https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2024/01/header-mariaparochie-845x313-1.png307318Mariaparochiehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgMariaparochie2025-07-27 17:13:122025-07-27 17:13:12Vieringen maand augustus
Het is bijna vakantie. Uit eigen ervaring weet ik dat ik daar zo naar kan verlangen. Vakantie, zon, vrienden en familie bezoeken, zelf je tijd kunnen indelen, heerlijk wandelen door de bossen en in de bergen, rust, tot je zelf komen. Dit allemaal om nieuwe energie op te doen, om vervolgens weer een jaar verder te gaan.
Rust en tot je zelf komen, daar is de vakantie een uitgelezen mogelijkheid voor!
Ik denk aan mijn vakantie alweer enkele jaren geleden.
Daar ontmoette ik een jongeman uit België die enkele jaren geleden een succesvol computerbedrijfje was gestart. Hij vertelde over zijn voettocht naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostella, in Spanje, die hij nog maar pas achter de rug had. Ik was wel benieuwd hoe men er nu toe komt, zoveel kilometers te lopen, weken lang, door weer en wind. De man vertelde me, dat hij met een aantal anderen computerprogramma’s maakte en dit leverde hem veel winst op. Maar na een paar jaar hard werken, zo zei hij, had hij er genoeg van en vroeg zich af hoe hij zijn leven nu verder moest voortzetten. Daarom had hij ervoor gekozen om enkele maanden op weg te gaan en daarin helderheid te krijgen. Hij was op zoek naar zin in zijn leven en hij begon zich steeds meer te realiseren dat een goede baan en veel geld verdienen hem tenslotte ook niet het geluk zouden brengen waar hij op hoopte. Door zijn jachtige leven van de afgelopen jaren voelde hij zich van binnen ook erg onrustig. Daarom was hij nu op zoek naar rust en zekerheid in zijn leven.
Deze rust moet niet gezien worden als een onttrekken aan de samenleving, met niemand meer te maken hebben en zelf doen waar je zin in hebt. Deze rust heeft te maken met gelukkig zijn, jezelf weten te vinden en je geliefd weten door anderen, door jezelf en tenslotte ook door God.
Deze rust sluit aan bij de woorden van Jezus: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.”
Vele mensen in onze tijd zijn op zoek, op zoek naar iets dat de sleur van elke dag doorbreekt. Op zoek naar iets waar men voor kan leven, waar men zin uit kan halen. Zodat er rust kan zijn, diep binnenin je hart, in je ziel.
Op zoek zijn naar zin en geluk in je leven, ik denk dat nu steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Mensen zijn mondiger geworden, worden ouder en hebben meer tijd om ook aan zichzelf vragen te stellen. Dit geldt al helemaal voor vele jongeren die nauwelijks nog iets lijken te kunnen met het geloof en de kerk. Zo lijkt het tenminste op het eerste gezicht.
Op de middelbare school waar ik als leraar werkte, kenden wij elke ochtend een dagopening. Soms gebeurde het zomaar in een gesprek dat een puber mijn geloof ging ondervragen. We spraken dan over wat geloof en geluk werkelijk betekenen. Het waren mooie momenten, maar ook momenten waarvan ik toch ook verlegen werd en mijn knieën voelde knikken. Dit waren vragen die werkelijk dicht bij je komen. Vragen zoals; wat betekent het geloven in God nu voor je? Wat heeft gelukkig zijn hier nu mee te maken? Vragen waarin je moet bekennen wie je nu werkelijk bent en waar je werkelijk voor staat. Het vraagt een openheid van je die je kwetsbaar maakt, die onrust bij je oproept en dat kan soms behoorlijk confronterend zijn.
‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’. Woorden die troost kunnen schenken, maar ook verontwaardiging kunnen oproepen, omdat deze woorden zouden kunnen zeggen; ‘stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’. Deze woorden zijn dan woorden waar je je achter zou kunnen verschuilen. Het is dan een wegvluchten voor de realiteit.
Jezus’ woorden tot je door laten dringen vraagt naar mijn mening eerst om de onrust van het zoeken. Het zoeken naar jezelf, het zoeken naar anderen, om tenslotte bij God uit te komen. Al die vragen van die jongeren in de klas stemmen mij dan ook positief. Ze zijn opzoek naar geluk, naar geloof, naar vriendschap, naar houvast.
Geloven is dan ook voor mij een zoeken. Geloven is geen zeker weten, tenminste niet in ons aardse bestaan, in de chaotische wereld van geweld, pijn, macht en alsmaar meer. Dit zoeken naar God geeft ook een onrust, staat open voor vragen en twijfel. Als gelovige mensen zijn wij dan ook pelgrims die steeds onderweg zijn. Die steeds de weg opnieuw moeten zoeken, zoals die jongeren in de klas, zoals deze Belgische jonge man die letterlijk zijn wandelschoenen had aangetrokken om iets van rust en verlichting te vinden.
