Archief voor categorie: Archief

Wat zie je allemaal met Kerstmis?

Kerstmis is gezellig bij elkaar zijn, lekker eten, mooie cadeaus, een versierd huis. Dat is mooi want we vieren immers feest en met die dagen worden er ook wel spelletjes gespeeld, zo leek het mij wel eens leuk om ook hier eens  met een spelletje te beginnen, zo’n eenvoudig spelletje. U zult het vast en zeker ook wel eens met uw kinderen of kleinkinderen hebben gespeeld. Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet en het is…

Maar wat, als je dit spel nu eens speelt met wat meer diepgang. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en ik zie nu naar wat Kerstmis mooi en kostbaar maakt: misschien wel dat mooie gesprek aan de kersttafel, de mooie viering in de kerk, even dat stille moment bij de kerststal thuis? Vallen ze op of ga je er zo aan voorbij? Want je hoofd kan helemaal vol zitten met van alles, dat er daardoor geen ruimte meer is voor wat anders. Zo druk kan een mens zijn, vol van zich zelf, druk met wat er allemaal gedaan moet worden of vol van zorg. Zodat wat er om je heen gebeurt je eigenlijk niet opvalt.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is…

Een paar weken geleden vroeg iemand aan mij: “Hoe kun je nu in deze tijd Kerstmis vieren? Met al die oorlogen in de Oekraïne, het verschrikkelijke geweld nu in de Palestijnse gebieden. De vele vluchtelingen in onze wereld aan wie voor velen geen plek wordt gegund om hun eigen bestaan op te bouwen.” Inderdaad, de hardheid in onze wereld, zo zichtbaar aanwezig, ook bij ons, in de botheid, de grofheid, in het ‘ikke, ikke’. Is er nog ruimte voor wat zachtheid, voor de teerheid en de kwetsbaarheid van de liefde in het leven van alle dag? Want juist die liefde bepaalt toch onze waarden en normen. Het absurde van de hardheid in onze samenleving, heel  krachtig verwoord in een moeder van een jong kind.

Liesje van 5 is een spontane, blije, lieve kleuter, met een zacht en zorgzaam karakter. Haar moeder had haar naar school gebracht tot vlakbij het hek van de speelplaats. Moeder vertrok en Liesje wilde de speelplaats oplopen maar werd tegen gehouden door twee grote jongens van een jaar of 14 die verveeld daar stonden. Liesje mocht er niet door. De bel ging en iedereen ging naar binnen behalve Liesje, want voor de poort van school hielden deze twee jongens haar tegen. Na tien minuten lieten ze haar tenslotte gaan. Te laat en huilend kwam ze de klas in  en ze vertelde tegen de juf wat er gebeurd was. De volgende dag werd de moeder van Liesje op school uitgenodigd. En de juf gaf de moeder van Liesje te verstaan dat zij toch wat beter voor haarzelf moest opkomen en dat het goed was om een weerbaarheidscursus te volgen zodat Liesje wat harder werd en daardoor in het vervolg meer van haar af kon bijten. De moeder van Liesje werd ontzettend boos: “Wat is dit nou?!”, zei ze, “niet Liesje, maar die twee Jongens zouden een cursus moeten volgen om zachter te worden!”

Door de ellende van al wat er gebeurt, is er nog meer dan dat.

Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en het is…

Met Kerst vieren we ‘God is mens geworden’, heel dichtbij is Hij gekomen, juist in het tere, het kwetsbare. God zelf speelt dit spel van Ik zie, ik zie wat jij niet ziet, met ons mee met Kerstmis. Hij is gekomen als een klein en hulpeloos kind.  Juist in het tere, het kwetsbare komt Hij ons nabij om zo ons hart te raken.

Velen van u zullen wel eens een pasgeboren kind in handen hebben gehad. Zo’n teer kwetsbaar hulpeloos kind. Zo’n Kind is niet bedreigend, heeft geen pretenties. Je kunt er alleen maar je hart voor openen. En wie raakt er niet door vertederd, wie laat zich niet raken door zo’n kind. Zo’n kind wil je liefhebben, wil je koesteren en in je hart sluiten

Zo komt God ons met Kerstmis tegemoet, in een kwetsbaar en hulpeloos kind, Zo heeft God ten volle een gezicht gekregen en is Hij mens geworden, omdat Hij geliefd wil worden in de harten van de mensen, in onze harten.

Wie werkelijk liefheeft, verliest elke menselijke vrees die zou doen zeggen dat ik mijn gezicht moet redden. Liefde is niet bang om te doen wat in de ogen van anderen dwaas lijkt. In die liefde komt God in Jezus, zijn Zoon, ons menselijk dicht nabij. Daarin ligt het mysterie van ons christelijk geloof. En daardoor mogen we blijven kijken met de ogen van de hoop, door al het nare heen.

Zalig Kerstmis en Gods zegen voor u en al uw dierbaren voor het nieuwe jaar.

Pastoor Hans Hermens,
mede namens het pastoraal team en het parochiebestuur

---

---

 

Pastorpraat

Geloven is een privézaak. Het hoort thuis binnen de muren van je eigen huis. Het is iets waar je een ander niet mee lastig valt. Geloven is privé. Deze mening hoor je de laatste decennia steeds vaker terugkomen in de politiek, op tv en in de kranten. Dit denken past ook bij een individualistische samenleving.

