Overlijden paus Franciscus

, , , , , , , , , , ,

Overlijden paus Franciscus

Beste Parochianen,

Afgelopen maandag, tweede  paasdag is onze paus Franciscus overleden. Hij heeft heel veel voor onze kerk betekend. Het geloof droeg hij op een vaak eenvoudige en warm menselijke wijze uit. Maar altijd verbonden vanuit de band die hij  had met Christus en daardoor met onze hemelse Vader.

Zaterdag a.s. zal de uitvaartviering in Rome plaatsvinden. Bij de kerkgebouwen zullen de vlaggen halfstok hangen.

Op de avond vóór de uitvaart, vrijdag 25 april, zal om 19:00 uur in de basiliek van Tubbergen een herdenkingsviering voor onze paus worden gehouden voor de gehele parochie.
Alle parochianen zijn hiervoor van harte uitgenodigd.

In het weekend van 27 april zal tijdens de voorbede voor de paus gebeden worden.
Met ingang van het weekend van 4 mei, tot we een nieuwe paus hebben, wordt tijdens de voorbede worden gebeden dat Gods Geest de kardinalen mag begeleiden bij het kiezen van een nieuwe paus.

Hartelijke groet,

Pastoor Hans Hermens

 

/door

Woorden van dank van diaken Bert Huitink

, , , , , , , , , , ,

Woorden van dank van diaken Bert Huitink

Beste mensen,

Donderdag 10 april jl. heb ik afscheid van mijn werk als pastor/diaken genomen. Afscheid nemen doe ik met pijn in mijn hart, ik had nog graag door willen gaan met mijn werk. Ruim twee jaar geleden heb ik de handdoek in de ring moeten gooien. Mijn lichaam en hoofd hebben mij in de steek gelaten.

20 jaar pastoraat zitten erop, vanaf eind 2015 heb ik in de Pancratius parochie gewerkt. Ik heb hier mogen werken met fijne collega’s en met veel vrijwilligers. Samen hebben we veel werk verzet, vooral voor de kinderkerk,  jeugdkerk  en Rock Solid. Mijn visie was altijd: aansluiting zoeken bij de samenleving, vooral bij de gezinnen, bij de kinderen en jongeren. Dat was haalbaar met veel mensen die mij ondersteunden en veel werk uit handen namen.

Pastoraat was voor mij ook het luisterende oor zijn:  tijd nemen en maken voor medemensen. Ik heb mogen luisteren naar verhalen uit het leven van mensen. De ene keer met een lach, dan weer met een traan. De ene keer was dat thuis aan de keukentafel of op straat, de andere keer in het mooie Lourdes. De vele ontmoetingen hebben mij als mens rijk gemaakt.

In het pastoraat was ik een ruim denkende pastor, ik zat soms op de grens wat wel of niet kon zoals: Samen Top2000, met de kinderen speurtochten lopen, ander soortige vieringen, vormselvoorbereiding op de kop gooien. Het geloof bleef centraal staan, hoe kan het geloof uitdagend blijven. Daar ging ik voor, samen met collega’s en vrijwilligers die daarin meegingen.

Ik mocht afscheid nemen zoals ik in het pastoraat heb gestaan, nog eenmaal Samen Top2000 beleven. Graag wil ik de parochie bedanken voor deze avond, dank aan de koren Cantabilé, Courage, Multiple Voices en Cantiamo voor de prachtig gekozen liederen. Dank aan de mensen die de organisatie op zich hebben genomen. Woorden die zijn uitgesproken, het waren hartverwarmende woorden, dank voor de vele kaartjes met woorden van waardering.

Nogmaals iedereen bedankt voor het vertrouwen in mij als pastor en voor de mooie samenwerking. Het gaat u allen goed, blijf het luisterende oor voor elkaar.

Goad goan.

Hartelijke groeten,

Bert Huitink

 

/door

Afscheid diaken Bert Huitink

, , , , , , , , , , ,
Lees meer
/door

In memoriam Henk ter Halle

Op 9 maart jl. overleed onze medeparochiaan Henk ter Halle in de leeftijd van  83 jaar.

