tafel, dat was een mooi welkom aan de vrijwilligers, je eigen gebakje, kop koffie of thee, en de vrijwilligers werden van harte welkom geheten.

Kennis maken onder het motto: niets moet, alles mag. Je mocht drie kaarten waar een uitspraak op stond van tafel pakken en jezelf voorstellen. Wie ben je, waar woon je en wat doe je in het dagelijkse leven, wat wil je over jezelf vertellen.

Vervolgens gingen we samen door Geesteren wandelen met een aantal stops. Tijdens het wandelen werd er volop met elkaar gesproken, bijkletsen over alles waar we mee bezig zijn in ons dagelijkse leven. Uiteenlopende gesprekken werden er gevoerd. Tijdens de stops ging het over het vrijwilligerswerk: hoe lang ben je vrijwilliger, wat is je rol binnen de werkgroep, ben je een doener of denker. Zo stonden we in een kring om daar over te vertellen, het verliep spontaan, onder het motto: niets moet, alles mag!

Welke vragen waren er nog meer voorbij gekomen in de vragenlijst: wat is de grootste blunder die je ooit hebt gemaakt? Welke blunder hoort bij wie? Samen, per werkgroep puzzelen en raden bij wie hoort welke blunder. Gezelligheid was ook een onderdeel van de middag er werd volop gelachen met elkaar.

Rond de klok van 16.00 uur kwamen we terug in de dagkapel. Een laatste opdracht: een lijst met persoonlijke beschrijvingen, welke beschrijving hoort bij wie. Een laatste puzzel. Kennen wij elkaar na deze middag? Er was veel verteld en besproken deze middag, zo moeilijks was de laatste puzzel niet meer. Wij kregen een kaartje met een uitspraak om thuis over na te denken.

Afsluitend was er een drankje met een hapje. Diaken Bert Huitink dankte de vrijwilligers voor hun inzet, voor hun enthousiasme voor de mooie activiteiten die worden georganiseerd. Anneke Hemmer werd bedankt voor de organisatie, voor haar was het de eerste keer, Anneke top gedaan.

Iedereen ging met een voldaan gevoel naar huis, het was een goede middag geweest, bijzonder om zo met elkaar kennis te maken, en het werkjaar af te sluiten. Samen werd er opgeruimd en afgewassen, zoals we dat altijd doen bij de activiteiten zo werd dat deze middag ook gedaan.

De kinder- Jeugdkerk, Rock Solid Junior en Rock Solid wenst u een fijne vakantie. Zondag 18 september openen wij het werkbaar tijdens de Pancratiusdag.

Hartelijke groeten,

Diaken Bert Huitink.

/door