Paus Franciscus schreef in het ziekenhuis…

,

Beste mensen,

Paus Franciscus heeft tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis een tekst geschreven die wij graag met u willen delen:

 

“De muren van ziekenhuizen hebben meer oprechte gebeden gehoord dan kerken…

Ze hebben veel meer oprechte kussen gezien dan die op luchthavens…

In ziekenhuizen zie je een homofoob gered worden door een homoseksuele arts.

Een bevoorrechte arts die het leven van een bedelaar redt…

Op de intensive care zie je een Jood die een racist verzorgt…

Een politieagent en een gevangene in dezelfde kamer die dezelfde zorg ontvangen…

Een rijke patiënt die wacht op een levertransplantatie, klaar om het orgaan van een arme donor te ontvangen…

Het is op deze momenten, wanneer het ziekenhuis de wonden van mensen aanraakt,
dat verschillende werelden elkaar kruisen volgens een goddelijk plan.

En in deze gemeenschap van lotsbestemmingen beseffen we dat we alleen niets zijn.

De absolute waarheid van mensen openbaart zich meestal alleen in momenten van pijn of bij de reële dreiging van een onomkeerbaar verlies.

Een ziekenhuis is een plek waar mensen hun maskers afleggen en zichzelf laten zien zoals ze werkelijk zijn, in hun puurste essentie.

Dit leven zal voorbijgaan. Snel, dus verspil het niet door met mensen te vechten.

Bekritiseer je lichaam niet te veel.

Klaag niet overmatig.

Verlies geen slaap over rekeningen.

Zorg ervoor dat je je dierbaren knuffelt.

Maak je niet te veel zorgen over het spic en span houden van het huis.

Materiële goederen moeten door iedereen verdiend worden – wijd je niet aan het vergaren van een erfenis.

Je wacht op te veel: Kerstmis, vrijdag, volgend jaar, wanneer je geld hebt, wanneer de liefde arriveert, wanneer alles perfect is…

Luister, perfectie bestaat niet.

Een mens kan het niet bereiken, omdat we simpelweg niet gemaakt zijn om hier vervuld te worden.

Hier krijgen we de kans om te leren.

Dus, haal het beste uit deze beproeving van het leven – en doe het nu.

Respecteer jezelf, respecteer anderen. Volg je eigen pad en laat het pad los dat anderen voor je hebben gekozen.

Respect: geef geen commentaar, oordeel niet, bemoei je er niet mee.

Heb meer lief, vergeef meer, omarm meer, leef intenser! En laat de rest over aan de Schepper.”

Paus Franciscus.

 

Hartelijke groet, het pastoraal team

 

/door

Woorden van dank van diaken Bert Huitink

Woorden van dank van diaken Bert Huitink

Beste mensen,

Donderdag 10 april jl. heb ik afscheid van mijn werk als pastor/diaken genomen. Afscheid nemen doe ik met pijn in mijn hart, ik had nog graag door willen gaan met mijn werk. Ruim twee jaar geleden heb ik de handdoek in de ring moeten gooien. Mijn lichaam en hoofd hebben mij in de steek gelaten.

20 jaar pastoraat zitten erop, vanaf eind 2015 heb ik in de Pancratius parochie gewerkt. Ik heb hier mogen werken met fijne collega’s en met veel vrijwilligers. Samen hebben we veel werk verzet, vooral voor de kinderkerk,  jeugdkerk  en Rock Solid. Mijn visie was altijd: aansluiting zoeken bij de samenleving, vooral bij de gezinnen, bij de kinderen en jongeren. Dat was haalbaar met veel mensen die mij ondersteunden en veel werk uit handen namen.

Pastoraat was voor mij ook het luisterende oor zijn:  tijd nemen en maken voor medemensen. Ik heb mogen luisteren naar verhalen uit het leven van mensen. De ene keer met een lach, dan weer met een traan. De ene keer was dat thuis aan de keukentafel of op straat, de andere keer in het mooie Lourdes. De vele ontmoetingen hebben mij als mens rijk gemaakt.