Twintig jaar geleden ben ik tot priester gewijd. Om tot deze weg te komen heb ik veel moeten zoeken. Zoeken naar wie ik ben, zoeken naar de weg en bestemming in mijn leven. Dit zoeken heeft me geleerd me open te stellen voor Gods roepstem. En nog steeds ben ik zoekende, zoekende naar mensen en zo zoekend naar God.
In al die jaren dat ik nu werkzaam ben in het pastoraat heb ik allerlei mensen mogen ontmoeten die vertellen over hun verdriet, over hun onrust. En soms, zeker wanneer wij dit verdriet samen biddend voor God kunnen neerleggen, lijkt het net dat er – door alle ellende heen – in de hemel een deurtje wordt geopend. Dat mensen ondanks hun pijn en verdriet Gods nabijheid mogen ervaren. En dan verstaan we Gods stem – ook al is het maar even – diep van binnen. Gods Geest wordt dan werkzaam, diep in ons hart, in onze ziel. We verstaan de stem van Jezus die onder ons aanwezig is, die rust en verlichting schenkt, en we voelen zijn liefde, zijn barmhartigheid.
In mijn zoeken en mijn twijfel heb ik wel het vertrouwen gevonden dat ik me geborgen mag weten bij Hem die ieder mens steeds opnieuw roept en liefheeft. Dit vertrouwen schenkt rust en verlichting.
Vakantie, een periode van rust, misschien wel onrust. Het kan een mooie tijd zijn om vrij te worden voor God, voor je naasten en voor jezelf.
Ik wens u allen een goede vakantie toe, mede namens pastoraal werker Christianne Saris.
Locatiesecretariaat open: vrijdagmorgen van 09.00 – 10.00 uur.
Het locatiesecretariaat is gesloten van 1 t/m 22 augustus 2025.
INFORMATIEBLAD
Dit informatieblad is voor een periode van 4 weken. Het volgende komt uit op woensdag 20 augustus. Kopij en misintenties voor dat informatieblad kunnen vóór donderdag 14 augustus 18.00 uur(misintenties uiterlijk 17 augustus) worden aangeleverd in de brievenbus van het parochiecentrum. Kopij (niet de misintenties) zo mogelijk rechtstreeks mailen naar: infobladlv@gmail.com
Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
Het is bijna vakantie. Uit eigen ervaring weet ik dat ik daar zo naar kan verlangen. Vakantie, zon, vrienden en familie bezoeken, zelf je tijd kunnen indelen, heerlijk wandelen door de bossen en in de bergen, rust, tot je zelf komen. Dit allemaal om nieuwe energie op te doen, om vervolgens weer een jaar verder te gaan.
Rust en tot je zelf komen, daar is de vakantie een uitgelezen mogelijkheid voor!
Ik denk aan mijn vakantie alweer enkele jaren geleden.
Daar ontmoette ik een jongeman uit België die enkele jaren geleden een succesvol computerbedrijfje was gestart. Hij vertelde over zijn voettocht naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostella, in Spanje, die hij nog maar pas achter de rug had. Ik was wel benieuwd hoe men er nu toe komt, zoveel kilometers te lopen, weken lang, door weer en wind. De man vertelde me, dat hij met een aantal anderen computerprogramma’s maakte en dit leverde hem veel winst op. Maar na een paar jaar hard werken, zo zei hij, had hij er genoeg van en vroeg zich af hoe hij zijn leven nu verder moest voortzetten. Daarom had hij ervoor gekozen om enkele maanden op weg te gaan en daarin helderheid te krijgen. Hij was op zoek naar zin in zijn leven en hij begon zich steeds meer te realiseren dat een goede baan en veel geld verdienen hem tenslotte ook niet het geluk zouden brengen waar hij op hoopte. Door zijn jachtige leven van de afgelopen jaren voelde hij zich van binnen ook erg onrustig. Daarom was hij nu op zoek naar rust en zekerheid in zijn leven.
Deze rust moet niet gezien worden als een onttrekken aan de samenleving, met niemand meer te maken hebben en zelf doen waar je zin in hebt. Deze rust heeft te maken met gelukkig zijn, jezelf weten te vinden en je geliefd weten door anderen, door jezelf en tenslotte ook door God.
Deze rust sluit aan bij de woorden van Jezus: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.”
Vele mensen in onze tijd zijn op zoek, op zoek naar iets dat de sleur van elke dag doorbreekt. Op zoek naar iets waar men voor kan leven, waar men zin uit kan halen. Zodat er rust kan zijn, diep binnenin je hart, in je ziel.
Op zoek zijn naar zin en geluk in je leven, ik denk dat nu steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Mensen zijn mondiger geworden, worden ouder en hebben meer tijd om ook aan zichzelf vragen te stellen. Dit geldt al helemaal voor vele jongeren die nauwelijks nog iets lijken te kunnen met het geloof en de kerk. Zo lijkt het tenminste op het eerste gezicht.
