Archief voor categorie: Vriezenveen

Beste parochiaan,

 

In verband met het Corona-virus zijn de kerkvieringen in de locaties van de H. Pancratius parochie opgeschort tot 13 april.
Het pastorale team zal in de aankomende weekenden parochiële overdenkingen verzorgen, die als videoboodschap gepubliceerd worden.

 

De videoboodschap is te bekijken via de website van de parochie  Klik hier

 

via de kerkTV kanalen van de parochie Klik hier

 

Specifiek voor Vriezenveen is het ook te zien op ons lokale kerktv kanaal Klik hier

 

Ondanks dat we niet samen kerk kunnen vieren hopen we toch op deze manier met elkaar verbonden te blijven.

We wensen u sterkte en kracht in deze bijzondere en beangstigende tijd.

Kijk vooral naar elkaar om.

 

 

Namens de Commissie van Beheer Vriezenveen

Ben, Annette, Hendrie

 

kerkomroep.nl – Zo mist u geen enkele uitzending Uw kerk niet gevonden? Of uw kerk ook op dit platform? Neem dan contact op met sIKN, zij kunnen u verder helpen met alle vragen, mogelijkheden en advies. www.kerkomroep.nl

 

Kerk TV – H. Pancratiusparochie Meditatieve zaterdag-ochtendwandeling vanuit de Heilige Pancratiuskerk te Geesteren (Ov) Zaterdg 21 maart vindt weer een meditatieve wandeling plaats in Noordoost-Twente, op initiatief van de werkgroep ‘De kerk uitlopen’. hpancratius.nl

Vooraankondiging: Pancratiusdag 2020

Het is nog wat vroeg, maar hierbij willen we u vast attenderen op de komende Pancratiusdag, die in het teken zal staan  van het tienjarig jubileum van onze parochie.

We willen deze dag natuurlijk met zoveel mogelijk mensen vieren.

Daarom willen we u vragen om de datum vast te noteren in uw agenda:

ZONDAG 6 SEPTEMBER OM 10.00 UUR BIJ DE KROEZEBOOM IN FLERINGEN.

Van harte uitgenodigd!

 

Werkgroep Pancratiusdag:

Johan Steggink, Gé Kotteman, Leo Stamsnieder, Angelique Fiselier en Christianne Saris

Door Gerdi Langeler

Lieve Henk,

 

“SAMEN”

 

SAMEN zijn we al bijna 55 jaar samen, maar we gaan nu even terug naar 10 januari 1965 onze eerste avond samen. We hadden 5 jaar verkering en we trouwden op 16 januari 1970.

 

SAMEN kregen we 4 prachtige zonen.

Roy, Robert, Petran en Patrick

Wat waren en zijn we gelukkig met zulke kanjers.

 

SAMEN begonnen we in januari 1975 aan een eigen zaak Technisch Bureau Helan. Eerst alleen elektra, later ging je weer naar school om je het vak loodgieten en centrale verwarming eigen te maken en was je allround. Wat was ik trots op jou!

Alles pakte je aan om voor je gezin te zorgen. Tot dakdekken en schoorsteenvegen toe en als er om gevraagd werd, tegelde je ook badkamers en legde je vloeren en stukadoorde je wanden. Niets was je te gek. Je had twee rechter handen. Je begon er gewoon aan, tot schilderen toe.

Ik verzorgde de administratie, zo was het weer SAMEN!

 

SAMEN brachten we ouders en naaste familie weg!

 

SAMEN zagen we onze zonen opgroeien als schitterende mensen die naast hun studie en in hun trouwen allerlei vrijwilligers functies bekleden in hun diverse sporten.

 

SAMEN zagen we onze ontbrekende dochters binnen komen, hun keuze, maar wat waren en zijn we gelukkig met hun. Miranda, Discha, Hanneke en Anouk. Top vrouwen!

 

SAMEN kregen we 11 kleinkinderen, een groot geschenk.

Isabel, Thijmen, Menke, Nieke, Thomas, Femke, Lauren, Janne, Bente, Siemen en Lucas.

Wat was het heerlijk om hun om ons heen te hebben en het hoogtepunt voor ons was, als we op hun mochten passen. Kleine wonderen die we op zagen groeien tot bijzondere mensjes, waarvan de oudste nu 16 is en de jongste 6.

Wat waren en zijn we trotse groot ouders.

 

SAMEN hebben we 4 prachtige gezinnen zien groeien, die net als wij er altijd voor elkaar zijn en er ook altijd allemaal waren voor ons in vreugde en verdriet.

