Per 1 juni jl. is mw. Karin Roelofs gestopt als secretaris van het parochiebestuur. Haar benoemingstermijn liep eind mei ten einde. Een bestuurslid wordt door de bisschop voor vier jaar benoemd. We zijn mw. Karin Roelofs dankbaar voor alles wat ze voor de parochie als secretaris van het parochiebestuur heeft gedaan.
Heel fijn is het om te kunnen mededelen dat we een nieuwe secretaris voor ons parochiebestuur hebben gevonden in mw. Agnes Groothuis uit Geesteren. Zij is door de bisschop per 1 juli jl. benoemd als lid van het parochiebestuur met de functie van secretaris. Wij zijn zeer verheugd dat zij het parochiebestuur komt versterken.
We wensen haar veel succes en vreugde toe bij al haar werkzaamheden voor onze parochie. In de komende editie van Kompas zal ze zichzelf in een artikel voorstellen.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2020/05/Logo-HPP2-300x109-H-Pancratiusparochie.png1_.png3751030Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-07-15 12:32:572025-09-09 09:48:51Nieuws vanuit het parochiebestuur
Vicaris R.G.W. Cornelissen benoemd tot bisschop van Groningen-Leeuwarden
Paus Leo XIV heeft bisschoppelijk vicaris R.G.W. Cornelissen benoemd tot bisschop van Groningen-Leeuwarden. Willem Jacobus kardinaal Eijk en de bisdomstaf van het Aartsbisdom Utrecht (mgr. mr. drs. Th.C.M. Hoogenboom, mgr. drs. H.W. Woorts en mr. J.L.W.M. Zuijdwijk) feliciteren vicaris Cornelissen van harte met zijn benoeming tot bisschop van Groningen-Leeuwarden. Cornelissen was sinds 2 februari 2009 vicaris van het vicariaat Deventer en maakte deel uit van de grote bisdomstaf van het Aartsbisdom Utrecht. De Utrechtse bisdomstaf wenst hem “van harte Gods rijkste zegen” toe in de vervulling van zijn bisschopsambt, in het besef dat deze heugelijke benoeming voor het bisdom Groningen-Leeuwarden tegelijk een grote aderlating betekent voor het Aartsbisdom Utrecht.
Cornelissen is behalve vicaris van het vicariaat Deventer ook voorzitter van de diocesane werkgroep bedevaarten. Hij was in de afgelopen jaren diverse malen hoofdaalmoezenier van diocesane bedevaarten, onder meer van de driejaarlijkse bisdombedevaart naar Lourdes. Tevens was hij vele jaren bisschoppelijk vicaris voor het huwelijks- en gezinspastoraat. Daarnaast is hij pastoor van drie parochies: de samenwerkende parochies Heilig Kruis en H. Lebuinus en de St. Marcellinusparochie. In een interview bij gelegenheid van zijn 25-jarig priesterjubileum in 2021 gaf hij als raad aan jonge priesters: “Vasthouden aan je geloof, aan Christus als baken. Jezelf voeden met Christus in de Eucharistie. Je gebedsleven is zo belangrijk. De Kerk bestaat al 2.000 jaar en kende veel moeilijke momenten en zwarte bladzijden. De omgeving verandert, maar de kern van ons geloof blijft hetzelfde. En vooral: optimistisch blijven, ondanks alle veranderingen.”
R.G.W. Cornelissen (Gaanderen 1964) werd na de voltooiing van de priesteropleiding in 1996 benoemd in de parochies van Noordoost Salland (parochies van De Belte, Dedemsvaart, Hardenberg en Slagharen). Op 19 oktober 1996 ontving hij de priesterwijding en vanaf dat moment was hij als priester werkzaam in deze parochies. Op 1 februari 2001 werd Cornelissen benoemd tot pastoor van de parochies in Beuningen, De Lutte, Denekamp en Noord Deurningen. Vanaf 2004 was hij pastoor van het parochieverband Lumen Christi Noordoost Twente. Daarna volgde zijn benoeming in zijn huidige parochies.