Op de middelbare school waar ik als leraar werkte, kenden wij elke ochtend een dagopening. Soms gebeurde het zomaar in een gesprek dat een puber mijn geloof ging ondervragen. We spraken dan over wat geloof en geluk werkelijk betekenen. Het waren mooie momenten, maar ook momenten waarvan ik toch ook verlegen werd en mijn knieën voelde knikken. Dit waren vragen die werkelijk dicht bij je komen. Vragen zoals; wat betekent het geloven in God nu voor je? Wat heeft gelukkig zijn hier nu mee te maken? Vragen waarin je moet bekennen wie je nu werkelijk bent en waar je werkelijk voor staat. Het vraagt een openheid van je die je kwetsbaar maakt, die onrust bij je oproept en dat kan soms behoorlijk confronterend zijn.
‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’. Woorden die troost kunnen schenken, maar ook verontwaardiging kunnen oproepen, omdat deze woorden zouden kunnen zeggen; ‘stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’. Deze woorden zijn dan woorden waar je je achter zou kunnen verschuilen. Het is dan een wegvluchten voor de realiteit.
Jezus’ woorden tot je door laten dringen vraagt naar mijn mening eerst om de onrust van het zoeken. Het zoeken naar jezelf, het zoeken naar anderen, om tenslotte bij God uit te komen. Al die vragen van die jongeren in de klas stemmen mij dan ook positief. Ze zijn opzoek naar geluk, naar geloof, naar vriendschap, naar houvast.
Geloven is dan ook voor mij een zoeken. Geloven is geen zeker weten, tenminste niet in ons aardse bestaan, in de chaotische wereld van geweld, pijn, macht en alsmaar meer. Dit zoeken naar God geeft ook een onrust, staat open voor vragen en twijfel. Als gelovige mensen zijn wij dan ook pelgrims die steeds onderweg zijn. Die steeds de weg opnieuw moeten zoeken, zoals die jongeren in de klas, zoals deze Belgische jonge man die letterlijk zijn wandelschoenen had aangetrokken om iets van rust en verlichting te vinden.
Twintig jaar geleden ben ik tot priester gewijd. Om tot deze weg te komen heb ik veel moeten zoeken. Zoeken naar wie ik ben, zoeken naar de weg en bestemming in mijn leven. Dit zoeken heeft me geleerd me open te stellen voor Gods roepstem. En nog steeds ben ik zoekende, zoekende naar mensen en zo zoekend naar God.
In al die jaren dat ik nu werkzaam ben in het pastoraat heb ik allerlei mensen mogen ontmoeten die vertellen over hun verdriet, over hun onrust. En soms, zeker wanneer wij dit verdriet samen biddend voor God kunnen neerleggen, lijkt het net dat er – door alle ellende heen – in de hemel een deurtje wordt geopend. Dat mensen ondanks hun pijn en verdriet Gods nabijheid mogen ervaren. En dan verstaan we Gods stem – ook al is het maar even – diep van binnen. Gods Geest wordt dan werkzaam, diep in ons hart, in onze ziel. We verstaan de stem van Jezus die onder ons aanwezig is, die rust en verlichting schenkt, en we voelen zijn liefde, zijn barmhartigheid.
In mijn zoeken en mijn twijfel heb ik wel het vertrouwen gevonden dat ik me geborgen mag weten bij Hem die ieder mens steeds opnieuw roept en liefheeft. Dit vertrouwen schenkt rust en verlichting.
Vakantie, een periode van rust, misschien wel onrust. Het kan een mooie tijd zijn om vrij te worden voor God, voor je naasten en voor jezelf.
Ik wens u allen een goede vakantie toe, mede namens pastoraal werker Christianne Saris.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2025/07/Pastoraalwoord.jpg7201280Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-07-22 11:09:002025-07-22 17:03:36Vakantie!?
ONZE VRIJWILLIGERS GENOTEN VAN GEZELLIGE BIJEENKOMST
Na de viering van 10.30 uur in de Basiliek, hebben vanmorgen onze vrijwilliger kunnen genieten van een hapje, een drankje en ontmoeting.
Als dank voor het vele werk dat ze verrichten.
Commissie van Beheer en Pastoraatsgroep locatie Tubbergen
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2018/08/Header-Hpancratius-locaties-Tubbergen.jpg313845Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-07-20 10:33:032025-07-21 10:30:37Vrijwilligers genoten van gezellige bijeenkomst
Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
Op 4 juli jl. overleed onze mede parochiaan Sientje Roelofs op 90-jarige leeftijd.
Sientje Tassche werd geboren op 16 maart 1935 in Tubbergen als oudste in een gezin met 1 zus en 4 broers. Hier heeft ze haar jeugd doorgebracht. Ze was gewend om aan te pakken. Tijdens het werk bij Café Koebrugge ontmoette ze Bernard Roelofs.
Ze gingen wonen aan het Oosteinde in het ouderlijk huis van Bernard, waar ze ook de zorg voor haar schoonmoeder en oom Jans op zich nam. Gerard en Dianne werden geboren. Ze werkte op de boerderij en zorgde ervoor dat het huishouden op rolletjes liep.