 

Henk werd als jongste zoon uit een gezin van 7 kinderen geboren op 8 oktober 1941 aan de Bouwmeesterstraat 41 in Vriezenveen. Hier bracht hij zijn hele leven door en overleed er – in het bijzijn van Angela – in zijn eigen vertrouwde omgeving. Zijn werkzame leven was hij in dienst bij de Zilver-Blank in Vriezenveen, waar hij de scepter zwaaide in zijn magazijn. Het was er altijd super netjes.

 

Zijn leven lang leefde Henk samen met zijn ouders en droeg altijd zorg voor hen. Na het overlijden van zijn zwager stelde hij zijn hart en huis ook open voor zijn zus Marietje met haar kinderen. Ze hadden het goed met elkaar en deden veel samen. Het verlies van Marietje en 6 weken later zijn moeder raakte hem zeer.

 

Henk investeerde niet veel in contacten met mensen, hij wilde niet anders dan alleen zijn. Hij vond het goed, was er tevreden mee. Niet op de voorgrond maar een grote steun voor de naasten die hem nodig hadden.

 

Bij zijn parochie was hij grafdelver en lid van de tuinploeg, voor praktische hulp kon altijd op Henk een beroep worden gedaan.

 

Toen hij van zijn welverdiende pensioen kon gaan genieten, was hij altijd in één van zijn schuren aan het hobbyen of in de tuin aan het werk. Hij hield ervan dat alles netjes en keurig was. Zijn huis en zijn tuin waren zijn trots.

Elke zaterdag ging hij kaarten met zijn vrienden bij Koebrugge.

 

Zijn wereldje werd steeds kleiner, maar klagen deed Henk nooit. Hij vond het moeilijk dat al zijn broers en zussen hem waren ontvallen en dat hij als enige ter Halle nog over was.

 

Na de avondwake en uitvaart vanuit zijn kerk werd Henk bij zijn ouders te rusten gelegd. Moge Henk – samen met zijn ouders, broers en zussen – gelukkig zijn in een rust die geen einde kent.

/door

Passiestonde in Geesteren en Vroomshoop

Chr. Mannenkoor Vroomshoop zingt Passiestonde

in Geesteren en Vroomshoop

 

Het Christelijk Mannenkoor Vroomshoop houdt in 2025 weer twee Passiestonden. Een rijke traditie die in Geesteren voor de 11e keer gaat plaatsvinden en in Vroomshoop al voor de 26e keer.

 

Dit concert omvat muziek en zang die helemaal past in de Stille Week voor Pasen. Dirigent, componist en pianist Gezinus Veldman, de bedenker van de Passiestonde, wordt dit jaar muzikaal terzijde gestaan door altsaxofonist Klaasjan Pullen uit Den Ham. Hij heeft al vaker met het mannenkoor samengewerkt.

 

Op woensdag 16 april wordt de Passiestonde opgevoerd in de rooms-katholieke kerk St. Pancratius te Geesteren.

Op Witte Donderdag 17 april wordt de Passiestonde uitgevoerd in Kerkelijk Centrum Het Anker aan de Hoofdstraat te Vroomshoop.

 

Het mannenkoor zal samen met Klaasjan Pullen een uur lang passiemuziek ten gehore brengen, zoals ‘Bei Dir ist das Licht’ van de in de Tweede Wereldoorlog omgebrachte Dietrich Bonhoeffer. Ook zingt het koor de prachtige negro spirital ‘Were you there’ in een bewerking van Gezinus Veldman.

Vlak voor de indrukwekkende stilte halverwege de Passiestonde zingt het koor ‘In manus tuas Pater’. De Passiestonde gaat daarna verder met onder andere ‘Non nobis Domine’ van Dwight Gustafson en sluit af met het krachtige ‘Lift high the cross’ van S.H. Nicholson, dat samen met de bezoekers zal worden gezongen.

 

Beide Passiestonden beginnen om 20.30 uur en duren een uur. De entreeprijs bedraagt € 5,-, contant te voldoen bij de ingang van de kerk.

 

Het mannenkoor heeft enkele jaren geleden de cd ‘Via Dolorosa’ opgenomen met uitsluitend passiemuziek. Deze prachtige cd kost slechts € 5,00 en is verkrijgbaar bij de Passiestonden. Mailen of bellen kan ook: secretariaat@cmkvroomshoop.nl , tel. 0546-642191.

