Zomerwandeling
Ook dit jaar is er weer een Zomerwandeling georganiseerd door de parochiële werkgroep Ontmoeting en Inspiratie op donderdagochtend 14 augustus.
Dit keer in het mooie buitengebied van Geesteren.
Het was een een wandeling van ongeveer 5 kilometer.
Na afloop kon men genieten van koffie en thee in de pastorie.
Samen op weg als pelgrims van hoop
“Mooie dagen. Verbondenheid en saamhorigheid. Inspirerende vieringen. Bezinning voor jezelf.” Zo klonken de reacties van de mensen die op 29 en 30 augustus 2025 deelnamen aan de bedevaart naar Kevelaer. Lopend, fietsend en met de bus trokken ze uit de parochie Lumen Christi, de Plechelmus parochie en onze Pancratius parochie naar het Duitse bedevaartsoord. In totaal honderdvijfenzestig deelnemers.
In deze onzekere tijd, met al zijn zorgen hebben we behoefte aan verbinding, bemoediging, perspectief. Een bedevaart helpt daarbij. We laten het alledaagse leven voor wat het is en gaan samen op zoek naar zin en betekenis. Iets wat we eigenlijk heel ons leven doen, maar in zo’n bedevaart krijgt het duidelijker vorm.
De wandelaars trokken er vijf en een halve dag voor uit om naar Kevelaer te gaan. Onderweg hadden ze goede gesprekken, sliepen ze onder andere in de benedictijnenabdij in Doetinchem en ervoeren ze de gastvrijheid van mensen op de pauzeplekken.
De fietsers reden door weer en wind met elkaar, in de pauze was er een stukje bezinning en gebed. Het gezamenlijk op weg zijn gaf veel verbondenheid. Die saamhorigheid was ook in de bus voelbaar. Veel mensen kennen elkaar en er ontstaan makkelijk gesprekken. Daarnaast werd er tijdens de reis ook gebeden voor een goede bedevaart, voor de vrede in de wereld en klonken er enkele bezinnende teksten.
In Kevelaer werden alle pelgrims door de vieringen en de kruisweg in Kevelaer geraakt. De zorgen en uitdagingen van deze tijd kwamen hierin goed naar voren. In de overwegingen, de gebeden, de liederen van koor Cantare en de muziek van de harmonie uit Denekamp werd het licht van het geloof aangereikt. Dit werd als heel heilzaam ervaren.
Tussendoor werd er lekker gegeten in het Priesterhuis, werden er attenties gekocht voor het thuisfront en natuurlijk ontbrak de Kaffee mit Kuchen niet.
Terugkijkend kunnen we zeggen dat de bedevaart alle deelnemers nieuwe hoop en bemoediging heeft gebracht: We staan er niet alleen voor, samen geloven geeft kracht! We danken de Oost-Twentse processie voor de goede organisatie en grote inzet. Wat mooi dat het zo kan!
Hartelijke groet,
Pastoraal werker Christianne Saris
Vakantie!?
Het is bijna vakantie. Uit eigen ervaring weet ik dat ik daar zo naar kan verlangen. Vakantie, zon, vrienden en familie bezoeken, zelf je tijd kunnen indelen, heerlijk wandelen door de bossen en in de bergen, rust, tot je zelf komen. Dit allemaal om nieuwe energie op te doen, om vervolgens weer een jaar verder te gaan.
Rust en tot je zelf komen, daar is de vakantie een uitgelezen mogelijkheid voor!
Ik denk aan mijn vakantie alweer enkele jaren geleden.
