Wat zie je allemaal met Kerstmis?
Kerstmis is gezellig bij elkaar zijn, lekker eten, mooie cadeaus, een versierd huis. Dat is mooi want we vieren immers feest en met die dagen worden er ook wel spelletjes gespeeld, zo leek het mij wel eens leuk om ook hier eens met een spelletje te beginnen, zo’n eenvoudig spelletje. U zult het vast en zeker ook wel eens met uw kinderen of kleinkinderen hebben gespeeld. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is…
Maar wat, als je dit spel nu eens speelt met wat meer diepgang. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en ik zie nu naar wat Kerstmis mooi en kostbaar maakt: misschien wel dat mooie gesprek aan de kersttafel, de mooie viering in de kerk, even dat stille moment bij de kerststal thuis? Vallen ze op of ga je er zo aan voorbij? Want je hoofd kan helemaal vol zitten met van alles, dat er daardoor geen ruimte meer is voor wat anders. Zo druk kan een mens zijn, vol van zich zelf, druk met wat er allemaal gedaan moet worden of vol van zorg. Zodat wat er om je heen gebeurt je eigenlijk niet opvalt.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is…
Een paar weken geleden vroeg iemand aan mij: “Hoe kun je nu in deze tijd Kerstmis vieren? Met al die oorlogen in de Oekraïne, het verschrikkelijke geweld nu in de Palestijnse gebieden. De vele vluchtelingen in onze wereld aan wie voor velen geen plek wordt gegund om hun eigen bestaan op te bouwen.” Inderdaad, de hardheid in onze wereld, zo zichtbaar aanwezig, ook bij ons, in de botheid, de grofheid, in het ‘ikke, ikke’. Is er nog ruimte voor wat zachtheid, voor de teerheid en de kwetsbaarheid van de liefde in het leven van alle dag? Want juist die liefde bepaalt toch onze waarden en normen. Het absurde van de hardheid in onze samenleving, heel krachtig verwoord in een moeder van een jong kind.
Liesje van 5 is een spontane, blije, lieve kleuter, met een zacht en zorgzaam karakter. Haar moeder had haar naar school gebracht tot vlakbij het hek van de speelplaats. Moeder vertrok en Liesje wilde de speelplaats oplopen maar werd tegen gehouden door twee grote jongens van een jaar of 14 die verveeld daar stonden. Liesje mocht er niet door. De bel ging en iedereen ging naar binnen behalve Liesje, want voor de poort van school hielden deze twee jongens haar tegen. Na tien minuten lieten ze haar tenslotte gaan. Te laat en huilend kwam ze de klas in en ze vertelde tegen de juf wat er gebeurd was. De volgende dag werd de moeder van Liesje op school uitgenodigd. En de juf gaf de moeder van Liesje te verstaan dat zij toch wat beter voor haarzelf moest opkomen en dat het goed was om een weerbaarheidscursus te volgen zodat Liesje wat harder werd en daardoor in het vervolg meer van haar af kon bijten. De moeder van Liesje werd ontzettend boos: “Wat is dit nou?!”, zei ze, “niet Liesje, maar die twee Jongens zouden een cursus moeten volgen om zachter te worden!”
Door de ellende van al wat er gebeurt, is er nog meer dan dat.
Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is…
Met Kerst vieren we ‘God is mens geworden’, heel dichtbij is Hij gekomen, juist in het tere, het kwetsbare. God zelf speelt dit spel van Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, met ons mee met Kerstmis. Hij is gekomen als een klein en hulpeloos kind. Juist in het tere, het kwetsbare komt Hij ons nabij om zo ons hart te raken.
Velen van u zullen wel eens een pasgeboren kind in handen hebben gehad. Zo’n teer kwetsbaar hulpeloos kind. Zo’n Kind is niet bedreigend, heeft geen pretenties. Je kunt er alleen maar je hart voor openen. En wie raakt er niet door vertederd, wie laat zich niet raken door zo’n kind. Zo’n kind wil je liefhebben, wil je koesteren en in je hart sluiten
Zo komt God ons met Kerstmis tegemoet, in een kwetsbaar en hulpeloos kind, Zo heeft God ten volle een gezicht gekregen en is Hij mens geworden, omdat Hij geliefd wil worden in de harten van de mensen, in onze harten.
Wie werkelijk liefheeft, verliest elke menselijke vrees die zou doen zeggen dat ik mijn gezicht moet redden. Liefde is niet bang om te doen wat in de ogen van anderen dwaas lijkt. In die liefde komt God in Jezus, zijn Zoon, ons menselijk dicht nabij. Daarin ligt het mysterie van ons christelijk geloof. En daardoor mogen we blijven kijken met de ogen van de hoop, door al het nare heen.
Zalig Kerstmis en Gods zegen voor u en al uw dierbaren voor het nieuwe jaar.
Pastoor Hans Hermens,
mede namens het pastoraal team en het parochiebestuur