Over de datum en wijze waarop het Aartsbisdom Utrecht vicaris Cornelissen zal gaan bedanken, volgt later meer informatie. De datum van de bisschopswijding in Groningen is ook nog niet bekend. In deze tijd van voorbereiding bidden wij dat de Heilige Geest bisschop-elect Cornelissen zal vervullen, in het bijzonder op voorspraak van de H. Maagd Maria en de HH. Willibrord, Bonifatius, Lebuinus en Marcellinus.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2025/07/Cornelissen-bisschop.jpg7201280Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-07-11 13:06:372025-08-26 15:06:19Vicaris R.G.W. Cornelissen benoemd tot bisschop van Groningen-Leeuwarden
God van liefde,
Mag ik leven in het vertrouwen
dat U de wereld draagt?
Dat U de bron van alle liefde zijt
en ieder mens uw kind noemt?
Laat mij de stilte vinden
waarin ik U kan horen
Geef mij de woorden in
om U te danken en tot U te spreken.
Kijk mij aan met de ogen
van wie ik ontmoet.
Maak mij mild en moedig
in de zorg voor uw mensen.
Blaas uw adem in mij, dat ik leef.
Genees mijn onmacht en mijn schuld.
Leg vrede in mijn hart
zodat ik anderen tot steun kan zijn.
Breng mij Jezus te binnen, uw Mensenzoon.
Voed mij met zijn woorden en zijn leven.
En geef mij zusters en broeders
met wie ik samen
kleur geef aan uw nieuwe wereld
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2021/06/Voorwoord2021.png7201280Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-06-10 12:13:192025-08-31 12:10:10Gebed
“In Lourdes komt iedereen thuis — al is het maar voor even.”
Van 21 mei t/m 28 mei maakten pelgrims uit onze parochie samen een bijzondere bedevaart naar Lourdes. Het werd een week vol geloof, verbondenheid, ontmoetingen en mooie momenten. Graag delen we met u een terugblik op deze indrukwekkende en waardevolle reis.
Een reis vol geloof, ontmoeting en verbondenheid Onze bedevaart begon in alle vroegte met een lange busreis richting Bourges. Ondanks de files rondom Parijs bleef de sfeer in de bus uitstekend. Er werd volop gepraat, gelachen en gezongen. Dankzij de heerlijke versnaperingen werd het onderweg een gezellige en gemoedelijke reis.
De volgende dag brachten we een bezoek aan Nevers, waar in de kapel bij het schrijn van Bernadette een korte, ingetogen viering plaatsvond. Een bijzonder moment van bezinning, waarin we stilstonden bij het leven en geloof van Bernadette. Daarna vervolgden we onze bedevaart richting Lourdes.
In Lourdes aangekomen, werd onze reis feestelijk geopend met een welkomstviering rond het jaarthema ‘Pelgrims van Hoop’. De daaropvolgende dagen werden gevuld met indrukwekkende vieringen, bijzondere ontmoetingen en momenten van gebed bij de grot van Maria. Deze plek, waar Bernadette haar verschijningen had, maakte op iedereen diepe indruk.
Een van de hoogtepunten was de sfeervolle lichtprocessie. Vier dames uit onze groep kregen de bijzondere taak om met een brandende kaars naast het Mariabeeld mee te lopen — een moment dat door velen als ontroerend werd ervaren. Het samenzijn in processie, zingend en biddend met duizenden pelgrims van over de hele wereld, gaf een groot gevoel van verbondenheid.
Daarnaast maakten we een bijzondere stadswandeling door Lourdes langs de plekken waar Bernadette leefde en opgroeide. Het was indrukwekkend om haar voetsporen te volgen en te zien waar haar leven zich heeft afgespeeld. Later die dag namen we deel aan de Sacramentsprocessie: een ingetogen en plechtig moment van gebed en ontmoeting.
Op een zonnige dag trokken we de Pyreneeën in. Onderweg genoten we van spectaculaire watervallen en berglandschappen. Bij Pont d’Espagne konden we met de kabelbaan omhoog of te voet naar een prachtig bergmeer, omringd door hoge bergtoppen en klaterende watervallen. De natuur, de rust en de schoonheid van deze plek deden velen goed.