In het pastoraat was ik een ruim denkende pastor, ik zat soms op de grens wat wel of niet kon zoals: Samen Top2000, met de kinderen speurtochten lopen, ander soortige vieringen, vormselvoorbereiding op de kop gooien. Het geloof bleef centraal staan, hoe kan het geloof uitdagend blijven. Daar ging ik voor, samen met collega’s en vrijwilligers die daarin meegingen.

Ik mocht afscheid nemen zoals ik in het pastoraat heb gestaan, nog eenmaal Samen Top2000 beleven. Graag wil ik de parochie bedanken voor deze avond, dank aan de koren Cantabilé, Courage, Multiple Voices en Cantiamo voor de prachtig gekozen liederen. Dank aan de mensen die de organisatie op zich hebben genomen. Woorden die zijn uitgesproken, het waren hartverwarmende woorden, dank voor de vele kaartjes met woorden van waardering.

Nogmaals iedereen bedankt voor het vertrouwen in mij als pastor en voor de mooie samenwerking. Het gaat u allen goed, blijf het luisterende oor voor elkaar.

Goad goan.

Hartelijke groeten,

Bert Huitink

 

/door

Afscheid diaken Bert Huitink

Lees meer
/door

Pastorpraat voor de veertigdagentijd.

Pastorpraat voor de veertigdagentijd.

Tijdens de veertigdagentijd krijg ik wel eens de vraag, soms ook wat ironisch gesteld: “pastoor, mogen we nu geen koekje, want het is toch vasten?”

Mijn antwoord is dan wel eens: “u snoept maar rustig door, dat is aan u, want daar gaat het in deze vastentijd niet om. Maar wel dat we ruimte maken voor God en voor elkaar. Dat we werk maken van ons geloof.”

Aan het begin van de veertigdagentijd worden ons in het evangelie van Aswoensdag door Jezus drie oefeningen gegeven.

Namelijk vasten, aalmoes geven en bidden. Jezus legt bij deze wijze van leven niet de nadruk op hoe stevig je vast, hoeveel je bidt of hoeveel aalmoezen je geeft. Maar Hij wijst op de intentie van waaruit deze werken van gerechtigheid beoefend worden. En deze intentie wordt door de ogen van God gezien. Vasten wil zeggen: ik probeer los te komen van mijn eigen ik, om zo de kwetsbaarheid van me zelf te ervaren. Juist op momenten dat ik trek krijg kan ik gaan beseffen dat het niet altijd zomaar vanzelfsprekend is dat ik me zo maar weer kan voeden, of zomaar de kraan kan opendraaien. Het wijst me op de nood en de onrechtvaardigheid die door de gebrokenheid ons leven binnenkomt. En waar heel veel mensen op deze aarde mee te maken hebben. Het is de armoede waar velen mee moeten leven. Dit bewust worden van deze armoede kan me tot inkeer brengen. Hoe ga ik om met de schepping ons gegeven.

Aalmoes geven is gericht op je naasten, en wil zeggen tegen de ander: “ik heb je nood gezien en dat raakt me. Ik wil je tot steun zijn”. Oprecht een aalmoes geven is niet een paar euro in een collectemandje doen, maar het vraagt van je om jezelf aan de ander te durven geven. Zou een aalmoes geven in onze tijd niet betekenen: wat tijd vrij te maken en aandacht te schenken aan hen die er om vragen, soms heel dichtbij in je gezin, je familie je vrienden, maar ook aan vreemden die vragen om hulp en aandacht?

Bidden is gericht op God. Wanneer je oprecht bidt, durf je je afhankelijk te maken van onze hemelse Vader. Je legt je leven in Zijn handen. Hiermee erken je ook dat je niet alles in de hand hebt en dat je eindig bent. Juist in het gebed is het mogelijk de relatie met God te verdiepen en tot het besef te komen dat God van je houdt als liefdevolle vader, je nabij wilt zijn over de dood heen. Bidden, vasten en aalmoezen geven zijn veeleer een manier leven die je gevoelig maakt voor wat werkelijk belangrijk is in het leven, mits dit vasten, bidden en aalmoes geven niet gericht is op eigenbelang.