Na een herniaoperatie toen ze begin 40 was, bleef ze rugpijn houden. Maar ze bleef optimistisch en zeurde niet. Sientje was een bezige bij. Kleding en gordijnen naaien, sokken breien, kaarten borduren. Maar vooral het gebeuren in onze parochiekerk had haar bijzondere aandacht. Ze was een zeer actief lid van onze geloofsgemeenschap. De kerk was haar erg dierbaar. Trouw bezocht ze elke weekend- en dinsdagochtend viering, maakte bloemstukken, was gastvrouw, maakte kaartjes en stuurde deze naar parochianen bij vreugde en verdriet, bezocht parochianen en was contactpersoon voor de uitvaart. Ze was een ster in het meedenken en advies geven, gevraagd maar ook soms ongevraagd…. Maar altijd goed bedoeld…
De familiekring werd uitgebreid met Bert en Francien. Ze mocht oma worden van 3 kleinkinderen en 1 achterkleinkind. Wat was ze trots op hen!
Sientje genoot het meest als ze allemaal samen waren: op de zondagmorgen, de weekendjes naar Drente en Friesland, en ook haar 90e verjaardag werd groots gevierd…
Lijden en verdriet zijn haar niet bespaard gebleven in het leven. Ziektes, pijn, het zeer plotseling overlijden van Bernard in 2001, het afbranden van het huis. Maar ze liet zich niet klein krijgen, telkens weer wist ze zich aan te passen, zich op te richten en dapper door te gaan.
De laatste jaren van haar leven waren ook lastig en verdrietig: steeds meer mensen om haar heen kwamen te overlijden. Ze miste haar broer, zus en zwager enorm. Ook leverde ze in qua gezondheid. Ze bleef echter positief en vond zichzelf niet oud. Ze zocht het geluk in kleine dingen, kon erg genieten van de vogels, de tuin en de eekhoorns die om het huis liepen.
Haar gezondheid ging langzaam maar zeker achteruit. Steeds meer moest ze inleveren. Haar kaarsje doofde langzaam uit en op 4 juli – in de stilte van de vroege morgen – durfde ze los te laten. Op 9 juli werd ze na een plechtig gezongen uitvaart in haar zo geliefde parochiekerk bij Bernard op het parochiële kerkhof begraven. Dat ze moge rusten in vrede.
Haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind wensen wij moed en kracht om te leren leven met de lege plek in hun midden.
Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2020/05/Logo-HPP2-300x109-H-Pancratiusparochie.png1_.png3751030Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-07-15 12:32:572025-07-15 12:32:57Nieuws vanuit het parochiebestuur
Vieringen maand augustus
Mariaparochie ActueelZONDAG 27 juli – 17 augustus 2025 Jaargang 52, week 30, 31, 32 en 33
Vasse ActueelINFORMATIEBLAD
Langeveen ActueelJaargang 62 nr. 31,32,33,34 26 juli t/m 22 aug.
De colofon van de pastores, gegevens thuiszorgorganisaties,
huisartsenpost e.d. kunt u vinden in het ‘bewaarexemplaar’,
dat in juni 2017 bij alle parochianen is bezorgd.
U kunt het bewaarexemplaar ook vinden op de website
www.hpancratius.nl onder locaties > Langeveen > Infoblad
Vakantie!?
Het is bijna vakantie. Uit eigen ervaring weet ik dat ik daar zo naar kan verlangen. Vakantie, zon, vrienden en familie bezoeken, zelf je tijd kunnen indelen, heerlijk wandelen door de bossen en in de bergen, rust, tot je zelf komen. Dit allemaal om nieuwe energie op te doen, om vervolgens weer een jaar verder te gaan.
Rust en tot je zelf komen, daar is de vakantie een uitgelezen mogelijkheid voor!
Ik denk aan mijn vakantie alweer enkele jaren geleden.
Daar ontmoette ik een jongeman uit België die enkele jaren geleden een succesvol computerbedrijfje was gestart. Hij vertelde over zijn voettocht naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostella, in Spanje, die hij nog maar pas achter de rug had. Ik was wel benieuwd hoe men er nu toe komt, zoveel kilometers te lopen, weken lang, door weer en wind. De man vertelde me, dat hij met een aantal anderen computerprogramma’s maakte en dit leverde hem veel winst op. Maar na een paar jaar hard werken, zo zei hij, had hij er genoeg van en vroeg zich af hoe hij zijn leven nu verder moest voortzetten. Daarom had hij ervoor gekozen om enkele maanden op weg te gaan en daarin helderheid te krijgen. Hij was op zoek naar zin in zijn leven en hij begon zich steeds meer te realiseren dat een goede baan en veel geld verdienen hem tenslotte ook niet het geluk zouden brengen waar hij op hoopte. Door zijn jachtige leven van de afgelopen jaren voelde hij zich van binnen ook erg onrustig. Daarom was hij nu op zoek naar rust en zekerheid in zijn leven.