De avonden in Lourdes boden ruimte voor ontmoeting, gebed bij de grot en ontspanning. Tijdens de bonte avond klonken zang, gedichten, bingo en veel gelach. Het werd een gezellige afsluiting van een intensieve, maar hartverwarmende week.
De laatste dag begon vroeg met een viering bij de grot, geleid door pastoor Eric van Teijlingen en pastoraal werker Christianne Saris. Daarna werd de kruisweg gebeden: de grote kruisweg voor de sportievelingen en de kleine kruisweg voor wie minder goed ter been was. Beide groepen werden geraakt door de manier waarop het lijden van Jezus werd verbonden aan het dagelijks leven van nu.
Na afloop van de kruisweg was er gelegenheid voor koffie of een heerlijke cappuccino op een terras, een laatste bezoek aan de grot en werd nog de gelegenheid geboden om souvenirs en kaarsjes voor het thuisfront te halen.
’s Avonds, na het diner, werd de groep bedankt door pelgrimsvertegenwoordigers. In hun warme woorden klonk de dankbaarheid voor vrijwilligers, reisleiders, pastores en medepelgrims door.
Dankgedicht namens de pelgrims voor onze begeleiders naar Lourdes
Met koffers vol verwachting en een hart vol stille hoop, begonnen wij de pelgrimage, gedragen door geloof. Naar Lourdes, heilige grond, een plek van licht en rust, waar ieder zijn verhaal draagt, een bede, een levenswens, een lust.
Maar wat zou deze reis zijn zonder mensen aan onze zij, die luisterden, begeleiden – die er waren, heel dichtbij. Priester Eric van Teijlingen, bron van zegen, met uw woord en stille kracht, bracht u ons het heilige, dat geneest en moed ons bracht.
Pastoraal medewerker Christianne Saris, met uw hart zo warm en fijn, gaf u ruimte aan ons zoeken, aan verdriet en zonneschijn. Reisleidsters, Wilma en Evelien, steeds waakzaam, met een lach en goede zorg, leidden jullie ons langs wegen, over bergen, door de borg.
Vrijwilligers met handen, die in stilte dienstbaar zijn, jullie gebaar, jullie hulp, jullie glimlach – maakten Lourdes echt tot ‘thuis’ zijn. Contactpersonen, stille schakel, vol aandacht, klein gebaar, jullie zagen wie even worstelde en stonden naast ons klaar.
De chauffeurs, die ons veilig over wegen hebben geleid, met geduld, met goede zorgen, steeds op tijd en tot bereid. Dank aan allen, ieder van jullie, voor wat je hebt gedaan, voor de zorg, de tijd, de liefde die jullie met ons hebben doorstaan.
Wij kwamen als pelgrims, en keren nu weerom, verlicht, gedragen, dankbaar – met herinneringen die blijven komen. God zegene jullie handen, jullie werk, jullie stille kracht, dat ook jullie mogen ontvangen, wat jullie aan ons hebben gebracht.
Meer dan een reis Deze bedevaart was meer dan een reis naar Lourdes. Het was een tocht van verbondenheid, hoop en geloof. Er werd gelachen, gebeden, gezongen, gedeeld en gezwegen. In kaarslicht, gebed en ontmoeting groeide de groep van vreemden naar een hechte gemeenschap. Voor sommigen was het de eerste kennismaking met Lourdes, voor anderen een dierbare hernieuwde ervaring.
De kaarsen die daar brandden, blijven in ons hart nagloeien — als symbolen van hoop, van herinnering aan hen die we meedroegen in onze gedachten en van het geloof dat ons samenbracht.
Dankwoord Namens alle pelgrims willen wij onze hartelijke dank uitspreken aan pastoor Eric van Teijlingen, pastoraal werker Christianne Saris, de vrijwilligers, reisleiders en alle betrokkenen. Dankzij hun inzet, warmte, enthousiasme en zorgzaamheid werd deze bedevaart een onvergetelijke reis vol betekenis en verbondenheid.
Ook een bijzonder woord van dank aan de sponsoren (Groentehal Oosterik, PMA schilders, Lenferink Paus Accountants, Coop Albergen) en gulle gevers die onderweg en in Lourdes voor mooie extra’s zorgden. Hun steun en betrokkenheid werden door iedereen enorm gewaardeerd.