Tenslotte zijn onze prestaties en roem even vergankelijk als ons leven zelf. Bidden, vasten, aalmoezen geven: dat het ons ruimte mag geven om ons hart te openen voor God en voor elkaar.

Ik wens u een goede voorbereidingstijd toe op weg naar Pasen.

Pastoor Hans Hermens

 

/door

Het onze Vader

Het ‘onze Vader’

Het onze Vader, is een gebed door Jezus aan ons gegeven. En door veel christenen wordt dit gebed regelmatig gebeden. Maar doordat het veel gebeden werd en nog steeds regelmatig wordt gebeden loopt het wel het risico dat het wel eens gebeden wordt waarbij de aandacht ver te zoeken is. En dan wordt dit gebed teruggebracht tot enkele prevelende zinnen. En natuurlijk ook ik betrap me er wel eens op dat ik het meer aandacht kan bidden.

Onze vader die in de hemel zijt….

De eerste twee woorden hebben al ontzettend veel betekenis. God mogen we door Jezus aanspreken als onze Vader. Jezus neemt ons mee in de band die Hij heeft met zijn hemelse Vader. Door God aan te mogen spreken met Vader mogen ook wij delen in de band die Jezus heeft met zijn hemelse Vader en mogen ook wij ons geroepen weten tot kind, tot kind van God. Vader, geeft een relatie aan. Is er een dichtere relatie mogelijk dan tussen ouder en kind? Bij Vader gaat het niet zozeer om het geslacht, maar om de dichtheid van de relatie. Zozeer wil God op ons betrokken zijn. En God is veel te groot om Hem een geslacht toe te meten. Dat is veel meer voor al zijn schepsels. Daarom ook, God is vader en moeder tegelijk. Immers zo schrijft een psalm. God laat zijn kind niet alleen, zelfs als een moeder haar kind zou verlaten, God zal zoiets nooit doen. Daarom ook is het onze Vader, een gebed van vertrouwen, een gebed van geborgenheid. In die twee woorden, ’onze Vader’ wordt niet alleen de band gelegd tussen God en ons, mensen. Maar onze Vader zegt ook iets over de band die wij mensen met elkaar hebben. Want doordat we allen een gemeenschappelijke hemelse Vader hebben, zijn wij mensen ook geroepen tot broer en zus van en voor elkaar.

Toch mooi en waardevol om deze aspecten van dit gebed te beseffen, wanneer we dit gebed bidden. En dan heb ik het alleen maar gehad over de eerste twee woorden van dit gebed.

Met hartelijke groet,

Pastoor Hans Hermens

 

/door

Hartelijk dank voor uw gulle gift tijdens de kerkdeurcollecte met Kerstmis

Hartelijk dank voor uw gulle gift tijdens de kerkdeurcollecte met Kerstmis

Hartelijk dank voor uw gulle gift tijdens de kerkdeurcollecte met Kerstmis voor het parochiële Lourdesfonds. Uw bijdrage helpt om parochianen die graag een keer naar Lourdes willen, maar de reis niet helemaal zelf kunnen betalen, financieel te ondersteunen. Tevens maakt uw financiële bijdrage het mogelijk dat ook pelgrims die zorg nodig hebben, worden begeleid door deskundige en ervaren zorgvrijwilligers.

We waarderen uw steun enorm en danken u voor uw betrokkenheid bij dit mooie initiatief.

Lourdesgroep H. Pancratius parochie.

MET KERSTMIS KERKDEURCOLLECTE PAROCHIEEL LOURDESFONDS

Evenals in voorgaande jaren zal ook dit jaar met Kerstmis weer een kerkdeurcollecte worden gehouden voor het parochiële Lourdesfonds.