Deze rust moet niet gezien worden als een onttrekken aan de samenleving, met niemand meer te maken hebben en zelf doen waar je zin in hebt. Deze rust heeft te maken met gelukkig zijn, jezelf weten te vinden en je geliefd weten door anderen, door jezelf en tenslotte ook door God.
Deze rust sluit aan bij de woorden van Jezus: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.”
Vele mensen in onze tijd zijn op zoek, op zoek naar iets dat de sleur van elke dag doorbreekt. Op zoek naar iets waar men voor kan leven, waar men zin uit kan halen. Zodat er rust kan zijn, diep binnenin je hart, in je ziel.
Op zoek zijn naar zin en geluk in je leven, ik denk dat nu steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Mensen zijn mondiger geworden, worden ouder en hebben meer tijd om ook aan zichzelf vragen te stellen. Dit geldt al helemaal voor vele jongeren die nauwelijks nog iets lijken te kunnen met het geloof en de kerk. Zo lijkt het tenminste op het eerste gezicht.
Op de middelbare school waar ik als leraar werkte, kenden wij elke ochtend een dagopening. Soms gebeurde het zomaar in een gesprek dat een puber mijn geloof ging ondervragen. We spraken dan over wat geloof en geluk werkelijk betekenen. Het waren mooie momenten, maar ook momenten waarvan ik toch ook verlegen werd en mijn knieën voelde knikken. Dit waren vragen die werkelijk dicht bij je komen. Vragen zoals; wat betekent het geloven in God nu voor je? Wat heeft gelukkig zijn hier nu mee te maken? Vragen waarin je moet bekennen wie je nu werkelijk bent en waar je werkelijk voor staat. Het vraagt een openheid van je die je kwetsbaar maakt, die onrust bij je oproept en dat kan soms behoorlijk confronterend zijn.
‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’. Woorden die troost kunnen schenken, maar ook verontwaardiging kunnen oproepen, omdat deze woorden zouden kunnen zeggen; ‘stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’. Deze woorden zijn dan woorden waar je je achter zou kunnen verschuilen. Het is dan een wegvluchten voor de realiteit.
Jezus’ woorden tot je door laten dringen vraagt naar mijn mening eerst om de onrust van het zoeken. Het zoeken naar jezelf, het zoeken naar anderen, om tenslotte bij God uit te komen. Al die vragen van die jongeren in de klas stemmen mij dan ook positief. Ze zijn opzoek naar geluk, naar geloof, naar vriendschap, naar houvast.
Geloven is dan ook voor mij een zoeken. Geloven is geen zeker weten, tenminste niet in ons aardse bestaan, in de chaotische wereld van geweld, pijn, macht en alsmaar meer. Dit zoeken naar God geeft ook een onrust, staat open voor vragen en twijfel. Als gelovige mensen zijn wij dan ook pelgrims die steeds onderweg zijn. Die steeds de weg opnieuw moeten zoeken, zoals die jongeren in de klas, zoals deze Belgische jonge man die letterlijk zijn wandelschoenen had aangetrokken om iets van rust en verlichting te vinden.
Twintig jaar geleden ben ik tot priester gewijd. Om tot deze weg te komen heb ik veel moeten zoeken. Zoeken naar wie ik ben, zoeken naar de weg en bestemming in mijn leven. Dit zoeken heeft me geleerd me open te stellen voor Gods roepstem. En nog steeds ben ik zoekende, zoekende naar mensen en zo zoekend naar God.
In al die jaren dat ik nu werkzaam ben in het pastoraat heb ik allerlei mensen mogen ontmoeten die vertellen over hun verdriet, over hun onrust. En soms, zeker wanneer wij dit verdriet samen biddend voor God kunnen neerleggen, lijkt het net dat er – door alle ellende heen – in de hemel een deurtje wordt geopend. Dat mensen ondanks hun pijn en verdriet Gods nabijheid mogen ervaren. En dan verstaan we Gods stem – ook al is het maar even – diep van binnen. Gods Geest wordt dan werkzaam, diep in ons hart, in onze ziel. We verstaan de stem van Jezus die onder ons aanwezig is, die rust en verlichting schenkt, en we voelen zijn liefde, zijn barmhartigheid.
In mijn zoeken en mijn twijfel heb ik wel het vertrouwen gevonden dat ik me geborgen mag weten bij Hem die ieder mens steeds opnieuw roept en liefheeft. Dit vertrouwen schenkt rust en verlichting.
Vakantie, een periode van rust, misschien wel onrust. Het kan een mooie tijd zijn om vrij te worden voor God, voor je naasten en voor jezelf.
Ik wens u allen een goede vakantie toe, mede namens pastoraal werker Christianne Saris.
