Wereldlichtjesdag 14 december. Lieve …… , ik mis je zo

, , , ,

 Lieve ….. , ik mis je zo (nog steeds) 


Herdenking van overleden kinderen – 14 december 2025

Lieve ….., je mocht helaas niet (levend) geboren worden.
Lieve ….., dat jij zo ziek moest worden toen je 32 was en dat niet kon overwinnen
Lieve ….., nu na 10 jaar mis ik je nog zo na dat vreselijke ongeluk
Lieve ….., nu na 45 jaar vier ik in stilte nog steeds jouw verjaardag

Het overlijden van een kind geeft veel verdriet en een groot gemis. Voor altijd.
Tijdens de jaarlijkse herdenking van deze kinderen wordt hierbij stilgestaan.
Ouders, opa’s/oma’s, broers/zussen en iedereen die zich verbonden voelt met een overleden kind is van harte welkom.
De verbondenheid met elkaar is telkens weer zo voelbaar en voelt als troost.
Een kind blijft je kind en voor altijd in je hart.

Wereldlichtjesdag
 Met deze oecumenische bijeenkomst sluiten we ons aan bij Wereldlichtjesdag. Wereldwijd worden op de tweede zondag in december dan op 19.00 uur (plaatselijke tijd) lichtjes ontstoken voor overleden kinderen, zodat er een golf van licht over de wereld gaat.

Van harte welkom

 Zondag 14 december vanaf 18.30 uur bent u/zijn jullie van harte welkom in de Pancratiusbasiliek te Tubbergen.

Tijdens dit samenzijn, met als thema ‘Verbondenheid’ (die zal starten om 18.50 uur) worden de kinderen herdacht door het aansteken van een kaarsje, het noemen van hun naam en het lezen van het verhaal ‘Mijn hart als een regenboog’ en troostende gedichten.

Het koor Cantare uit Geesteren zal met passende liederen de muziek verzorgen.

Na afloop is er gelegenheid om met een kopje koffie/thee of glaasje fris na te praten.

Voor nadere informatie kun je/kunt u contact opnemen met:

Marianne van Wegen      06-44353164

Ans Schothuis                  06-40332633

 

/door

Verbondenheid op Allerzielen

, , ,

Verbondenheid op Allerzielen

Op 2 november, Allerzielen,  komen we in onze kerken samen om de mensen te gedenken die ons zijn ontvallen. Vaak zijn het mensen die we dankbaar zijn om wie ze waren. De bloemen die wij voor hen naar het kerkhof brengen, vormen een prachtige tuin waarmee we hun leven eren.

Naast dankbaarheid, is er ook een gevoel van bedroefdheid dat ze er niet meer zijn. In de vieringen komen we samen tot stilte en inkeer met alle mensen die wereldwijd treuren om hun dierbaren die ze moeten missen. We weten ons in dat opzicht met elkaar verenigd.

Vandaag mogen we ook de ontelbaren niet vergeten die omgekomen zijn in zinloze oorlogen. Ieder die deze dagen een bezoek brengt aan een of ander oorlogskerkhof staat kan onder de indruk komen van de velden vol witte kruisjes.

Wat kunnen we zeggen? Zeggen die kruisjes iets? Vallen we in Gods hand? Wat gebeurt er met onze geliefden en de slachtoffers van de oorlogen?

We mogen troost vinden in ons geloof. Zo lang mensen leven, is er naast vreugde ook nood en ellende, en dat drukt als een last op de schouders. Ook Jezus heeft dit aan den lijve ondervonden. Toch liet hij zich er niet door meeslepen, hij had vertrouwen en hield daar aan tot aan het laatst aan vast. Dat vertrouwen klinkt door in zijn afscheidswoorden aan zijn vrienden.  “In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen” Er is dus een plaats voor ons, een ruimte waar we ontvangen worden, waar liefde en vriendschap is, waar we thuis zullen komen. Dat is een troostrijke gedachte. We mogen onze dierbaren laten gaan, in het vertrouwen dat hen nieuw leven tegemoet komt. God, die ons in dit leven al kracht kan geven als we een kruis hebben te dragen, Hij zal er ook straks zijn. Wij mogen geloven in nabijheid en betrokkenheid van boven. Bij vreugde en verdriet, in het  leven en in de dood.

Allerzielen nodigt ons uit om met twee ogen te kijken: met het ene oog naar het verleden, naar de geliefden die we missen, en met het andere oog naar de toekomst, naar het nieuwe leven. Er blijft verdriet. Er blijven lege stoelen, stiltes die niet opgevuld kunnen worden. Maar we mogen geloven in nieuw leven en nieuwe toekomst voor hen en voor ons. Dat dit geloof ons mag sterken en dragen.

Hartelijke groet,

Pastoraal werker Christianne Saris

 

 

/door

Aankondiging Lourdesreis september 2026

, ,

Aankondiging Lourdesreis september 2026

Met de H. Pancratius parochie naar Lourdes

In september 2026 wordt er vanuit onze parochie weer een bedevaart naar Lourdes georganiseerd.
De plek waar veel mensen troost, hoop en vreugde van Maria ontvangen.

Lourdes – een plek waar de hemel de aarde raakt!

De reis vindt plaats van donderdag 10 t/m vrijdag 18 september 2026

Iedereen kan mee, jong en oud en uiteraard mensen die zorg nodig hebben.
De reis wordt begeleid door ervaren zorgvrijwilligers en er zal pastorale begeleiding zijn.