Ook mee naar Lourdes? Wilt u na het lezen van dit verslag zelf eens de bijzondere ervaring van Lourdes meemaken? Of bent u benieuwd wat een bedevaart voor u zou kunnen betekenen? Neem dan gerust contact op met onze reisleiders Wilma Thöni of Evelien Olimulder of stuur een mail naar lourdestubbergen@gmail.com.
U bent van harte welkom om een volgende keer met ons mee te reizen naar deze bijzondere plek van geloof, hoop en verbondenheid.
Moge het licht van Lourdes ons blijven vergezellen in de dagen die komen.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2025/06/Lourdes-2025.jpg10801350Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-06-06 17:22:192025-08-20 13:41:31Verslag Lourdesbedevaart 2025
We vieren Pinksteren. Pinksteren is het feest van het optimisme, het feest van hoop in de toekomst, in het geloof dat het beter kan. Pinksteren staat nooit los van Pasen. Het maakt het Paasfeest af. Gods liefde en trouw hebben het laatste woord, sterker dan de dood. Want Één ging ons voor door lijden en dood heen: Jezus de Christus. Door Gods liefde en trouw werd Zijn Weg de Weg ten leven. Zijn graf was tenslotte leeg.
Voor de leerlingen die met Jezus optrokken en na de opstanding weer met hem hebben gesproken, gegeten, gelachen, gehuild, gebeden was het ook niet meteen Allelluja. Het paasgeloof moest groeien, wortel schieten. Want alles wat naar, pijnlijk, confronterend is, wat diepe wonden slaat, het heeft de tijd nodig om te genezen.
En dan met Pinksteren, we horen over de Geest, die allen die in huis waren in vuur en vlam zetten. De ramen en deuren werden weer open gedaan. Muren van angst werden afgebroken. En men trok de weide wereld in en men vertelde over Gods trouw, over Gods liefde, die ten volle zichtbaar werd in Jezus’ doen en laten. En Gods liefde en trouw die zo aanwezig was bij Jezus gaat nu verder in zijn Geest die leeft in mensen, in u en mij. De Geest wil wonen in ieder mens van goede wil.
En van die dag af trok men zelfbewust rond, vertelde over de Blijde boodschap, vierde eucharistie, doopte de mensen, troostte de verdrietige. Fouten en tekorten werden in Gods naam vergeven, zodat er nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden kwamen. Hoop werd geboden aan de stervenden en aan de armen werd de Blijde boodschap verkondigd. Zo is Pinksteren ook het geboortefeest van de kerk. Maar wat is er van dat enthousiasme nog overgebleven? Velen weten nauwelijks nog waar we in moeten geloven. Kerkgebouwen zijn vaak veel te groot geworden. Kerken lijken soms meer op museums dan op levende gebedshuizen.
We mogen nooit vergeten dat de kerk niet bestaat uit gebouwen van steen, maar bestaat uit levende stenen: u en ik. Met elkaar vormen we de kerk van Jezus Christus, zijn we gemeenschap. Paus Franciscus zei het heel mooi: We moeten elkaar blijven opzoeken, het geloof en daarmee Gods liefde met elkaar delen en uitdragen in de wereld waar we leven en ons niet opsluiten in gebouwen, die vaak veel te groot zijn geworden. We moeten meer en meer naar buiten treden, zichtbaar zijn!!
Christelijk geloven is niet alleen geloven in God, in Jezus, maar we mogen ook weten dat God, Jezus, in ons gelooft. Daarvoor hebben we dan ook een Helper, de Heilige Geest.
Iemand had een droom. Hij droomde dat hij de hemel binnenging en achter de balie stond een engel. Verwonderd vroeg hij de engel: ‘Wat verkopen jullie hier?’ ‘Alles wat je maar wilt,’ zei de engel vriendelijk. De man begon direct met zijn wensen op te sommen: ‘Dan vraag ik het einde van alle oorlogen, betere leef condities voor de armen en de verschoppelingen, werk voor de werklozen en…’ ‘Excuseer mij, beste man,’ viel de engel hem in de rede, ‘u hebt me niet goed begrepen, wij verkopen hier geen afgewerkte producten, wij verkopen alleen maar het zaad!’
