Herfst een tijd van oogst en dank.
De zomer is weer zo goed als voorbij en het nieuwe jaargetijde kondigt zich aan. De herfst. Voor velen niet het meest fijne jaargetijde. De dagen korten meer en meer. Het weer wordt slechter, de bladeren vallen van de bomen. En toch…. de verschillende jaargetijden die wij op onze plek op aarde kennen geeft wel een veelzijdigheid aan weer en sfeer. En wanneer je kijkt naar de kleurenpracht van al die gekleurde bladeren en je beseft dat er weer zoveel geoogst kan worden, juist in de herfst. Misschien kom je dan tot besef hoe mooi onze aarde is. Hoe mooi alles is geschapen. Daar mogen we dankbaar voor zijn. Juist door de jachtigheid van ons bestaan gaan we er vaak aan voorbij. In de herfst gedenken wij een bijzondere heilige die veel oog had voor alles wat geschapen is. Hij was zich bewust dat je als mens altijd in relatie leeft met al het geschapene om je heen. De planten, de bomen, de dieren, de zon, de maan, het water, het vuur. Franciscus noemde ze dan ook moeder, zuster, broeder. Vanuit deze gedachte schreef hij het zonnelied, ook wel bekend als de lofzang van de schepselen. Franciscus schreef dit lied in de winter van 1225, ongeveer 800 jaar geleden. Na een periode waarin Franciscus vocht met zijn twijfel en lusteloosheid kreeg hij een droom waarin voor hem duidelijk werd dat God weer naar hem had omgezien. Dit lied werd opgeschreven door een broeder toen hij op zijn ziekbed dit lied dicteerde.
Allerhoogste, almachtige, goede Heer, van U zijn de lof, de roem, de eer en alle zegen. U alleen, Allerhoogste, komen ze toe en geen mens is waardig uw naam te noemen. Wees geprezen, mijn Heer, door al uw schepselen, vooral door broeder zon die de dag is en door wie Gij ons verlicht. En hij is mooi en straalt met grote pracht; van U, Allerhoogste draagt hij het teken. Wees geprezen, door zuster maan en de sterren. Aan de hemel hebt Gij ze gevormd, helder kostbaar en mooi. Wees geprezen, mijn Heer, door broeder wind en door de lucht, bewolkt of helder, en ieder jaargetijde, door wie Gij het leven van uw schepselen onderhoudt. Wees geprezen , mijn Heer, door zuster water, die heel nuttig is en nederig, kostbaar en kuis. Wees geprezen, mijn Heer, door broeder vuur door wie Gij ons de nacht verlicht; en hij is mooi en vrolijk, stoer en sterk. Wees geprezen, mijn Heer, door zuster moeder aarde die ons voedt en leidt en allerlei vruchten voortbrengt, bonte bloemen en planten. Wees geprezen, mijn Heer, door wie omwille van uw liefde vergiffenis schenken, en ziekte en verdrukking dragen. Gelukkig die dat dragen in vrede, want door U, Allerhoogste, worden zij gekroond. Wees geprezen, mijn Heer, door onze zuster de lichamelijke dood, die geen levend mens kan ontvluchten. Prijs en zegen mijn Heer, en dank en dien Hem in grote nederigheid.
Het is mooi dat op verschillende plekken in onze parochie oogstdankfeest wordt gehouden en dat de kerken weer mooi worden versierd. Dat we met de ogen van Franciscus kunnen kijken naar alle moois wat de aarde opbrengt. Door God ook aan ons gegeven om er van te leven en van te genieten.
Met hartelijke groet pastoor Hans Hermens