Daar ontmoette ik een jongeman uit België die enkele jaren geleden een succesvol computerbedrijfje was gestart. Hij vertelde over zijn voettocht naar de bedevaartsplaats Santiago de Compostella, in Spanje, die hij nog maar pas achter de rug had. Ik was wel benieuwd hoe men er nu toe komt, zoveel kilometers te lopen, weken lang, door weer en wind. De man vertelde me, dat hij met een aantal anderen computerprogramma’s maakte en dit leverde hem veel winst op. Maar na een paar jaar hard werken, zo zei hij, had hij er genoeg van en vroeg zich af hoe hij zijn leven nu verder moest voortzetten. Daarom had hij ervoor gekozen om enkele maanden op weg te gaan en daarin helderheid te krijgen. Hij was op zoek naar zin in zijn leven en hij begon zich steeds meer te realiseren dat een goede baan en veel geld verdienen hem tenslotte ook niet het geluk zouden brengen waar hij op hoopte. Door zijn jachtige leven van de afgelopen jaren voelde hij zich van binnen ook erg onrustig. Daarom was hij nu op zoek naar rust en zekerheid in zijn leven.
Deze rust moet niet gezien worden als een onttrekken aan de samenleving, met niemand meer te maken hebben en zelf doen waar je zin in hebt. Deze rust heeft te maken met gelukkig zijn, jezelf weten te vinden en je geliefd weten door anderen, door jezelf en tenslotte ook door God.
Deze rust sluit aan bij de woorden van Jezus: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken.”
Vele mensen in onze tijd zijn op zoek, op zoek naar iets dat de sleur van elke dag doorbreekt. Op zoek naar iets waar men voor kan leven, waar men zin uit kan halen. Zodat er rust kan zijn, diep binnenin je hart, in je ziel.
Op zoek zijn naar zin en geluk in je leven, ik denk dat nu steeds meer mensen hiermee bezig zijn. Mensen zijn mondiger geworden, worden ouder en hebben meer tijd om ook aan zichzelf vragen te stellen. Dit geldt al helemaal voor vele jongeren die nauwelijks nog iets lijken te kunnen met het geloof en de kerk. Zo lijkt het tenminste op het eerste gezicht.
Op de middelbare school waar ik als leraar werkte, kenden wij elke ochtend een dagopening. Soms gebeurde het zomaar in een gesprek dat een puber mijn geloof ging ondervragen. We spraken dan over wat geloof en geluk werkelijk betekenen. Het waren mooie momenten, maar ook momenten waarvan ik toch ook verlegen werd en mijn knieën voelde knikken. Dit waren vragen die werkelijk dicht bij je komen. Vragen zoals; wat betekent het geloven in God nu voor je? Wat heeft gelukkig zijn hier nu mee te maken? Vragen waarin je moet bekennen wie je nu werkelijk bent en waar je werkelijk voor staat. Het vraagt een openheid van je die je kwetsbaar maakt, die onrust bij je oproept en dat kan soms behoorlijk confronterend zijn.
‘Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt, en Ik zal u rust en verlichting schenken’. Woorden die troost kunnen schenken, maar ook verontwaardiging kunnen oproepen, omdat deze woorden zouden kunnen zeggen; ‘stil maar, wacht maar alles wordt nieuw’. Deze woorden zijn dan woorden waar je je achter zou kunnen verschuilen. Het is dan een wegvluchten voor de realiteit.
Jezus’ woorden tot je door laten dringen vraagt naar mijn mening eerst om de onrust van het zoeken. Het zoeken naar jezelf, het zoeken naar anderen, om tenslotte bij God uit te komen. Al die vragen van die jongeren in de klas stemmen mij dan ook positief. Ze zijn opzoek naar geluk, naar geloof, naar vriendschap, naar houvast.
Geloven is dan ook voor mij een zoeken. Geloven is geen zeker weten, tenminste niet in ons aardse bestaan, in de chaotische wereld van geweld, pijn, macht en alsmaar meer. Dit zoeken naar God geeft ook een onrust, staat open voor vragen en twijfel. Als gelovige mensen zijn wij dan ook pelgrims die steeds onderweg zijn. Die steeds de weg opnieuw moeten zoeken, zoals die jongeren in de klas, zoals deze Belgische jonge man die letterlijk zijn wandelschoenen had aangetrokken om iets van rust en verlichting te vinden.
Twintig jaar geleden ben ik tot priester gewijd. Om tot deze weg te komen heb ik veel moeten zoeken. Zoeken naar wie ik ben, zoeken naar de weg en bestemming in mijn leven. Dit zoeken heeft me geleerd me open te stellen voor Gods roepstem. En nog steeds ben ik zoekende, zoekende naar mensen en zo zoekend naar God.