Niemand tot last zijn, zorgen voor je eigen ontplooiing en ontwikkeling. Ieder voor zich, God voor ons allen. In een samenleving waar vele mensen leven met verschillende geloven en overtuigingen lijkt dit ook een veilig standpunt. Geen discussies, geen problemen. Zo laten we eenieder in zijn of haar waarde en zo zijn we tolerant, verdraagzaam en respectvol.

Geloof U het? Tolerantie, verdraagzaamheid en respect dulden geen onverschilligheid. Hoe kan ik mijn islamitisch buren respecteren wanneer ik geen weet heb van wat ze denken, voelen en meemaken in het leven van alledag? Hoe kan ik respectvol omgaan met mijn anders geaarde collega, wanneer ik hem niet accepteer in zijn diepste wezen, in zijn anders zijn?

Mensen zijn geen beren die geïsoleerd kunnen leven. We zijn relationele wezens. We zijn gericht op een ander. Als kind op de eerste plaats op onze ouders, later onze vrienden en vriendinnen, onderwijzers, dokters, partners, collega’s.

We leven pas wanneer we ons leven kunnen delen en zeer zeker wanneer het gaat om zaken die ons ten diepste raken.

Als pastor krijg ik nogal eens de vraag: ‘Als je probeert te leven als een goed mens dan is het toch goed, dan hoef je toch niet meteen gelovig te zijn?’ En daarop antwoord ik meestal;  ‘Natuurlijk ook zij die zeggen niet te geloven kunnen goede en waardevolle mensen zijn en zij die zeggen wel te geloven, daar kan ik me ook wel eens van voorstellen dat je er een straatje voor omloopt.’ Maar na deze bevestiging vraag ik meestal daarna: ‘Wat maakt een goed mens dan voor jou goed?’ En soms komt dan het antwoord; ‘Ja, dat maak ik natuurlijk zelf wel uit.’ Ja, dan begin ik toch wel mijn wenkbrauwen te fronzen. Waar is die goedheid, die liefde op geënt? Ik maak dat zelf wel uit, heeft geen basis. Er is geen verbondenheid, niet met God, niet met je naasten.

‘Pastor, als je probeert te leven als goed mens dan is het toch goed?’ Leven als goed mens begint naar mijn mening daar waar verbondenheid is met een ander. Je bent pas een goede broer of zus, wanneer je je met hem of haar verbonden weet. Je bent pas een goede mens wanneer je dit doet in verbondenheid met je naasten. Je bent een goed christen wanneer je probeert te leven in verbondenheid met Christus zelf en van daaruit met de mensen om je heen.

Christen zijn is daadwerkelijk een keuze, waar je met huid en haar aan verbonden bent. Je kunt niet een beetje christen zijn, net zo min als je niet een beetje zwanger of een beetje dood kunt zijn. Kortom waar het Jezus ten diepste om gaat, is de liefde en het waarmaken daarvan en daarin is Hij voor hen die Hem willen volgen broodnodig. Zo zegt Hij dan ook: Ik ben jullie voedsel en drank om naar God te gaan.

Geloven, daar maak je werk van. Ook met vallen en opstaan. Daar heb je een leven voor. Maar het blijft uw, jouw en mijn keuze.

Pastoor Hans Hermens

Uitnodiging Eerste Heilige Communie 2025

 In onze parochie is de aanmelding voor de Eerste Heilige Communie in 2025 gestart.  De kinderen uit groep 5 worden hiervoor van harte uitgenodigd.

Kinderen die op de plaatselijke basisscholen zitten, krijgen via de werkgroep of de scholen een brief met aanmeldformulier. Kinderen die niet op deze scholen zitten zijn uiteraard ook van harte welkom! De ouders kunnen bij pastoraal werker Christianne Saris een aanmeldformulier aanvragen: c.saris@hpancratius.nl

De vieringen staan gepland op zondag 11 mei 2025. ( reservedatum is zondag 1 juni)

De tijden en plaats van de vieringen worden nog vastgesteld, op basis van de aanmeldingen. De voorbereiding op deze viering vindt plaats op een viertal woensdagmiddagen in 2025.

Alle belangstellende ouders worden uitgenodigd voor de informatieavond.

Deze avond vindt plaats op donderdagavond 7 november aanstaande om 20.00 uur in de dagkapel van Geesteren ( bij het kerkhof in de Dorpsstraat)

U kunt uw kind tot en met 10 november 2024 opgeven.

Van harte welkom!

Het pastoraal team

---

---

 

Op zondag 3 september 2023 is het pastorale werkjaar van onze parochie gestart met Pancratiusdag bij de Kroezeboom in Fleringen. Er was een goede opkomst voor de eucharistieviering die in het teken van stond het thema “Waar gaan we voor?” Een projectkoor, samengesteld uit zangers van de verschillende geloofsgemeenschappen, verzorgde de muzikale begeleiding van de viering. De voorbeden werden gelezen door lectoren uit de negen geloofsgemeenschappen van de parochie. Kinderen van de kinder-, jeugd en jongerenkerk liepen een speurtocht tijdens de viering. Op het einde van de viering doneerde kinderkerk het collectegeld van het afgelopen pastorale jaar aan Leo Stamsnieder, vertegenwoordiger van Stichting Aangepast Sporten Tubbergen. Na afloop van de viering en de speurtochten was er volop ruimte voor ontmoeting onder het genot van koffie/thee en ranja met cake en voor de kinderen een ijsje. Alle aanwezigen vonden het een hele mooie ochtend en gingen zeer tevreden huiswaarts.