Archief voor categorie: Archief

Een update van Diaken Bert Huitink

Beste parochianen,

In de colofon van de informatiebladen staat al langere tijd bij het pastoraal team dat ondergetekende Diaken Bert Huitink niet beschikbaar is. In april heb ik voor de laatste keer iets van mij laten horen. Als ik mensen tegenkom vragen ze: hoe gaat het met je?. Het is tijd voor een stukje in de informatiebladen.

Helaas ben ik wederom beland in een revalidatietraject, in juni ben ik hier mee begonnen nadat ik in mei ben getroffen door een infarct in de hersenstam. Dat was een fikse tegenvaller, na het revalideren in het Roessingh eind vorig jaar moest ik opnieuw beginnen met revalideren in het ziekenhuis in Almelo. Dit zal mij voorlopig van de straat houden, dit revalidatieproces kost veel tijd. Het revalideren gaat in kleine stapjes. Mijn lichaam moet revalideren, mijn hoofd moet nu ook revalideren.

Van harte hoop ik dat ik met deze revalidatie mijn leven langzaam op de rit mag krijgen met de nodige aanpassingen, hulpmiddelen en met het accepteren.

Zelf heb ik de laatste twee jaren ervaren dat een mens zijn of haar leven niet in de hand heeft. Je kunt van alles willen en willen plannen, je wilt graag doorgaan met je werk, je wilt van alles nog doen. Als je lichaam dat niet toelaat, door verschillende omstandigheden, moet je dat accepteren. Dan kom je in een fase in je leven dat je mag leren genieten van wat nog mogelijk is, genieten van de kleine dingen die op je pad komen. Dat gaat niet vanzelf, dat mag je als mens leren. Een mens doet dit met vallen en opstaan, ook dat heb ik geleerd en leer ik nog steeds, de ene dag gaat beter dan de andere dag.

Ik kwam met een parochiaan in het ziekenhuis in gesprek en deze vroeg: kom je terug? Hij bedoelde: kom je terug als Pastor / Diaken? Bij het Roessingh hadden ze mij erop gewezen dat ik de energie moet gebruiken voor mijn dagelijks leven en dat er geen energie overblijft voor mijn pastorale werk. Terug komen? Daar had ik al een streep doorgezet.

Mijn naam zal nog in de informatiebladen blijven staan onder het pastoraal team, eerst zullen we het een en ander moeten regelen om mijn functie als pastor / diaken te kunnen afronden. Dat kost ook veel tijd en geduld, daar komen we op terug in de informatiebladen.

Inmiddels is het nieuwe werkjaar van start gegaan, ik wens de parochie een goed en geïnspireerd werkjaar toe.

Graag bedank ik de parochianen voor de warme belangstelling tijdens deze periode, een praatje, een kaartje, een steuntje in de rug doet een mens goed.

Hartelijke groeten,

Bert Huitink

---

---

 

Dinsdag 15 november jl. is pastoor Hermens geïnstalleerd in de H. Pancratius parochie.

Voor een fotoverslag KLIK HIER

Lees hieronder zijn dankwoord:

2022-47 Dankwoord pastoor Hermens

Per 1 november a.s. ben ik door onze aartsbisschop benoemd tot de nieuwe pastoor van de H. Pancratius parochie. Begin november zal ik zeer waarschijnlijk gaan verhuizen van Twello naar Tubbergen en ga dan wonen op de pastorie. Op 15 november a.s.. om 19.00 uur zal de installatieviering in de basiliek te Tubbergen plaatsvinden.

Ik ben Hans Hermens, geboren op 4 december 1965 te ’s-Hertogenbosch en opgegroeid te Vught. In 2005 ben ik door Kardinaal Simonis gewijd tot priester en vervolgens door hem gezonden naar het parochieverband Twente west. Ik kwam te wonen in Vroomshoop.

Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewerkt als priester. In 2008 kwam ik terecht in de Betuwe, tussen Arnhem en Nijmegen, en werd pastoor van de St. Benedictusparochie. In 2013 vertrok ik naar Salland en werd pastoor van de Emmanuelparochie. In 2018 werd ik pastoor van twee parochies de H.H. Franciscus- en Claraparochie, Twello en omgeving en de Emmausparochie, Apeldoorn. Vorig jaar gefuseerd tot de St Franciscusparochie. Nu moet ook ik hier weer afscheid nemen en dan merk ik dat ik ook hier weer gehecht ben geraakt aan vrijwilligers en parochianen. En bij een afscheid merk ik ook dat dit gehecht zijn, wederzijds is.
Ik ben nu zeventien jaar priester. Voor mij speelde de roeping voor het priesterschap al vroeg, vanaf mijn achtste jaar. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik steeds meer negatieve reacties op deze keuze. En zeker in de pubertijd is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om hier aan vast te houden. In Nijmegen heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben wiskundeleraar geworden, en kwam op een grote scholengemeenschap in Culemborg te werken. In deze acht jaren waarin ik leraar was genoot ik van het omgaan met de vele leerlingen. Vooral de interactie en het begeleiden van deze leerlingen trok mij zeer aan. Maar toch bleef ik mij ook aangetrokken voelen door de stem van de Roepende. Ik was 30 toen ik begon aan mij theologieopleiding aan de Katholieke Universiteit te Utrecht en besloot pas na vijf jaar studie, mijn baan als wiskundeleraar op te zeggen en me aan te melden bij het Ariënskonvikt, de toenmalige priesteropleiding voor het aartsbisdom. Om tot deze keuze te komen is een strijd aan voorafgegaan die hoort bij een persoonlijke groei, in geloof en persoon. Achteraf, een deel van mijn levensweg overziend mag ik mij toch geleid weten.
Ik werk nu negentien jaar met veel vreugde in het pastoraat. Ik voel me bevoorrecht om mensen vanuit een gelovig perspectief nabij te mogen zijn, op momenten van vreugde en verdriet. Een ontmoeting van mens tot mens kan mij echt verwonderen, elk mens draagt een verhaal met zich mee en dat is de moeite waard om naar te luisteren. In elk mens ontmoeten we ook een glimpje van Gods aanwezigheid. Wij allen zijn immers naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen.
Als pastoor krijg ik naast pastorale taken ook te maken met bestuurlijke taken, als pastoor ben je immers ook voorzitter van het parochiebestuur, zo schrijft het kerkrecht dit ook voor. Ik spreek de hoop uit, vele goede contacten te mogen hebben met het pastorale team, parochiebestuur, de vele vrijwilligers en vrijwilligsters, en met alle parochianen uit de Pancratius parochie. Ik besef maar al goed dat ik als pastor, pastoor, het nooit alleen kan, en veel van jullie kan leren. Zo heb ik ook jullie hulp en inspiratie nodig. En ik bid God om zijn zegen en steun voor het werk in onze Pancratius parochie. Ik zie met vertrouwen de toekomst tegemoet en kijk uit naar het ontmoeten van nieuwe mensen in de geloofsgemeenschappen. Werken als pastor, ik vind het heel mooi werk.

Hartelijke groet, pastoor Hans Hermens