In al die jaren dat ik nu werkzaam ben in het pastoraat heb ik allerlei mensen mogen ontmoeten die vertellen over hun verdriet, over hun onrust. En soms, zeker wanneer wij dit verdriet samen biddend voor God kunnen neerleggen, lijkt het net dat er – door alle ellende heen – in de hemel een deurtje wordt geopend. Dat mensen ondanks hun pijn en verdriet Gods nabijheid mogen ervaren. En dan verstaan we Gods stem – ook al is het maar even – diep van binnen. Gods Geest wordt dan werkzaam, diep in ons hart, in onze ziel. We verstaan de stem van Jezus die onder ons aanwezig is, die rust en verlichting schenkt, en we voelen zijn liefde, zijn barmhartigheid.
In mijn zoeken en mijn twijfel heb ik wel het vertrouwen gevonden dat ik me geborgen mag weten bij Hem die ieder mens steeds opnieuw roept en liefheeft. Dit vertrouwen schenkt rust en verlichting.
Vakantie, een periode van rust, misschien wel onrust. Het kan een mooie tijd zijn om vrij te worden voor God, voor je naasten en voor jezelf.
Ik wens u allen een goede vakantie toe, mede namens pastoraal werker Christianne Saris.
Pastoor Hermens
Aan het begin van de vakantieperiode
willen we u alle goeds toewensen met onderstaande
reiszegen van Jacqueline Roelofs-van der Linden
Ga dan op weg
Ga dan op weg en laat hoop en verwachting je leiden,
ook al zijn pijn en verdriet door geen mens te vermijden.
Wees niet bevreesd,
ga en vertrouw op de geest
die je van angst zal bevrijden.
Ga dan op weg en ontmoet op de reis medemensen.
Geef aan eenieder al wat jij jezelf toe zou wensen.
Dan, onder het gaan,
zul je de ander zien staan
en overschrijd je je grenzen.
Ga dan op weg en schud af al je twijfels en zorgen.
Ga en ontdek, wat vandaag nog voor jou is verborgen.
Houd op het licht
altijd je ogen gericht.
Dat zal je kracht zijn voor morgen.
Het pastoraal team
De kracht van de zomer
We bevinden ons in een mooi seizoen: de zomer. Wat is er veel te genieten in dit seizoen: de zingende vogels, de bloeiende struiken en bomen, de kleuren in alle schakeringen, de prachtige taferelen in de natuur, het zonlicht dat ons verwarmt en doet ontspannen. Het mag ons verwonderen en dankbaar maken. Zoveel moois, ons zomaar gegeven. We mogen er Gods hand in zien.
De natuur kan ons ook helpen om op adem te komen te komen. Als wij naar buiten gaan en wandelen, sporten, of bezig zijn in de tuin wordt onze aandacht getrokken naar al wat groeit en bloeit. We komen los van onze zorgen, onze taken, onze verantwoordelijkheden. We voelen ons dan een deel van een groter geheel, een deel van de schepping. Het helpt ons onze zorgen te relativeren en alles in het juiste perspectief te zien.
In het evangelie van Mattheüs wordt dit mooi verwoord:
“Maak je geen zorgen over jezelf en over wat je zult eten en drinken, noch over je lichaam en over wat je zult aantrekken. Is het leven niet meer dan voedsel en het lichaam niet meer dan de kleding? Kijk naar de vogels in de lucht: ze zaaien niet en oogsten niet en vullen geen voorraadschuren, het is jullie hemelse vader die ze voedt. Vraag je dus niet teveel bezorgd af. Zoek eerst het koninkrijk van God en zijn gerechtigheid, dan zullen al die andere dingen je erbij gegeven worden” ( Matteus 6: 25-34)
Dat de zomer ons mag helpen om ons te ontspannen en ons helpt om tijd en ruimte te nemen voor nieuw inzicht in wat het leven zinvol maakt. Dat we zien hoe alle leven op aarde met elkaar verbonden is en dat wij daar deel van mogen uitmaken. Dat wij de verbondenheid in de natuur en met elkaar mogen koesteren en er behoedzaam mee mogen omgaan. Een fijne zomer gewenst!