 

SAMEN hoorden we in januari 2008, dat je een zeer agressieve vorm van prostaat kanker had met uitzaaiingen. Onze wereld stortte even in. Toen we thuiskwamen zaten onze zonen en dochters thuis om dit nieuws samen te verwerken en ’s avonds gingen we met z’n allen naar de chinees, ook dat hoorde bij jou, alles uit het leven halen.

Je was een levensgenieter en een Bourgondiër.

Na de bestraling, waarbij je grotendeels bleef werken, kregen we buiten alle verwachtingen nog 10 prachtige jaren cadeau. Eind 2017 kwam de kanker weer in volle heftigheid terug en na ingreep en kuren, bleef de PSA stijgen en begon je aan de chemo, omdat de kanker zich had uitgebreid naar de botten. Wat had je het zwaar. Het allerergste vond je dat je nog maar zo weinig smaak had en alles vies smaakte. 2 maanden na de chemo werd de kanker al weer agressief en mocht je mee doen aan een experiment. Er werd een hormoon kuur voorgeschreven die geweldig aansloeg.

Je moest stoppen met de hormonen omdat je een verstopping in je kransslagader van je hart kreeg.

In februari 2019 kreeg je via de zijkant van je lichaam een nieuwe omleiding. Hier liep ook van alles mis. Je kreeg nog een nabloeding, longembolieën aan beide longen en vocht achter de longen.

Na de operatie heb je veel moeten inboeten. Je had het hier heel moeilijk mee!

 

SAMEN hebben we dit voorjaar nog een prachtig weekend op de camping in Raalte gehad met al onze kinderen en kleinkinderen. Je zat op je stoel te genieten.

 

SAMEN zijn we met Stichting Ambulance Wens 5 dagen naar camping Poglitsch aan de Faake See geweest, waar we dit jaar met Petran en Patrick en hun gezinnen voor de 5^e keer naar toe zouden gaan, maar je kon niet meer. Robert & Discha hebben dit toen voor ons aangevraagd en geregeld.

Wat een Gouden momenten!

 

SAMEN kregen we te horen dat je weer mocht beginnen met de hormoontabletten, maar deze werkten niet meer. Moeilijk!

Er was nog één optie, een andere chemo kuur.

Na veel praten met ons allen, wilde je er toch voor gaan met als optie, dat je na elke kuur mocht afhaken. Ik zag je strijden, véél bijwerkingen en bij deze kuren ging de totale smaak weg en dat voor een Bourgondiër. Na de 4^e kuur trok je je in jezelf terug en zag ik je worstelen, totdat je zei, ik stop met de chemo, ik wil zo niet langer leven. Je lag nog 1,5 week in het ziekenhuis waar ze niets voor je konden doen. Je gaf toen aan, niet meer naar het ziekenhuis te willen.

Je wilde niet meer eten, had geen zin meer.

Je kreeg een morfine pomp om de pijn te verlichten.

Dinsdag hebben we allemaal één op één afscheid van jou mogen nemen. Voor elk kind en kleinkind had je een eigen boodschap die je ze mee gaf en mij bedankte je voor alle fijne en goede jaren samen. Het was goed zo, zei je.

Je mocht gaan slapen. We waren allemaal bij je toen je woensdag toch nog onverwacht er tussen uit piepte.

 

SAMEN met de kinderen hebben we je verzorgd en bij ons thuis gehouden. Zo konden we aan het idee wennen dat je er niet meer was, maar toch nog steeds bij je konden zijn.

We liepen in en uit, zelfs je kleinkinderen kwamen iedere keer bij jou voor kusjes en knuffels. Je lag er zo vredig bij, alle spanning, pijn en jeuk was uit je gezicht verdwenen.

Je was gelukkig en dat konden we zien.

 

SAMEN hebben we deze bijzondere dagen doorgebracht met een lach en een traan, maar echt samen. Je zonen bleven hier nachten slapen om samen te zijn met mij en jou. De dochters deden het grootste deel van de administratie en bijkomstigheden. Alles liep op rolletjes. Er werden steeds maaltijden gebracht. Heel bijzonder.

 

SAMEN gaan we zonder jou verder, maar altijd met jou in gedachten. Wat zal jouw naam nog vaak over onze lippen komen. Je hebt ons zoveel fijne herinneringen en gouden momenten mee gegeven.

 

Dank je wel voor het SAMEN zijn en zoals wij in onze familie altijd zeggen. Tot de volgende keer!

 

SAMEN willen we alle mensen bedanken die ons het laatste jaar zoveel warmte en aandacht hebben gegeven, die er altijd waren op momenten als het nodig was.

 

SAMEN hebben we dit als heel bijzonder ervaren!

Dank jullie wel alle hulpverleners…