Terugblik avond “samen koken, samen eten”

, ,

Terugblik avond “samen koken, samen eten”

Alleen eten is niet altijd leuk. Toch overkomt het veel mensen.

Met deze gedachte heeft de parochiële werkgroep Ontmoeting en Inspiratie ook dit jaar weer de avond “Samen koken, samen eten” georganiseerd in het gebouw van Jong Nederland in Tubbergen.

Dit jaar waren negen dames en een heer aanwezig uit Vriezenveen, Albergen en Tubbergen.

De mensen werden om 17.00 uur door de werkgroep ontvangen met een drankje. Nadat iedereen zich aan elkaar had voorgesteld en Anne vertelde wat er op het menu stond,  gingen de mensen naar de keuken. Daar werden de ingrediënten eensgezind gesneden voor de soep, de hoofdmaaltijd en de rauwkost. Anne en Sybille maakten er een heerlijke maaltijd van. De mosterdsoep en kip tandoori smaakten allen heel goed. Tussen de gangen door kregen de deelnemers van pastoraal werker Christianne een kaartje met een vraag, die mooie gespreksstof opleverden. Na een heerlijk toetje en een kopje thee of koffie met een lekker chocolaatje, was men verbaasd dat het al 20.30 uur was. De mensen voelden zich erg op hun gemak en waren echt op verhaal gekomen.

Ze bedankten de werkgroep voor de gastvrijheid en gingen voldaan naar huis.

Anne Bossink, Sybille Franken en Christianne Saris van de werkgroep namen de reacties van de mensen dankbaar in ontvangst en keken heel tevreden terug op de avond.

 

/door

De legende van Sint-Maarten : delen van warmte

, , ,

De legende van Sint-Maarten: delen van warmte

Op 11 november gedenken we Sint-Maarten. Een heilige die ons in contact kan brengen met de gaven die God ons heeft gegeven. Wij willen graag de legende van hem met u delen:
Maarten was de zoon van een zeer rijk koopman, hij was officier in het Romeinse leger.
Op een koude mistige dag reed hij met een groep soldaten in draf naar de stad Amiens.
Het was de bedoeling, voor het donker binnen de stadsmuren te zijn.
Toen ze bij de grote stadspoort aankwamen, trad er plotseling een gedaante uit het schemerdonker naar voren.
Het was een bedelaar die, slechts in lompen gehuld en bibberend van de kou, vroeg om een aalmoes.
Maarten, de jonge officier van de groep, hield zijn paard in en hoewel hij op dat moment geen stuiver op zak had, was hij zo ontdaan over de armoede van de man, dat hij afsteeg en dacht: wat kan ik voor deze man doen?
Ineens trok hij zijn zwaard, sneed zijn rode mantel in twee stukken en gaf een stuk aan de bedelaar, hoewel zijn kameraden hem erom uitlachten.
’s Nachts kreeg hij een droom, waarin Christus verscheen, gekleed in de helft van zijn mantel, terwijl hij tot de engelen die bij hem waren zei: “Zie dit is Maarten, die mij gekleed heeft.”
Die droom maakte diepe indruk op Maarten en hij voelde zich geroepen vanaf dat ogenblik Christus te dienen.
Hij liet zich dopen en trad zo gauw als bij, maar kon uit de dienst van de keizer. Zo werkte hij met goedheid, liefde en opoffering onder de mensen en velen volgden zijn voorbeeld.
Dank aan allen die net zoals Sint-Maarten goed zijn voor hun naasten en zo Gods liefde doorgeven!

 

/door

Verbondenheid op Allerzielen

, , ,

Verbondenheid op Allerzielen

Op 2 november, Allerzielen,  komen we in onze kerken samen om de mensen te gedenken die ons zijn ontvallen. Vaak zijn het mensen die we dankbaar zijn om wie ze waren. De bloemen die wij voor hen naar het kerkhof brengen, vormen een prachtige tuin waarmee we hun leven eren.

Naast dankbaarheid, is er ook een gevoel van bedroefdheid dat ze er niet meer zijn. In de vieringen komen we samen tot stilte en inkeer met alle mensen die wereldwijd treuren om hun dierbaren die ze moeten missen. We weten ons in dat opzicht met elkaar verenigd.

Vandaag mogen we ook de ontelbaren niet vergeten die omgekomen zijn in zinloze oorlogen. Ieder die deze dagen een bezoek brengt aan een of ander oorlogskerkhof staat kan onder de indruk komen van de velden vol witte kruisjes.