Pastoor Hermens
Thema: Leer ons bidden 17e zondag door het jaar
(parochiële werkgroep)
Collecte: 1. Plaatsengeld € 1.00
2. Pastorale zorg
Thema: Rijk bij God 18e zondag door het jaar
(parochiële werkgroep)
Collecte: 1. Plaatsengeld € 1.00
2. Pastorale zorg
(Pastoor Hermens)
Thema: Wees bereid 19e zondag door het jaar
(parochiële werkgroep)
Collecte: 1. Plaatsengeld € 1.00
2. Pastorale zorg
Thema: Prijs hoog de Heer Maria Tenhemelopneming
(Pastor Saris)
Collecte: 1. Plaatsengeld € 1.00
2. Pastorale zorg
Thema: 20e zondag door het jaar
(Pastoor Hermens)
Collecte: 1. Plaatsengeld € 1.00
2. MIVA
(Pastoor Hermens)
jaargedachtenissen en misintenties Zaterdag 26 juli
Jaargedachtenis: Beernd en Truus Oude Hendriksman-Snijders
Misintenties: Gerard Bekhuis, Bernard Paus, Joop Plegt, Annie Heppenhuis-Velers.
jaargedachtenissen en misintenties Zondag 3 augustus
Jaargedachtenis: Bernard ter Groot, Gerard Oude Nijeweme
Misintenties: Bernard Paus, Joop Plegt
jaargedachtenissen en misintenties Zondag 10 augustus
Misintenties: Jan en Marie Bekhuis-Waaijer, Jan Weusthuis, Bernard Paus, Joop Plegt
jaargedachtenissen en misintenties Zaterdag 16 augustus
Jaargedachtenis: Herman Hagedoorn
Misintenties: ouders Bertels-Haarhuis, ouders de Koning, Bernard Paus, Joop Plegt.
LECTOREN EN MISDIENAARS EN COLLECTANTEN:
Zaterdag 26 juli 19.00 uur
Lector: A. Schothuis, T. Rozenkamp, Y. Nijhuis
Collectanten: J. Grootelaar, J. Rozenkamp
Zondag 3 augustus 09.00 uur
Lector: Y. Nijhuis, I. Scholten, J. Lescher
Collectanten: J. Pouwels, G. Olimulder
Dinsdag 5 augustus 09.00 uur
Lector: M. Pouwels
Zondag 10 augustus 09.00 uur
Lector: M. Hesselink, A. Schothuis, J. Pouwels
Collectanten: H. Mensen, J. Grootelaar
Vrijdag 15 augustus 19.00 uur
Lector: A. Kroeze
Collectanten: J. Grootelaar, G. Olimulder
Zaterdag 16 augustus 19.00 uur
Lector: L. Oude Nijeweeme
Collectanten: H. Mensen, G. Olimulder
Misdienaar: D. Hendriksen
Dinsdag 19 augustus 09.00 uur
Lector: Y. Nijhuis
WEEKWACHT PASTORES
Voor dringende pastorale hulp, in geval van geestelijke bijstand, ziekte
en bij overlijden, belt u met het nummer van de weekwacht van het
Parochieverband, tel: 06 – 20430155.
LOCATIESECRETARIAAT ST. PANCRATIUS LANGEVEEN
Adres: Kerklaan 3, 7679 VG Langeveen; tel. 0546-681142;
Email: info.langeveen@hpancratius.nl
Locatiesecretariaat open: vrijdagmorgen van 09.00 – 10.00 uur.
Het locatiesecretariaat is gesloten van 1 t/m 22 augustus 2025.
INFORMATIEBLAD
Dit informatieblad is voor een periode van 4 weken. Het volgende komt uit op woensdag 20 augustus. Kopij en misintenties voor dat informatieblad kunnen vóór donderdag 14 augustus 18.00 uur (misintenties uiterlijk 17 augustus) worden aangeleverd in de brievenbus van het parochiecentrum. Kopij (niet de misintenties) zo mogelijk rechtstreeks mailen naar: infobladlv@gmail.com
CENTRAAL SECRETARIAAT H. PANCRATIUS PAROCHIE
Grotestraat 66, 7651 CK Tubbergen
E-mail: info@hpancratius.nl
Telefoon: 06-33564002
Telefonisch bereikbaar op:
Dinsdag en woensdag: 09.00 uur – 12.00 uur en 13:30 uur – 16:30 uur
donderdag: 13:30 uur – 16:30 uur, vrijdag: 09.00 uur – 12.00 uur.
Nieuws vanuit het parochiebestuur
Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
Pastoor Hans Hermens
Wij wensen u een fijne vakantietijd
Het liturgiekoor
Vakantie!?
Actualiteiten, Nieuws, Pastorale column, VoorpaginaVakantie!?
Het is bijna vakantie. Uit eigen ervaring weet ik dat ik daar zo naar kan verlangen. Vakantie, zon, vrienden en familie bezoeken, zelf je tijd kunnen indelen, heerlijk wandelen door de bossen en in de bergen, rust, tot je zelf komen. Dit allemaal om nieuwe energie op te doen, om vervolgens weer een jaar verder te gaan.
Rust en tot je zelf komen, daar is de vakantie een uitgelezen mogelijkheid voor!
Ik denk aan mijn vakantie alweer enkele jaren geleden.