Hartelijke groet,
Pastoraal werker Christianne Saris
Gebed
God van liefde,
Mag ik leven in het vertrouwen
dat U de wereld draagt?
Dat U de bron van alle liefde zijt
en ieder mens uw kind noemt?
Laat mij de stilte vinden
waarin ik U kan horen
Geef mij de woorden in
om U te danken en tot U te spreken.
Kijk mij aan met de ogen
van wie ik ontmoet.
Maak mij mild en moedig
in de zorg voor uw mensen.
Blaas uw adem in mij, dat ik leef.
Genees mijn onmacht en mijn schuld.
Leg vrede in mijn hart
zodat ik anderen tot steun kan zijn.
Breng mij Jezus te binnen, uw Mensenzoon.
Voed mij met zijn woorden en zijn leven.
En geef mij zusters en broeders
met wie ik samen
kleur geef aan uw nieuwe wereld
Hartelijke groet, het pastoraal team
Verslag Lourdesbedevaart 2025
“In Lourdes komt iedereen thuis — al is het maar voor even.”
Van 21 mei t/m 28 mei maakten pelgrims uit onze parochie samen een bijzondere bedevaart naar Lourdes. Het werd een week vol geloof, verbondenheid, ontmoetingen en mooie momenten. Graag delen we met u een terugblik op deze indrukwekkende en waardevolle reis.
KLIK HIER VOOR EEN FOTO-IMPESSIE VAN DEZE BEDEVAART
Een reis vol geloof, ontmoeting en verbondenheid
Onze bedevaart begon in alle vroegte met een lange busreis richting Bourges. Ondanks de files rondom Parijs bleef de sfeer in de bus uitstekend. Er werd volop gepraat, gelachen en gezongen. Dankzij de heerlijke versnaperingen werd het onderweg een gezellige en gemoedelijke reis.
De volgende dag brachten we een bezoek aan Nevers, waar in de kapel bij het schrijn van Bernadette een korte, ingetogen viering plaatsvond. Een bijzonder moment van bezinning, waarin we stilstonden bij het leven en geloof van Bernadette. Daarna vervolgden we onze bedevaart richting Lourdes.
In Lourdes aangekomen, werd onze reis feestelijk geopend met een welkomstviering rond het jaarthema ‘Pelgrims van Hoop’. De daaropvolgende dagen werden gevuld met indrukwekkende vieringen, bijzondere ontmoetingen en momenten van gebed bij de grot van Maria. Deze plek, waar Bernadette haar verschijningen had, maakte op iedereen diepe indruk.
Een van de hoogtepunten was de sfeervolle lichtprocessie. Vier dames uit onze groep kregen de bijzondere taak om met een brandende kaars naast het Mariabeeld mee te lopen — een moment dat door velen als ontroerend werd ervaren. Het samenzijn in processie, zingend en biddend met duizenden pelgrims van over de hele wereld, gaf een groot gevoel van verbondenheid.
Daarnaast maakten we een bijzondere stadswandeling door Lourdes langs de plekken waar Bernadette leefde en opgroeide. Het was indrukwekkend om haar voetsporen te volgen en te zien waar haar leven zich heeft afgespeeld. Later die dag namen we deel aan de Sacramentsprocessie: een ingetogen en plechtig moment van gebed en ontmoeting.
Op een zonnige dag trokken we de Pyreneeën in. Onderweg genoten we van spectaculaire watervallen en berglandschappen. Bij Pont d’Espagne konden we met de kabelbaan omhoog of te voet naar een prachtig bergmeer, omringd door hoge bergtoppen en klaterende watervallen. De natuur, de rust en de schoonheid van deze plek deden velen goed.
De avonden in Lourdes boden ruimte voor ontmoeting, gebed bij de grot en ontspanning. Tijdens de bonte avond klonken zang, gedichten, bingo en veel gelach. Het werd een gezellige afsluiting van een intensieve, maar hartverwarmende week.
