Zaterdagavond 17 december vond een geslaagde bijzondere Kerstviering plaats voor de bewoners van Aveleijn en de Twentse Zorgcentra in de protestantse kerk in Tubbergen. Harmonie “de Eendracht” speelde voorafgaande aan de viering bekende kerstliederen. Het koor Courage uit Langeveen zorgde voor de muzikale begeleiding en dominee Esther Scheer-Weijenberg en pastor Christianne Saris gingen voor in de viering.
Bewoners hadden een lichtje gemaakt voor mensen voor wie ze wilden bidden en die werden in de viering aangestoken.
Verwanten en familie konden via de kerktelevisie de viering mee volgen. Het was een warme, persoonlijke en laagdrempelige viering die iedereen goed heeft gedaan.
In het kader van het weekend van de diaconie op 5 en 6 november 2022 mochten we in de kerken en kapellen van onze parochie prachtige doeken bewonderen die de kinderen van de negen basisscholen hadden gemaakt. Het thema was: “De kracht van verbinding”.
Wij danken de kinderen hartelijk voor hun medewerking en creativiteit!
Lees hier de inleidende tekst op de vieringen in de H. Pancratius parochie.
Hieronder een compilatie van de doeken en ‘bomen’ met handen en voeten.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2022/11/2022-weekend-diaconie-Aangepast.jpg5761024Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2022-11-08 19:28:482022-12-22 22:14:50Terugblik weekend van de diaconie
Per 1 november a.s. ben ik door onze aartsbisschop benoemd tot de nieuwe pastoor van de H. Pancratius parochie. Begin november zal ik zeer waarschijnlijk gaan verhuizen van Twello naar Tubbergen en ga dan wonen op de pastorie. Op 15 november a.s.. om 19.00 uur zal de installatieviering in de basiliek te Tubbergen plaatsvinden.
Ik ben Hans Hermens, geboren op 4 december 1965 te ’s-Hertogenbosch en opgegroeid te Vught. In 2005 ben ik door Kardinaal Simonis gewijd tot priester en vervolgens door hem gezonden naar het parochieverband Twente west. Ik kwam te wonen in Vroomshoop.
Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewerkt als priester. In 2008 kwam ik terecht in de Betuwe, tussen Arnhem en Nijmegen, en werd pastoor van de St. Benedictusparochie. In 2013 vertrok ik naar Salland en werd pastoor van de Emmanuelparochie. In 2018 werd ik pastoor van twee parochies de H.H. Franciscus- en Claraparochie, Twello en omgeving en de Emmausparochie, Apeldoorn. Vorig jaar gefuseerd tot de St Franciscusparochie. Nu moet ook ik hier weer afscheid nemen en dan merk ik dat ik ook hier weer gehecht ben geraakt aan vrijwilligers en parochianen. En bij een afscheid merk ik ook dat dit gehecht zijn, wederzijds is.
Ik ben nu zeventien jaar priester. Voor mij speelde de roeping voor het priesterschap al vroeg, vanaf mijn achtste jaar. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik steeds meer negatieve reacties op deze keuze. En zeker in de pubertijd is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om hier aan vast te houden. In Nijmegen heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben wiskundeleraar geworden, en kwam op een grote scholengemeenschap in Culemborg te werken. In deze acht jaren waarin ik leraar was genoot ik van het omgaan met de vele leerlingen. Vooral de interactie en het begeleiden van deze leerlingen trok mij zeer aan. Maar toch bleef ik mij ook aangetrokken voelen door de stem van de Roepende. Ik was 30 toen ik begon aan mij theologieopleiding aan de Katholieke Universiteit te Utrecht en besloot pas na vijf jaar studie, mijn baan als wiskundeleraar op te zeggen en me aan te melden bij het Ariënskonvikt, de toenmalige priesteropleiding voor het aartsbisdom. Om tot deze keuze te komen is een strijd aan voorafgegaan die hoort bij een persoonlijke groei, in geloof en persoon. Achteraf, een deel van mijn levensweg overziend mag ik mij toch geleid weten.
Ik werk nu negentien jaar met veel vreugde in het pastoraat. Ik voel me bevoorrecht om mensen vanuit een gelovig perspectief nabij te mogen zijn, op momenten van vreugde en verdriet. Een ontmoeting van mens tot mens kan mij echt verwonderen, elk mens draagt een verhaal met zich mee en dat is de moeite waard om naar te luisteren. In elk mens ontmoeten we ook een glimpje van Gods aanwezigheid. Wij allen zijn immers naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen.
