Beste parochianen,
De woorden hierboven stonden op de herinneringskaart van de St. Pancratiuskerk in Albergen, de kerk die gisteren aan de eredienst werd onttrokken. Misschien hebt u online naar de afscheidsviering gekeken. Het was een mooie, waardige en ontroerende viering, waar velen aan hebben meegewerkt en waar vanwege corona helaas maar 30 mensen aanwezig mochten zijn. Indrukwekkend en emotioneel was de slotprocessie waarin de liturgische voorwerpen en het portret van Pancratius werden uitgedragen. ’s Middags was ik in het kerkgebouw dat nu geen kerk meer is: het tabernakel leeg, het altaar ontbloot, de Paaskaars en de Godslamp uitgedragen. Vele Albergenaren en oud-Albergenaren, maar ook parochianen uit andere locaties kwamen die middag om afscheid te nemen van hun kerk. Zij konden overal rondkijken, konden zichzelf of familieleden opzoeken in de doop-, trouw- en overlijdensboeken. Velen deden dat. Ook kon je op de foto op je favoriete plek in de kerk. De fotograaf had het de hele middag druk! Er was een doorlopende PowerPointpresentatie van de kerk vanaf de bouw tot het afscheid. Maar bovenal waren er – veilig op anderhalve meter en met mondkapje voor – ontmoetingen, werden er herinneringen gedeeld, verhalen verteld. Er was emotie, maar ook aanvaarding van het onvermijdelijke en grote waardering voor de manier waarop met alle beperkingen rond corona het afscheid is georganiseerd met inzet van vele Albergenaren.
Sluiting van de kerk is een ingrijpende stap voor alle parochianen in Albergen. Afscheid nemen van je kerk, doet pijn, is een breuk met het vertrouwde en het zal tijd kosten om dat een plek te geven. Zij staan voor de opgave om nieuwe manieren te vinden voor hun betrokkenheid bij elkaar als geloofsgemeenschap, de weg naar een andere kerk als zij willen vieren, nieuwe verbindingen aan te gaan met parochianen uit de andere geloofsgemeenschappen in de parochie.
Ik proefde in Albergen ook een open houding naar de toekomst en de mentaliteit: “we gaan verder, we zetten de schouders eronder”. Een van de ideeën is om op de plek van de huidige aula een plek voor ontmoeting te creëren. Het koor Cantiamo gaat een samenwerking aan met het koor Cantabilé uit Mariaparochie.
Dat geeft vertrouwen, dat de nieuwe wegen ook gevonden gaan worden. Daarbij hebben zij zeker ook de openheid, de steun en de gastvrijheid van de hele parochie nodig. Dat gaat vast lukken!
Hartelijke groet,
Pastoraal werker Annet Zoet.