De laatste dag begon vroeg met een viering bij de grot, geleid door pastoor Eric van Teijlingen en pastoraal werker Christianne Saris. Daarna werd de kruisweg gebeden: de grote kruisweg voor de sportievelingen en de kleine kruisweg voor wie minder goed ter been was. Beide groepen werden geraakt door de manier waarop het lijden van Jezus werd verbonden aan het dagelijks leven van nu.
Na afloop van de kruisweg was er gelegenheid voor koffie of een heerlijke cappuccino op een terras, een laatste bezoek aan de grot en werd nog de gelegenheid geboden om souvenirs en kaarsjes voor het thuisfront te halen.
’s Avonds, na het diner, werd de groep bedankt door pelgrimsvertegenwoordigers. In hun warme woorden klonk de dankbaarheid voor vrijwilligers, reisleiders, pastores en medepelgrims door.
Dankgedicht namens de pelgrims voor onze begeleiders naar Lourdes
Met koffers vol verwachting en een hart vol stille hoop,
begonnen wij de pelgrimage, gedragen door geloof.
Naar Lourdes, heilige grond, een plek van licht en rust,
waar ieder zijn verhaal draagt, een bede, een levenswens, een lust.
Maar wat zou deze reis zijn zonder mensen aan onze zij,
die luisterden, begeleiden – die er waren, heel dichtbij.
Priester Eric van Teijlingen, bron van zegen, met uw woord en stille kracht,
bracht u ons het heilige, dat geneest en moed ons bracht.
Pastoraal medewerker Christianne Saris, met uw hart zo warm en fijn,
gaf u ruimte aan ons zoeken, aan verdriet en zonneschijn.
Reisleidsters, Wilma en Evelien, steeds waakzaam, met een lach en goede zorg,
leidden jullie ons langs wegen, over bergen, door de borg.
Vrijwilligers met handen, die in stilte dienstbaar zijn,
jullie gebaar, jullie hulp, jullie glimlach – maakten Lourdes echt tot ‘thuis’ zijn.
Contactpersonen, stille schakel, vol aandacht, klein gebaar,
jullie zagen wie even worstelde en stonden naast ons klaar.
De chauffeurs, die ons veilig over wegen hebben geleid,
met geduld, met goede zorgen, steeds op tijd en tot bereid.
Dank aan allen, ieder van jullie, voor wat je hebt gedaan,
voor de zorg, de tijd, de liefde die jullie met ons hebben doorstaan.
Wij kwamen als pelgrims, en keren nu weerom,
verlicht, gedragen, dankbaar – met herinneringen die blijven komen.
God zegene jullie handen, jullie werk, jullie stille kracht,
dat ook jullie mogen ontvangen, wat jullie aan ons hebben gebracht.
Meer dan een reis
Deze bedevaart was meer dan een reis naar Lourdes. Het was een tocht van verbondenheid, hoop en geloof. Er werd gelachen, gebeden, gezongen, gedeeld en gezwegen. In kaarslicht, gebed en ontmoeting groeide de groep van vreemden naar een hechte gemeenschap. Voor sommigen was het de eerste kennismaking met Lourdes, voor anderen een dierbare hernieuwde ervaring.
De kaarsen die daar brandden, blijven in ons hart nagloeien — als symbolen van hoop, van herinnering aan hen die we meedroegen in onze gedachten en van het geloof dat ons samenbracht.
Dankwoord
Namens alle pelgrims willen wij onze hartelijke dank uitspreken aan pastoor Eric van Teijlingen, pastoraal werker Christianne Saris, de vrijwilligers, reisleiders en alle betrokkenen. Dankzij hun inzet, warmte, enthousiasme en zorgzaamheid werd deze bedevaart een onvergetelijke reis vol betekenis en verbondenheid.