Daar ontmoette ik een jongeman uit België die enkele jaren geleden een succesvol computerbedrijfje was gestart. Hij vertelde over zijn voettocht naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostella, in Spanje, die hij nog maar pas achter de rug had. Ik was wel benieuwd hoe men er nu toe komt, zoveel kilometers te lopen, weken lang, door weer en wind. De man vertelde me, dat hij met een aantal anderen computerprogramma’s maakte en dit leverde hem veel winst op. Maar na een paar jaar hard werken, zo zei hij, had hij er genoeg van en vroeg zich af hoe hij zijn leven nu verder moest voortzetten. Daarom had hij ervoor gekozen om enkele maanden op weg te gaan en daarin helderheid te krijgen. Hij was op zoek naar zin in zijn leven en hij begon zich steeds meer te realiseren dat een goede baan en veel geld verdienen hem tenslotte ook niet het geluk zouden brengen waar hij op hoopte. Door zijn jachtige leven van de afgelopen jaren voelde hij zich van binnen ook erg onrustig. Daarom was hij nu op zoek naar rust en zekerheid in zijn leven.
Deze rust moet niet gezien worden als een onttrekken aan de samenleving, met niemand meer te maken hebben en zelf doen waar je zin in hebt. Deze rust heeft te maken met gelukkig zijn, jezelf weten te vinden en je geliefd weten door anderen, door jezelf en tenslotte ook door God.
Deze rust sluit aan bij de woorden van Jezus: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.”
Vele mensen in onze tijd zijn op zoek, op zoek naar iets dat de sleur van elke dag doorbreekt. Op zoek naar iets waar men voor kan leven, waar men zin uit kan halen. Zodat er rust kan zijn, diep binnenin je hart, in je ziel.
Op zoek zijn naar zin en geluk in je leven, ik denk dat nu steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Mensen zijn mondiger geworden, worden ouder en hebben meer tijd om ook aan zichzelf vragen te stellen. Dit geldt al helemaal voor vele jongeren die nauwelijks nog iets lijken te kunnen met het geloof en de kerk. Zo lijkt het tenminste op het eerste gezicht.
Op de middelbare school waar ik als leraar werkte, kenden wij elke ochtend een dagopening. Soms gebeurde het zomaar in een gesprek dat een puber mijn geloof ging ondervragen. We spraken dan over wat geloof en geluk werkelijk betekenen. Het waren mooie momenten, maar ook momenten waarvan ik toch ook verlegen werd en mijn knieën voelde knikken. Dit waren vragen die werkelijk dicht bij je komen. Vragen zoals; wat betekent het geloven in God nu voor je? Wat heeft gelukkig zijn hier nu mee te maken? Vragen waarin je moet bekennen wie je nu werkelijk bent en waar je werkelijk voor staat. Het vraagt een openheid van je die je kwetsbaar maakt, die onrust bij je oproept en dat kan soms behoorlijk confronterend zijn.
‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’. Woorden die troost kunnen schenken, maar ook verontwaardiging kunnen oproepen, omdat deze woorden zouden kunnen zeggen; ‘stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’. Deze woorden zijn dan woorden waar je je achter zou kunnen verschuilen. Het is dan een wegvluchten voor de realiteit.
Jezus’ woorden tot je door laten dringen vraagt naar mijn mening eerst om de onrust van het zoeken. Het zoeken naar jezelf, het zoeken naar anderen, om tenslotte bij God uit te komen. Al die vragen van die jongeren in de klas stemmen mij dan ook positief. Ze zijn opzoek naar geluk, naar geloof, naar vriendschap, naar houvast.
Geloven is dan ook voor mij een zoeken. Geloven is geen zeker weten, tenminste niet in ons aardse bestaan, in de chaotische wereld van geweld, pijn, macht en alsmaar meer. Dit zoeken naar God geeft ook een onrust, staat open voor vragen en twijfel. Als gelovige mensen zijn wij dan ook pelgrims die steeds onderweg zijn. Die steeds de weg opnieuw moeten zoeken, zoals die jongeren in de klas, zoals deze Belgische jonge man die letterlijk zijn wandelschoenen had aangetrokken om iets van rust en verlichting te vinden.
Twintig jaar geleden ben ik tot priester gewijd. Om tot deze weg te komen heb ik veel moeten zoeken. Zoeken naar wie ik ben, zoeken naar de weg en bestemming in mijn leven. Dit zoeken heeft me geleerd me open te stellen voor Gods roepstem. En nog steeds ben ik zoekende, zoekende naar mensen en zo zoekend naar God.
In al die jaren dat ik nu werkzaam ben in het pastoraat heb ik allerlei mensen mogen ontmoeten die vertellen over hun verdriet, over hun onrust. En soms, zeker wanneer wij dit verdriet samen biddend voor God kunnen neerleggen, lijkt het net dat er – door alle ellende heen – in de hemel een deurtje wordt geopend. Dat mensen ondanks hun pijn en verdriet Gods nabijheid mogen ervaren. En dan verstaan we Gods stem – ook al is het maar even – diep van binnen. Gods Geest wordt dan werkzaam, diep in ons hart, in onze ziel. We verstaan de stem van Jezus die onder ons aanwezig is, die rust en verlichting schenkt, en we voelen zijn liefde, zijn barmhartigheid.