/door

Pastorpraat voor de Veertigdagentijd

Tijdens de veertigdagentijd krijg ik wel eens de vraag, soms ook wat ironisch gesteld: “pastoor, mogen we nu geen koekje, want het is toch vasten?”

Mijn antwoord is dan wel eens: “u snoept maar rustig door, dat is aan u, want daar gaat het in deze vastentijd niet om. Maar wel dat we ruimte maken voor God en voor elkaar. Dat we werk maken van ons geloof.”

 

Aan het begin van de veertigdagentijd worden ons in het evangelie van Aswoensdag door Jezus drie oefeningen gegeven.

Namelijk vasten, aalmoes geven en bidden. Jezus legt bij deze wijze van leven niet de nadruk op hoe stevig je vast, hoeveel je bidt of hoeveel aalmoezen je geeft. Maar Hij wijst op de intentie van waaruit deze werken van gerechtigheid beoefend worden. En deze intentie wordt door de ogen van God gezien. Vasten wil zeggen: ik probeer los te komen van mijn eigen ik, om zo de kwetsbaarheid van me zelf te ervaren. Juist op momenten dat ik trek krijg kan ik gaan beseffen dat het niet altijd zomaar vanzelfsprekend is dat ik me zo maar weer kan voeden, of zomaar de kraan kan opendraaien. Het wijst me op de nood en de onrechtvaardigheid die door de gebrokenheid ons leven binnenkomt. En waar heel veel mensen op deze aarde mee te maken hebben. Het is de armoede waar velen mee moeten leven. Dit bewust worden van deze armoede kan me tot inkeer brengen. Hoe ga ik om met de schepping ons gegeven.

Aalmoes geven is gericht op je naasten, en wil zeggen tegen de ander: “ik heb je nood gezien en dat raakt me. Ik wil je tot steun zijn”. Oprecht een aalmoes geven is niet een paar euro in een collectemandje doen, maar het vraagt van je om jezelf aan de ander te durven geven. Zou een aalmoes geven in onze tijd niet betekenen: wat tijd vrij te maken en aandacht te schenken aan hen die er om vragen, soms heel dichtbij in je gezin, je familie je vrienden, maar ook aan vreemden die vragen om hulp en aandacht?

Bidden is gericht op God. Wanneer je oprecht bidt, durf je je afhankelijk te maken van onze hemelse Vader. Je legt je leven in Zijn handen. Hiermee erken je ook dat je niet alles in de hand hebt en dat je eindig bent. Juist in het gebed is het mogelijk de relatie met God te verdiepen en tot het besef te komen dat God van je houdt als liefdevolle vader, je nabij wilt zijn over de dood heen. Bidden, vasten en aalmoezen geven zijn veeleer een manier leven die je gevoelig maakt voor wat werkelijk belangrijk is in het leven, mits dit vasten, bidden en aalmoes geven niet gericht is op eigenbelang.

Tenslotte zijn onze prestaties en roem even vergankelijk als ons leven zelf. Bidden, vasten, aalmoezen geven: dat het ons ruimte mag geven om ons hart te openen voor God en voor elkaar.

 

Ik wens u een goede voorbereidingstijd toe op weg naar Pasen.

 

Pastoor Hans Hermens

/door

Aktie Kerkbalans 2025

Van 31 maart tot en met 13 april gaat de jaarlijkse Actie Kerkbalans weer van start. Met deze actie zorgen we ervoor dat de parochie in het jaar 2025 ook weer financieel draaiende blijft. We zien als bestuur dat de laatste jaren bij verschillende mensen  de twijfel is ontstaan om nog deel te nemen aan de actie kerkbalans. In enkele dorpen  zal de kerk in de komende jaren aan de eredienst worden onttrokken, of is dit al gebeurd. Daarmee ontstaat bij sommige parochianen de vraag: “waarom zou ik nog geld geven aan Actie Kerkbalans? Van oudsher was Actie Kerkbalans ook bestemd voor het eigen kerkgebouw en de desbetreffende geloofsgemeenschap. Alles leek toen heel overzichtelijk. Sinds de grote Pancratius parochie uit meerdere kerkgebouwen en geloofsgemeenschappen bestaat lijkt het geld te verdwijnen in een grote pot waarbij het niet voor iedereen duidelijk is wat ermee gebeurt. Maar ook in de dorpen waar het kerkgebouw verdwijnt of verdwenen is, blijven er plekken waar mensen samen kunnen komen voor het beleven van het geloof. Denk aan de kapellen, aula’s en begraafplaatsen. Deze worden allemaal onderhouden met het geld dat wordt opgehaald met Actie Kerkbalans.