Wat kunnen we zeggen? Zeggen die kruisjes iets? Vallen we in Gods hand? Wat gebeurt er met onze geliefden en de slachtoffers van de oorlogen?

We mogen troost vinden in ons geloof. Zo lang mensen leven, is er naast vreugde ook nood en ellende, en dat drukt als een last op de schouders. Ook Jezus heeft dit aan den lijve ondervonden. Toch liet hij zich er niet door meeslepen, hij had vertrouwen en hield daar aan tot aan het laatst aan vast. Dat vertrouwen klinkt door in zijn afscheidswoorden aan zijn vrienden.  “In het huis van mijn Vader is ruimte voor velen” Er is dus een plaats voor ons, een ruimte waar we ontvangen worden, waar liefde en vriendschap is, waar we thuis zullen komen. Dat is een troostrijke gedachte. We mogen onze dierbaren laten gaan, in het vertrouwen dat hen nieuw leven tegemoet komt. God, die ons in dit leven al kracht kan geven als we een kruis hebben te dragen, Hij zal er ook straks zijn. Wij mogen geloven in nabijheid en betrokkenheid van boven. Bij vreugde en verdriet, in het  leven en in de dood.

Allerzielen nodigt ons uit om met twee ogen te kijken: met het ene oog naar het verleden, naar de geliefden die we missen, en met het andere oog naar de toekomst, naar het nieuwe leven. Er blijft verdriet. Er blijven lege stoelen, stiltes die niet opgevuld kunnen worden. Maar we mogen geloven in nieuw leven en nieuwe toekomst voor hen en voor ons. Dat dit geloof ons mag sterken en dragen.

Hartelijke groet,

Pastoraal werker Christianne Saris

 

 

/door

Oproep Redactieleden Kompas

, ,

Je schrijft niet omdat je iets wilt zeggen,
je schrijft omdat je iets te zeggen hebt.
Scott Fitzgerald

5 x per jaar wordt ons parochieblad KOMPAS uitgebracht.
De eerste uitgave was tijdens de parochiezondag op 2 september 2018.
Vanwege vertrekkende (hele trouwe) leden zoeken wij

ENTHOUSIASTE REDACTIELEDEN VOOR KOMPAS

Kun je goed schrijven? Vind je het leuk om interviews af te nemen?
Ken je vele parochianen en weet je wat er speelt in de parochie?
Al deze talenten kunnen wij goed gebruiken bij de redactie van ons parochieblad.

Als je belangstelling hebt dan graag aanmelden vóór 18 oktober bij secretaris parochiebestuur (a.groothuis@hpancratius.nl).

/door

Terugblik afscheid Karin Grunder

, ,

Terugblik afscheid Karin Grunder

Woensdag 19 september was de laatste werkdag van Karin Grunder als  secretaresse van het centraal secretariaat van onze parochie, in verband met haar pensioen. Uiteraard werd er op die dag niet gewerkt, maar hebben we uitgebreid afscheid van haar genomen.

Haar huidige collega’s van het secretariaat hadden op die dag  het parochiecentrum in Tubbergen uitgebreid versierd. Om half tien werd Karin, in gezelschap van haar man Marcel, haar kinderen en kleinkinderen, met groot applaus verwelkomd. Allereerst sprak pastoor Hermens haar toe en complimenteerde haar over haar geweldige inzet en het vele werk dat ze verricht had in de afgelopen 20 jaar. Op voordracht van de geloofsgemeenschap Albergen, die haar vele activiteiten in beeld heeft gebracht, heeft hij bij de bisschop voor een Willibrordpenning aangevraagd en dit werd gehonoreerd. Deze penning spelde de pastoor Karin op.

Vervolgens was de beurt aan Agnes Groothuis, secretaresse van het parochiebestuur om Karin toe te spreken.  Ze vertelde onder anderen dat Karin van kruiswoordpuzzels hield en dat ze ver was gekomen in een wedstrijd op televisie. Dat ze van schrijven hield en poëzie en daarom eindigde ze met een grappig gedicht van Annie M.G Schmidt over ouder worden. Karin ontving van het parochiebestuur en pastoraal team een olijfboom, als teken van hoop en toekomst, samen met een bos bloemen en een bon voor een etentje samen met Marcel. Vervolgens werd Karin toegezongen met een lied dat door pastoraal werker Christianne Saris was geschreven.

Daarna nam Angeline Kienhuis van het centraal secretariaat het woord en vertelde dat Karin zo verbonden was met Kompas als lid van de redactie en eindredacteur.  Zij bood Karin een nummer aan dat helemaal aan Karin was gewijd. Alle geloofsgemeenschappen hadden hierin iets geschreven voor Karin. Er stond ook een interview in met echtgenoot Marcel. Daarnaast het lied dat Karin ooit voor Pancratiusdag had geschreven en het lied dat op haar afscheid voor haar werd gezongen.