In mijn zoeken en mijn twijfel heb ik wel het vertrouwen gevonden dat ik me geborgen mag weten bij Hem die ieder mens steeds opnieuw roept en liefheeft. Dit vertrouwen schenkt rust en verlichting.
Vakantie, een periode van rust, misschien wel onrust. Het kan een mooie tijd zijn om vrij te worden voor God, voor je naasten en voor jezelf.
Ik wens u allen een goede vakantie toe, mede namens pastoraal werker Christianne Saris.
Pastoor Hermens
Vrijwilligers genoten van gezellige bijeenkomst
Tubbergen ActueelNa de viering van 10.30 uur in de Basiliek, hebben vanmorgen onze vrijwilliger kunnen genieten van een hapje, een drankje en ontmoeting.
Als dank voor het vele werk dat ze verrichten.
Commissie van Beheer en Pastoraatsgroep locatie Tubbergen
Vieringen augustus 2025
Geesteren Actueel
Vieringen Geesteren augustus 2025Parochiebode
Geesteren ActueelKlik hier voor Bode nr. 25 van 23 juni t/m 6 juli 2025
Klik hier voor Bode nr. 26 van 7 t/m 20 juli 2025
Of lees het nieuwste Informatieblad hieronder!
Nieuws vanuit het parochiebestuur
Vriezenveen ActueelPer 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
In memoriam Sientje Roelofs – Tassche
Vriezenveen ActueelOp 4 juli jl. overleed onze mede parochiaan Sientje Roelofs op 90-jarige leeftijd.
Sientje Tassche werd geboren op 16 maart 1935 in Tubbergen als oudste in een gezin met 1 zus en 4 broers. Hier heeft ze haar jeugd doorgebracht. Ze was gewend om aan te pakken. Tijdens het werk bij Café Koebrugge ontmoette ze Bernard Roelofs.
Ze gingen wonen aan het Oosteinde in het ouderlijk huis van Bernard, waar ze ook de zorg voor haar schoonmoeder en oom Jans op zich nam. Gerard en Dianne werden geboren. Ze werkte op de boerderij en zorgde ervoor dat het huishouden op rolletjes liep.
Na een herniaoperatie toen ze begin 40 was, bleef ze rugpijn houden. Maar ze bleef optimistisch en zeurde niet. Sientje was een bezige bij. Kleding en gordijnen naaien, sokken breien, kaarten borduren. Maar vooral het gebeuren in onze parochiekerk had haar bijzondere aandacht. Ze was een zeer actief lid van onze geloofsgemeenschap. De kerk was haar erg dierbaar. Trouw bezocht ze elke weekend- en dinsdagochtend viering, maakte bloemstukken, was gastvrouw, maakte kaartjes en stuurde deze naar parochianen bij vreugde en verdriet, bezocht parochianen en was contactpersoon voor de uitvaart. Ze was een ster in het meedenken en advies geven, gevraagd maar ook soms ongevraagd…. Maar altijd goed bedoeld…
De familiekring werd uitgebreid met Bert en Francien. Ze mocht oma worden van 3 kleinkinderen en 1 achterkleinkind. Wat was ze trots op hen!
Sientje genoot het meest als ze allemaal samen waren: op de zondagmorgen, de weekendjes naar Drente en Friesland, en ook haar 90e verjaardag werd groots gevierd…
Lijden en verdriet zijn haar niet bespaard gebleven in het leven. Ziektes, pijn, het zeer plotseling overlijden van Bernard in 2001, het afbranden van het huis. Maar ze liet zich niet klein krijgen, telkens weer wist ze zich aan te passen, zich op te richten en dapper door te gaan.
De laatste jaren van haar leven waren ook lastig en verdrietig: steeds meer mensen om haar heen kwamen te overlijden. Ze miste haar broer, zus en zwager enorm. Ook leverde ze in qua gezondheid. Ze bleef echter positief en vond zichzelf niet oud. Ze zocht het geluk in kleine dingen, kon erg genieten van de vogels, de tuin en de eekhoorns die om het huis liepen.
Haar gezondheid ging langzaam maar zeker achteruit. Steeds meer moest ze inleveren. Haar kaarsje doofde langzaam uit en op 4 juli – in de stilte van de vroege morgen – durfde ze los te laten. Op 9 juli werd ze na een plechtig gezongen uitvaart in haar zo geliefde parochiekerk bij Bernard op het parochiële kerkhof begraven. Dat ze moge rusten in vrede.
Haar kinderen, kleinkinderen en achterkleinkind wensen wij moed en kracht om te leren leven met de lege plek in hun midden.
Nieuws vanuit het parochiebestuur
Actualiteiten, Nieuws, VoorpaginaNieuws vanuit het parochiebestuur
Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
pastoor Hans Hermens