Maar met het geld van Actie Kerkbalans worden niet alleen stenen van de gebouwen onderhouden, maar ook wordt er met dit geld geïnvesteerd  in de levende stenen. Ook de geloofsgemeenschap zelf verdient alle aandacht. Door het pastoraal team worden mensen bezocht binnen de gehele parochie, die daar om vragen, zieken worden bezocht en krijgen wanneer ze hierom vragen, een ziekenzegen of het sacrament van de zieken. Gelukkig worden nog steeds kinderen gedoopt en ouders daarop voorbereid. Kinderen doen hun eerste heilige communie, ontvangen het sacrament van het vormsel en worden samen ook met de ouders hierop voorbereid. Voor de jonge kinderen kennen we de kinderkerk en voor de opgroeiende jeugd  de jeugd- en jongerenkerk en Rock Solid. Voor volwassenen het leerhuis, waarin men elkaar gelovig kan ontmoeten en verdiepen in ons geloof. Verschillende diaconale werkgroepen zijn in onze parochie actief, zodat we proberen als geloofsgemeenschap elkaar te dragen. Dit alles en nog meer, proberen we te doen vanuit de Geest van de Blijde Boodschap.

Als gelovigen hebben we iets heel moois en waardevols in handen, maar het is ook kwetsbaar. De Boodschap van Jezus, dat God liefde is, dat jij, dat u door Hem ten diepste bent gewild. Die Boodschap kost niets! Maar in onze wereld kost het wel veel om die Boodschap van Jezus gaande te houden, deze door te geven aan jong en oud en aan de generaties na ons. Het kost inspanning en ja  het kost ook geld.

Als we allemaal een steentje bijdragen dan houden wij samen onze parochie, onze geloofsgemeenschap, draaiende, ook in  moeilijke tijden. Daarvoor hartelijke dank!!!

Parochiebestuur en pastoraal team

 

 

/door

In memoriam Johan Sterenbosch

In Memoriam Johan Sterenbosch

Op 11 februari  jl. overleed onze medeparochiaan Johan Sterenbosch in de leeftijd van 84 jaar.

Johan werd  geboren op 19 april 1940 op een kleine boerderij in Hoonhorst als oudste zoon in een gezin met 6 kinderen. Hij is niet in weelde opgegroeid en moest op jonge leeftijd meewerken op de boerderij. Johan was mede daardoor tevreden met de kleine dingen in het leven. Op 15-jarige leeftijd ging hij al uit huis om te werken als boerenknecht. Enkele jaren later kocht  Johan zelf ook een trekker met platte wagen voor transport van spanten en melkbussen. In 1976 ging het melktransport van melkbussen naar de tankauto en kocht hij een vrachtauto om RMO transport te gaan doen. Dit heeft hij tot zijn pensioen gedaan.

 

Johan trouwde in 1979 met Toos, die enkele jaren daarvoor weduwe was geworden. Toos had toen al 3 kinderen.  Johan was handig en creatief, wat zijn ogen zagen konden zijn handen maken. Met ijzer en het lasapparaat maakte hij in de jaren enorm veel creaties.

 

Samen met Toos zorgde hij er altijd voor dat de tuin en het erf er strak bij lagen. Hij hield niet van pracht en praal, sober was goed genoeg. Wanneer hij niet werkte, was hij graag thuis. Johan was zeer behulpzaam en heeft vooral bij zijn kinderen enorm veel geholpen bij bouwwerkzaamheden.

 

Johan was een gelovig man. Samen met Toos trouw bezoeker bij elk weekend-  en de dinsdagmorgenvieringen.

 

De laatste jaren ging zijn gezondheid  achteruit en in 2024 liet zijn geheugen hem erg in de steek. Daarom is hij eind januari 2025 naar het Wedervoort in Wierden gegaan. Het was voor een zeer korte periode, hij kreeg nauwelijks tijd om te wennen.