Als pastoor krijg ik naast pastorale taken ook te maken met bestuurlijke taken, als pastoor ben je immers ook voorzitter van het parochiebestuur, zo schrijft het kerkrecht dit ook voor. Ik spreek de hoop uit, vele goede contacten te mogen hebben met het pastorale team, parochiebestuur, de vele vrijwilligers en vrijwilligsters, en met alle parochianen uit de Pancratius parochie. Ik besef maar al goed dat ik als pastor, pastoor, het nooit alleen kan, en veel van jullie kan leren. Zo heb ik ook jullie hulp en inspiratie nodig. En ik bid God om zijn zegen en steun voor het werk in onze Pancratius parochie. Ik zie met vertrouwen de toekomst tegemoet en kijk uit naar het ontmoeten van nieuwe mensen in de geloofsgemeenschappen. Werken als pastor, ik vind het heel mooi werk.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2021/12/RockSolidenJuniornieuwsbrief.jpg7201280Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2022-10-15 19:32:412022-12-22 22:13:55Nieuwsbrief Rock Solid | Rock Solid Junior
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2022/03/2021NieuwsbriefKKenJK.png169482Secretariaathttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgSecretariaat2022-10-12 19:21:312022-12-22 22:12:39Nieuwsbrief Kinder- en Jeugdkerk oktober 2022
Zondag 18 september werd de viering van de Pancratiusdag gehouden. I.v.m. de slechte weersomstandigheden niet bij de Kroezeboom maar in de basiliek te Tubbergen. Het thema van de viering was: Opdracht en uitdaging.
Cantiamo met koorleden van anderen koren uit de parochie verzorgden de zang.
De Kinder- en Jeugdkerk week uit naar de Huve. Daar was een korte viering die ging over hoe je behulpzaam kunt zijn, het verhaal van kikker, samen bidden en samen zingen met het Kinderkoor.
De Jeugdkerk ging aan de slag met een “goa stok”, een stok die je steun kan geven op de weg door het leven. Aan het eind van de viering kwamen ze naar de kerk om te laten zien wat ze gemaakt hebben. Er werd tevens een cheque overhandigd t.b.v. de troosttasjes.
Rock Solid had een alternatief programma in het parochiezaaltje. Tijd voor ontmoeting en de jongeren hielpen vervolgens bij de broodjes en soep.
Voor een impressie van de Pancratiusdag 2022: klik hier
Afgelopen woensdag 14 september heeft de Heilige Pancratius parochie afscheid genomen van pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg. Na een trouw dienstverband van dertien jaar, zet zij met ingang van 1 oktober een nieuwe stap als geestelijk verzorger bij TriviumMeulenbeltZorg. In een volle Pancratiuskerk in Geesteren, werd in een viering van Woord en Gebed – muzikaal ondersteund door Cantiamo uit Albergen – dank uitgesproken naar Jacqueline voor haar brede pastorale inzet. Na afloop werd zij door het pastoraal team, parochiebestuur en centrale administratie nog eens ludiek op de hak genomen en bekleed met een zelfgemaakt sieraad, voorzien van alle werkzaamheden en initiatieven die zij heeft verricht.
Wij wensen Jacqueline van harte alle goeds, geluk en gezondheid toe en veel werkplezier in haar nieuwe omgeving! Dank voor alles en het ga je goed!
Afgelopen donderdag is de werkgroep GelovenNu voor de laatste keer bij elkaar geweest.
GelovenNu stopt, maar zij doet dit wel met veel pijn in het hart.
Er zijn een aantal redenen om te stoppen.
De groep betrokkenen is om allerlei redenen steeds kleiner geworden.
Daarnaast wordt de groep kwetsbaarder wat maakt dat niet iedereen meer op de afgesproken bijeenkomsten kan komen.
De aanwezigheid van betrokkenen wordt steeds meer een onzekere factor.
Aanwas komt er niet.
Het groepje dat de kar trekt, het jaarprogramma samenstelt, de middagen voorbereidt, voorzit et cetera is te klein geworden.
Afgelopen mei toen het seizoen werd afgesloten met een gezellige middag heeft men gesproken over de toekomst van GelovenNu. Allen zagen in dat de groep op de wijze waarop zij nu functioneert geen toekomst meer heeft.
Na overleg met pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg is besloten om nog één keer samen te komen en dit was donderdagmiddag 8 september jongstleden.
In dankbaarheid is teruggekeken op vele samenkomsten in ruim 30 jaar.
Tijdens een gezellig samenzijn met een hapje en een drankje is afscheid genomen van elkaar.