Verdere info volgt binnenkort.

Voor meer informatie neem contact op met:

Truus Rozenkamp 06-13759969

Wilma Thöni 06-10478890

Evelien Olimulder 06-49077776

of via de mail: lourdestubbergen@gmail.com

 

/door

Oproep Redactieleden Kompas

, ,

Je schrijft niet omdat je iets wilt zeggen,
je schrijft omdat je iets te zeggen hebt.
Scott Fitzgerald

5 x per jaar wordt ons parochieblad KOMPAS uitgebracht.
De eerste uitgave was tijdens de parochiezondag op 2 september 2018.
Vanwege vertrekkende (hele trouwe) leden zoeken wij

ENTHOUSIASTE REDACTIELEDEN VOOR KOMPAS

Kun je goed schrijven? Vind je het leuk om interviews af te nemen?
Ken je vele parochianen en weet je wat er speelt in de parochie?
Al deze talenten kunnen wij goed gebruiken bij de redactie van ons parochieblad.

Als je belangstelling hebt dan graag aanmelden vóór 18 oktober bij secretaris parochiebestuur (a.groothuis@hpancratius.nl).

/door

Terugblik afscheid Karin Grunder

, ,

Terugblik afscheid Karin Grunder

Woensdag 19 september was de laatste werkdag van Karin Grunder als  secretaresse van het centraal secretariaat van onze parochie, in verband met haar pensioen. Uiteraard werd er op die dag niet gewerkt, maar hebben we uitgebreid afscheid van haar genomen.

Haar huidige collega’s van het secretariaat hadden op die dag  het parochiecentrum in Tubbergen uitgebreid versierd. Om half tien werd Karin, in gezelschap van haar man Marcel, haar kinderen en kleinkinderen, met groot applaus verwelkomd. Allereerst sprak pastoor Hermens haar toe en complimenteerde haar over haar geweldige inzet en het vele werk dat ze verricht had in de afgelopen 20 jaar. Op voordracht van de geloofsgemeenschap Albergen, die haar vele activiteiten in beeld heeft gebracht, heeft hij bij de bisschop voor een Willibrordpenning aangevraagd en dit werd gehonoreerd. Deze penning spelde de pastoor Karin op.

Vervolgens was de beurt aan Agnes Groothuis, secretaresse van het parochiebestuur om Karin toe te spreken.  Ze vertelde onder anderen dat Karin van kruiswoordpuzzels hield en dat ze ver was gekomen in een wedstrijd op televisie. Dat ze van schrijven hield en poëzie en daarom eindigde ze met een grappig gedicht van Annie M.G Schmidt over ouder worden. Karin ontving van het parochiebestuur en pastoraal team een olijfboom, als teken van hoop en toekomst, samen met een bos bloemen en een bon voor een etentje samen met Marcel. Vervolgens werd Karin toegezongen met een lied dat door pastoraal werker Christianne Saris was geschreven.

Daarna nam Angeline Kienhuis van het centraal secretariaat het woord en vertelde dat Karin zo verbonden was met Kompas als lid van de redactie en eindredacteur.  Zij bood Karin een nummer aan dat helemaal aan Karin was gewijd. Alle geloofsgemeenschappen hadden hierin iets geschreven voor Karin. Er stond ook een interview in met echtgenoot Marcel. Daarnaast het lied dat Karin ooit voor Pancratiusdag had geschreven en het lied dat op haar afscheid voor haar werd gezongen.

Tot onze verrassing bleek Karin zelf ook nog een woordje te willen doen. Zij beschreef dat ze van haar hobby haar beroep had gemaakt en dat ze altijd van het werk had genoten. Daarna beschreef ze hoe haar weg was verlopen in het werk voor de kerk.  Van het zingen in het jongerenkoor in Albergen naar het deelnemen aan de liturgiegroep van het koor. Van het werk voor het secretariaat in Albergen tot het werken voor het centraal secretariaat. Een interessant en boeiend verhaal.

Vervolgens was er een inloop. Mensen van de geloofsgemeenschappen en de pastores die met haar gewerkt hadden kwamen om haar te bedanken voor de fijne samenwerking en alle goeds te wensen voor de toekomst.  Het was voor alle aanwezigen een heel gezellig samenzijn en fijn om elkaar weer eens te zien.

Rond half twee werd Karin en haar gezin samen met haar collega’s en ex-collega’s van het centraal secretariaat een lunch aangeboden bij het Oale Roadhoes. Daarna dacht Karin naar huis te gaan. Maar de geloofsgemeenschap Albergen had nog wat verrassingen in petto! Zij werd opgehaald met een prachtig versierde duo fiets waarmee ze met Karin een rondje mee om de kerk fietsten en vervolgens naar Albergen gingen.

Bij het landkruis voor Albergen werd er een borreltje gedronken met mensen die daar op haar stonden te wachten. Vervolgens gingen ze naar het Hobergen waar alles versierd was en waar de vrijwilligers van Albergen haar begroetten.  Met hen was nog een gezellig samenzijn met een hapje en een drankje. Vervolgens werd Karin uitgezwaaid naar huis.

Zo hebben we met elkaar een heel mooi en gezellig afscheid voor Karin kunnen verzorgen, dat ze meer dan verdiend heeft!

We hopen dat ze samen met Marcel nog heel veel mooie jaren mag hebben en dat ze toe komt aan alles wat voor haar de moeite waard is. Het ga je goed Karin!

Parochiebestuur , centraal secretariaat en pastoraal team

 

/door