3 februari werd hij opgenomen in het ziekenhuis. Eerst knapte hij nog op, maar kreeg een longontsteking en het RS virus. 10 februari was de trouwdag met Toos, ze hebben de 46 jaar nog vol gemaakt. Op 11 februari is Johan rustig ingeslapen.

De wereld is een heel goed persoon armer, hij zal gemist worden…..

 

Tijdens een drukbezochte avondwake op 15 februari namen velen afscheid van Johan. Op maandag vond de uitvaart plaats in onze parochiekerk en werd hij op het kerkhof in Wierden begraven.

 

Wij wensen Toos, zijn kinderen en kleinkinderen kracht en moed voor de toekomst.

/door

Aanbidding en biechtgelegenheid

BASILIEK OPEN VOOR AANBIDDING VAN HET ALLERHEILIGSTE en BIECHTGELEGENHEID

 

Op de vrijdagavonden van de veertigdagentijd is de basiliek,

het eucharistisch centrum van onze parochie, van 19.00 uur tot en met 19.30 uur geopend voor alle parochianen en belangstellenden uit de gehele Pancratius parochie, voor stille aanbidding van het Allerheiligste. Even een half uur tijd voor bezinning, gebed, rust en stilte in deze soms zo drukke tijd.

De veertigdagentijd leent zich in het bijzonder voor extra gebed en bezinning. De aanbidding vindt plaats in de dagkapel van de basiliek. U bent van harte uitgenodigd om hieraan deel te nemen. De eerste vrijdagavond wanneer de basiliek open is voor aanbidding is vrijdag 7 maart a.s. en de laatste vrijdagavond valt op vrijdag 11 april a.s.

Na de aanbidding is gedurende deze vrijdagavonden gelegenheid, om het sacrament van boete en verzoening, de biecht, te ontvangen ter voorbereiding op naderende Paasfeest.

Uitzondering: op vrijdag 4 april a.s. is er geen gelegenheid tot aanbidding en biechtgelegenheid.

 

Pastoor Hans Hermens

/door

Samen wandelen in de hoop

Samen wandelen in de hoop

 

Na mooie carnavalsdagen voor velen van ons, begint met Aswoensdag

de voorbereidingstijd op Pasen.

Pasen is het feest van de hoop. Met de verrijzenis van Jezus vieren we

dat de dood en het kwaad niet het laatste woord hebben,

maar dat de liefde van God overwint.

Om dat van harte te kunnen vieren, nemen we veertig dagen de tijd

om ons hier op voor te bereiden.

De Israëlieten bleven onder leiding van Mozes veertig jaar in de woestijn,

om vanuit de slavernij naar het beloofde land te trekken.

Zo worden wij uitgenodigd om in de veertigdagentijd een innerlijke reis te maken,

om zo te ontdekken welke tekenen van hoop er in ons leven zijn. Het is een pelgrimstocht, een tocht om God te ontmoeten.

De paus geeft in zijn brief voor de veertigdagentijd, ons drie handreikingen.

Hij zegt dat we allemaal pelgrims zijn, allemaal reizigers, op zoek naar een goed leven voor ons en onze geliefden. We zien dat met name bij alle vluchtelingen. We kunnen ons afvragen hoe wij in het leven staan: zijn wij echt onderweg, of zijn we wat verlamd en statisch en blijven we in onze comfortzone zitten? Hoe kunnen wij ons dan weer laten uitdagen?

Verder roept hij ons op om gezamenlijk op te trekken. Christenen zijn geroepen om samen de weg te vinden, niet als eenlingen. In deze Vastentijd vraagt ​​God ons om na te gaan of we in ons leven, in onze gezinnen, op de plaatsen waar we werken, in de parochie, in staat zijn om met anderen te gaan, te luisteren, om de verleiding te overwinnen om onszelf op te sluiten in ons egocentrisme, alleen bezig met onze behoeften.

Tot slot leggen wij de weg af in de hoop op een belofte: Pasen. Kijken wij uit naar Gods hulp en liefde in ons leven, of kunnen wij onszelf wel redden? Beleven we de hoop die van God en kunnen we zo naar het leven kijken?

Drie vragen om te overwegen in de komende tijd.

Dat wij zo meer op het spoor mogen komen wat wij geloven en hopen.

Een hele vruchtbare veertigdagentijd gewenst!

 

Hartelijke groet,

 

Pastoraal werker Christianne Saris

 

 

/door