Ook een bijzonder woord van dank aan de sponsoren (Groentehal Oosterik, PMA schilders, Lenferink Paus Accountants, Coop Albergen) en gulle gevers die onderweg en in Lourdes voor mooie extra’s zorgden. Hun steun en betrokkenheid werden door iedereen enorm gewaardeerd.
Ook mee naar Lourdes?
Wilt u na het lezen van dit verslag zelf eens de bijzondere ervaring van Lourdes meemaken? Of bent u benieuwd wat een bedevaart voor u zou kunnen betekenen? Neem dan gerust contact op met onze reisleiders Wilma Thöni of Evelien Olimulder of stuur een mail naar lourdestubbergen@gmail.com.
U bent van harte welkom om een volgende keer met ons mee te reizen naar deze bijzondere plek van geloof, hoop en verbondenheid.
Moge het licht van Lourdes ons blijven vergezellen in de dagen die komen.
Pastorpraat voor Pinksteren
We vieren Pinksteren. Pinksteren is het feest van het optimisme, het feest van hoop in de toekomst, in het geloof dat het beter kan. Pinksteren staat nooit los van Pasen. Het maakt het Paasfeest af. Gods liefde en trouw hebben het laatste woord, sterker dan de dood. Want Één ging ons voor door lijden en dood heen: Jezus de Christus. Door Gods liefde en trouw werd Zijn Weg de Weg ten leven. Zijn graf was tenslotte leeg.
Voor de leerlingen die met Jezus optrokken en na de opstanding weer met hem hebben gesproken, gegeten, gelachen, gehuild, gebeden was het ook niet meteen Allelluja. Het paasgeloof moest groeien, wortel schieten. Want alles wat naar, pijnlijk, confronterend is, wat diepe wonden slaat, het heeft de tijd nodig om te genezen.
En dan met Pinksteren, we horen over de Geest, die allen die in huis waren in vuur en vlam zetten. De ramen en deuren werden weer open gedaan. Muren van angst werden afgebroken. En men trok de weide wereld in en men vertelde over Gods trouw, over Gods liefde, die ten volle zichtbaar werd in Jezus’ doen en laten. En Gods liefde en trouw die zo aanwezig was bij Jezus gaat nu verder in zijn Geest die leeft in mensen, in u en mij. De Geest wil wonen in ieder mens van goede wil.
En van die dag af trok men zelfbewust rond, vertelde over de Blijde boodschap, vierde eucharistie, doopte de mensen, troostte de verdrietige. Fouten en tekorten werden in Gods naam vergeven, zodat er nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden kwamen. Hoop werd geboden aan de stervenden en aan de armen werd de Blijde boodschap verkondigd. Zo is Pinksteren ook het geboortefeest van de kerk. Maar wat is er van dat enthousiasme nog overgebleven? Velen weten nauwelijks nog waar we in moeten geloven. Kerkgebouwen zijn vaak veel te groot geworden. Kerken lijken soms meer op museums dan op levende gebedshuizen.
We mogen nooit vergeten dat de kerk niet bestaat uit gebouwen van steen, maar bestaat uit levende stenen: u en ik. Met elkaar vormen we de kerk van Jezus Christus, zijn we gemeenschap. Paus Franciscus zei het heel mooi: We moeten elkaar blijven opzoeken, het geloof en daarmee Gods liefde met elkaar delen en uitdragen in de wereld waar we leven en ons niet opsluiten in gebouwen, die vaak veel te groot zijn geworden. We moeten meer en meer naar buiten treden, zichtbaar zijn!!
Christelijk geloven is niet alleen geloven in God, in Jezus, maar we mogen ook weten dat God, Jezus, in ons gelooft. Daarvoor hebben we dan ook een Helper, de Heilige Geest.
Iemand had een droom. Hij droomde dat hij de hemel binnenging en achter de balie stond een engel. Verwonderd vroeg hij de engel: ‘Wat verkopen jullie hier?’ ‘Alles wat je maar wilt,’ zei de engel vriendelijk. De man begon direct met zijn wensen op te sommen: ‘Dan vraag ik het einde van alle oorlogen, betere leef condities voor de armen en de verschoppelingen, werk voor de werklozen en…’ ‘Excuseer mij, beste man,’ viel de engel hem in de rede, ‘u hebt me niet goed begrepen, wij verkopen hier geen afgewerkte producten, wij verkopen alleen maar het zaad!’