Tot onze verrassing bleek Karin zelf ook nog een woordje te willen doen. Zij beschreef dat ze van haar hobby haar beroep had gemaakt en dat ze altijd van het werk had genoten. Daarna beschreef ze hoe haar weg was verlopen in het werk voor de kerk.  Van het zingen in het jongerenkoor in Albergen naar het deelnemen aan de liturgiegroep van het koor. Van het werk voor het secretariaat in Albergen tot het werken voor het centraal secretariaat. Een interessant en boeiend verhaal.

Vervolgens was er een inloop. Mensen van de geloofsgemeenschappen en de pastores die met haar gewerkt hadden kwamen om haar te bedanken voor de fijne samenwerking en alle goeds te wensen voor de toekomst.  Het was voor alle aanwezigen een heel gezellig samenzijn en fijn om elkaar weer eens te zien.

Rond half twee werd Karin en haar gezin samen met haar collega’s en ex-collega’s van het centraal secretariaat een lunch aangeboden bij het Oale Roadhoes. Daarna dacht Karin naar huis te gaan. Maar de geloofsgemeenschap Albergen had nog wat verrassingen in petto! Zij werd opgehaald met een prachtig versierde duo fiets waarmee ze met Karin een rondje mee om de kerk fietsten en vervolgens naar Albergen gingen.

Bij het landkruis voor Albergen werd er een borreltje gedronken met mensen die daar op haar stonden te wachten. Vervolgens gingen ze naar het Hobergen waar alles versierd was en waar de vrijwilligers van Albergen haar begroetten.  Met hen was nog een gezellig samenzijn met een hapje en een drankje. Vervolgens werd Karin uitgezwaaid naar huis.

Zo hebben we met elkaar een heel mooi en gezellig afscheid voor Karin kunnen verzorgen, dat ze meer dan verdiend heeft!

We hopen dat ze samen met Marcel nog heel veel mooie jaren mag hebben en dat ze toe komt aan alles wat voor haar de moeite waard is. Het ga je goed Karin!

Parochiebestuur , centraal secretariaat en pastoraal team

 

/door

“Samen bouwen aan een synodale kerk”

Verslagen gesprekken van de avond “samen bouwen aan een synodale kerk”

Op donderdag 21 maart vond een gespreksavond plaats in zaal Kottink in Geesteren onder de noemer: “samen bouwen aan een synodale kerk”. Onze parochie had gehoor gegeven aan de oproep van de paus en de bisschoppen om met elkaar in gesprek te gaan over de kerk van de toekomst. Dit hield verband met de bisschoppensynode die afgelopen oktober 2023 is gehouden en komende oktober weer plaatsvindt.

“Synode” is een kerkvergadering. Letterlijk betekent het: “samen op weg”. De Paus heeft wereldwijd bisschoppen, priesters, religieuzen en gelovigen uitgenodigd om met elkaar in gesprek te gaan. Dat is vanaf 2021 gebeurd. Van die gesprekken die sinds 2021 zijn gehouden, zijn verslagen gemaakt en besproken op de eerste bijeenkomst van de bisschoppensynode, afgelopen oktober 2023. Uit die verslagen kwamen vier dezelfde thema’s naar voren.

Vormgeven aan ons christen zijn binnen de geloofsgemeenschap.

Vorm geven aan een missionaire kerk waar we ons geloof uitdragen.

Deelname aan een verwelkomende kerk

Vrouwen in het leven en de zending van de kerk.

Voor de tweede helft van de bisschoppensynode die in oktober van dit jaar plaatsvindt, hebben de paus en de bisschoppen ons opnieuw uitgenodigd om te praten over deze thema’s.

Dit is gebeurd op 21 maart. Na een inleidend woord van pastoraal werker Christianne Saris, en het aansteken van de paaskaars door pastoor Hermens, zijn de vier thema’s in twee rondes besproken in kleine groepen. Er zijn goede en serieuze gesprekken gevoerd, waarvan een verslag is gemaakt. De verslagen hiervan zijn naar het bisdom gestuurd. Het bisdom verwerkt deze verslagen en stuurt deze naar Rome voor de komende synode.

Hieronder vindt u de verslagen van de gesprekken. De verslagen zijn volgens de handreikingen van de landelijke werkgroep “synodaliteit” opgesteld.

CST-2024-04 Verslag gespreksavond 21 maart

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

/door