Met de opbrengst van deze collecte kunnen parochianen die graag een keer naar Lourdes willen, maar de reis niet helemaal zelf kunnen betalen, financieel een steuntje in de rug krijgen om toch die bedevaart naar de plek waar Maria verscheen aan Bernadette te kunnen maken. Tevens maakt uw financiële bijdrage het mogelijk dat ook pelgrims die zorg nodig hebben, worden begeleid door deskundige en ervaren zorgvrijwilligers. Door de jaren heen heeft de Lourdesgroep van de parochie het voor heel veel parochianen mogelijk gemaakt om met inzet van vele vrijwilligers een reis naar Lourdes te kunnen maken. Dat mooie werk willen wij ook in de komende jaren graag voortzetten.

Uw bijdrage aan de kerkdeurcollecte met Kerstmis is daarvoor van onmisbare waarde. Het is ook mogelijk om een gift over te maken op bankrekeningnummer NL14 RABO 0121443027 ovv gift Lourdesfonds of via onderstaande QR-code. Bij voorbaat alvast heel hartelijk dank namens alle pelgrims voor uw bijdrage aan de collecte.

Lourdesgroep H. Pancratius parochie.

 

 

/door

Terugblik Pancratiusdag 2024

Terugblik Pancratiusdag 2024

Op zondag 1 september 2024 is het pastorale werkjaar van onze parochie gestart met Pancratiusdag bij de Kroezeboom in Fleringen. Er was een goede opkomst en aandacht met ruim 300 aanwezigen uit de hele parochie  voor deze eucharistieviering die in het teken van stond het thema “Leven met een oprecht hart?”

Het koor Courage uit Langeveen zong prachtige liederen, en er werd met negen lectoren uit alle geloofsgemeenschap gebeden voor vrede en vriendschap in de wereld, de geloofsgemeenschap, de parochie en voor een goed begin voor alle scholieren, leraren en mensen die na een vakantie de draad weer oppakken. Tenslotte was er nog een reiszegen voor een man die op pelgrimstocht gaat naar de beentjes van Sint-Hildegard, geïnspireerd door de film van Herman Finkers.
Iedereen die aan deze viering heeft meegewerkt heel hartelijk dank!

Klik hier voor een foto-impressie van de Pancratiusdag
Klik hier om de Kroezeboomviering terug te zien

https://photos.app.goo.gl/du3umsHrhi2zj6EB8

/door

Dankwoord pastoor Pikkemaat

Onder grote belangstelling hebben parochianen en genodigden van de H. Pancratius parochie afscheid genomen van pastoor Pikkemaat.

Klik hier voor een fotoverslag van de viering in de basiliek te Tubbergen en aansluitend de receptie.

En lees hieronder zijn dankwoord:

2022-47 Dankwoord Casper Pikkemaat

 

/door

Even voorstellen

Per 1 november a.s. ben ik door onze aartsbisschop benoemd tot de nieuwe pastoor van de H. Pancratius parochie. Begin november zal ik zeer waarschijnlijk gaan verhuizen van Twello naar Tubbergen en ga dan wonen op de pastorie. Op 15 november a.s.. om 19.00 uur zal de installatieviering in de basiliek te Tubbergen plaatsvinden.

Ik ben Hans Hermens, geboren op 4 december 1965 te ’s-Hertogenbosch en opgegroeid te Vught. In 2005 ben ik door Kardinaal Simonis gewijd tot priester en vervolgens door hem gezonden naar het parochieverband Twente west. Ik kwam te wonen in Vroomshoop.

Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewerkt als priester. In 2008 kwam ik terecht in de Betuwe, tussen Arnhem en Nijmegen, en werd pastoor van de St. Benedictusparochie. In 2013 vertrok ik naar Salland en werd pastoor van de Emmanuelparochie. In 2018 werd ik pastoor van twee parochies de H.H. Franciscus- en Claraparochie, Twello en omgeving en de Emmausparochie, Apeldoorn. Vorig jaar gefuseerd tot de St Franciscusparochie. Nu moet ook ik hier weer afscheid nemen en dan merk ik dat ik ook hier weer gehecht ben geraakt aan vrijwilligers en parochianen. En bij een afscheid merk ik ook dat dit gehecht zijn, wederzijds is.
Ik ben nu zeventien jaar priester. Voor mij speelde de roeping voor het priesterschap al vroeg, vanaf mijn achtste jaar. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik steeds meer negatieve reacties op deze keuze. En zeker in de pubertijd is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om hier aan vast te houden. In Nijmegen heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben wiskundeleraar geworden, en kwam op een grote scholengemeenschap in Culemborg te werken. In deze acht jaren waarin ik leraar was genoot ik van het omgaan met de vele leerlingen. Vooral de interactie en het begeleiden van deze leerlingen trok mij zeer aan. Maar toch bleef ik mij ook aangetrokken voelen door de stem van de Roepende. Ik was 30 toen ik begon aan mij theologieopleiding aan de Katholieke Universiteit te Utrecht en besloot pas na vijf jaar studie, mijn baan als wiskundeleraar op te zeggen en me aan te melden bij het Ariënskonvikt, de toenmalige priesteropleiding voor het aartsbisdom. Om tot deze keuze te komen is een strijd aan voorafgegaan die hoort bij een persoonlijke groei, in geloof en persoon. Achteraf, een deel van mijn levensweg overziend mag ik mij toch geleid weten.
Ik werk nu negentien jaar met veel vreugde in het pastoraat. Ik voel me bevoorrecht om mensen vanuit een gelovig perspectief nabij te mogen zijn, op momenten van vreugde en verdriet. Een ontmoeting van mens tot mens kan mij echt verwonderen, elk mens draagt een verhaal met zich mee en dat is de moeite waard om naar te luisteren. In elk mens ontmoeten we ook een glimpje van Gods aanwezigheid. Wij allen zijn immers naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen.
Als pastoor krijg ik naast pastorale taken ook te maken met bestuurlijke taken, als pastoor ben je immers ook voorzitter van het parochiebestuur, zo schrijft het kerkrecht dit ook voor. Ik spreek de hoop uit, vele goede contacten te mogen hebben met het pastorale team, parochiebestuur, de vele vrijwilligers en vrijwilligsters, en met alle parochianen uit de Pancratius parochie. Ik besef maar al goed dat ik als pastor, pastoor, het nooit alleen kan, en veel van jullie kan leren. Zo heb ik ook jullie hulp en inspiratie nodig. En ik bid God om zijn zegen en steun voor het werk in onze Pancratius parochie. Ik zie met vertrouwen de toekomst tegemoet en kijk uit naar het ontmoeten van nieuwe mensen in de geloofsgemeenschappen. Werken als pastor, ik vind het heel mooi werk.

Hartelijke groet, pastoor Hans Hermens

/door

Afscheid pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg

Afgelopen woensdag 14 september heeft de Heilige Pancratius parochie afscheid genomen van pastoraal werker Jacqueline Meupelenberg. Na een trouw dienstverband van dertien jaar, zet zij met ingang van 1 oktober een nieuwe stap als geestelijk verzorger bij TriviumMeulenbeltZorg. In een volle Pancratiuskerk in Geesteren, werd in een viering van Woord en Gebed – muzikaal ondersteund door Cantiamo uit Albergen – dank uitgesproken naar Jacqueline voor haar brede pastorale inzet. Na afloop werd zij door het pastoraal team, parochiebestuur en centrale administratie nog eens ludiek op de hak genomen en bekleed met een zelfgemaakt sieraad, voorzien van alle werkzaamheden en initiatieven die zij heeft verricht.

Wij wensen Jacqueline van harte alle goeds, geluk en gezondheid toe en veel werkplezier in haar nieuwe omgeving! Dank voor alles en het ga je goed!

Voor een foto-impressie KLIK HIER

/door