Dat zaad, met zijn groeikracht, mag je zien als de gave van de Geest die u en mij in Christus’ naam doet groeien tot kind van God. Het zaad bevat de gaven van wijsheid, inzicht, verstand, sterkte, geloof, liefde en ontzag voor Gods naam. En dat zaad schenkt de mooiste vruchten, zodat in jouw doen en laten Christus herkend mag worden. Het zijn de vruchten, eigenschappen van vriendelijkheid, trouw, zachtmoedigheid, oprechte vrede, geduld.
Zo wordt geloof zichtbaar Christelijk leven, in onze handen en voeten, in onze oren, ogen en mond.
Als gelovige christenen mogen ook wij fiere mensen zijn, fier op ons geloof. Ons niet laten aanpraten dat we ouderwets zijn. En ook niet inlaten met verhalen dat over tien jaar er nauwelijks nog een kerk is te vinden. Want aan een huilende en jammerende kerk hebben we niets. Daar wil geen mens bij horen. Ik geloof vast dat we als christenen heel veel kunnen bijdragen aan een betere, mooiere, gelukkigere en vreedzamere wereld. Gesteund door de Geest van Jezus die bij ons blijft tot de voleinding van de wereld. Dat was en is zijn belofte. Zalig Pinksteren.
Pastoor Hans Hermens
Woorden van dank van diaken Bert Huitink
Beste mensen,
Donderdag 10 april jl. heb ik afscheid van mijn werk als pastor/diaken genomen. Afscheid nemen doe ik met pijn in mijn hart, ik had nog graag door willen gaan met mijn werk. Ruim twee jaar geleden heb ik de handdoek in de ring moeten gooien. Mijn lichaam en hoofd hebben mij in de steek gelaten.
20 jaar pastoraat zitten erop, vanaf eind 2015 heb ik in de Pancratius parochie gewerkt. Ik heb hier mogen werken met fijne collega’s en met veel vrijwilligers. Samen hebben we veel werk verzet, vooral voor de kinderkerk, jeugdkerk en Rock Solid. Mijn visie was altijd: aansluiting zoeken bij de samenleving, vooral bij de gezinnen, bij de kinderen en jongeren. Dat was haalbaar met veel mensen die mij ondersteunden en veel werk uit handen namen.
Pastoraat was voor mij ook het luisterende oor zijn: tijd nemen en maken voor medemensen. Ik heb mogen luisteren naar verhalen uit het leven van mensen. De ene keer met een lach, dan weer met een traan. De ene keer was dat thuis aan de keukentafel of op straat, de andere keer in het mooie Lourdes. De vele ontmoetingen hebben mij als mens rijk gemaakt.
In het pastoraat was ik een ruim denkende pastor, ik zat soms op de grens wat wel of niet kon zoals: Samen Top2000, met de kinderen speurtochten lopen, ander soortige vieringen, vormselvoorbereiding op de kop gooien. Het geloof bleef centraal staan, hoe kan het geloof uitdagend blijven. Daar ging ik voor, samen met collega’s en vrijwilligers die daarin meegingen.
Ik mocht afscheid nemen zoals ik in het pastoraat heb gestaan, nog eenmaal Samen Top2000 beleven. Graag wil ik de parochie bedanken voor deze avond, dank aan de koren Cantabilé, Courage, Multiple Voices en Cantiamo voor de prachtig gekozen liederen. Dank aan de mensen die de organisatie op zich hebben genomen. Woorden die zijn uitgesproken, het waren hartverwarmende woorden, dank voor de vele kaartjes met woorden van waardering.
Nogmaals iedereen bedankt voor het vertrouwen in mij als pastor en voor de mooie samenwerking. Het gaat u allen goed, blijf het luisterende oor voor elkaar.
Goad goan.
Hartelijke groeten,
Bert Huitink
Grotestraat 66, 7651 CK Tubbergen