Dat zaad, met zijn groeikracht, mag je zien als de gave van de Geest die u en mij in Christus’ naam doet groeien tot kind van God. Het zaad bevat de gaven van wijsheid, inzicht, verstand, sterkte, geloof, liefde en ontzag voor Gods naam. En dat zaad schenkt de mooiste vruchten, zodat in jouw doen en laten Christus herkend mag worden. Het zijn de vruchten, eigenschappen van vriendelijkheid, trouw, zachtmoedigheid, oprechte vrede, geduld.
Zo wordt geloof zichtbaar Christelijk leven, in onze handen en voeten, in onze oren, ogen en mond.
Als gelovige christenen mogen ook wij fiere mensen zijn, fier op ons geloof. Ons niet laten aanpraten dat we ouderwets zijn. En ook niet inlaten met verhalen dat over tien jaar er nauwelijks nog een kerk is te vinden. Want aan een huilende en jammerende kerk hebben we niets. Daar wil geen mens bij horen. Ik geloof vast dat we als christenen heel veel kunnen bijdragen aan een betere, mooiere, gelukkigere en vreedzamere wereld. Gesteund door de Geest van Jezus die bij ons blijft tot de voleinding van de wereld. Dat was en is zijn belofte. Zalig Pinksteren.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2020/05/VoorwoordPinksteren.jpg4721148Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-05-27 11:20:572025-08-31 11:48:16Pastorpraat voor Pinksteren
Moeder Maria,
Als mensen zijn wij samen op weg.
Als één familie
zijn wij met elkaar begaan.
Wij willen tot u bidden;
Wees een zorgzame moeder, Maria,
voor wie ziek zijn of bedroefd,
en voor hen die hun last
moeilijk kunnen dragen.
Moeder Maria, wij willen in gebed uitspreken
wat soms zo moeilijk te verwoorden is.
Wij willen vreugde delen langs onze weg
en lasten helpen dragen.
Maria, gij wijst ons altijd de weg naar Jezus, Uw zoon,
verdiep ons geloof en maak ons vertrouwen sterker,
Blijf bij ons, Maria, op onze levenstocht,
tijdens de vreugdevolle en de moeilijke dagen.
Open altijd onze ogen voor hen,
die wij als tochtgenoten ontmoeten,
maak ons dienstbaar naar uw voorbeeld.
Wees voor ons een veilige gids, Maria,
leidt ons langs veilige wegen
en leer ons steeds opnieuw het Licht te ontdekken,
bij Jezus Christus, uw zoon, onze Heer. Amen.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2023/10/Maria.jpg7201280Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-05-13 11:43:472025-08-18 13:11:23Moeder Maria
Donderdag 10 april jl. heb ik afscheid van mijn werk als pastor/diaken genomen. Afscheid nemen doe ik met pijn in mijn hart, ik had nog graag door willen gaan met mijn werk. Ruim twee jaar geleden heb ik de handdoek in de ring moeten gooien. Mijn lichaam en hoofd hebben mij in de steek gelaten.
20 jaar pastoraat zitten erop, vanaf eind 2015 heb ik in de Pancratius parochie gewerkt. Ik heb hier mogen werken met fijne collega’s en met veel vrijwilligers. Samen hebben we veel werk verzet, vooral voor de kinderkerk, jeugdkerk en Rock Solid. Mijn visie was altijd: aansluiting zoeken bij de samenleving, vooral bij de gezinnen, bij de kinderen en jongeren. Dat was haalbaar met veel mensen die mij ondersteunden en veel werk uit handen namen.
Pastoraat was voor mij ook het luisterende oor zijn: tijd nemen en maken voor medemensen. Ik heb mogen luisteren naar verhalen uit het leven van mensen. De ene keer met een lach, dan weer met een traan. De ene keer was dat thuis aan de keukentafel of op straat, de andere keer in het mooie Lourdes. De vele ontmoetingen hebben mij als mens rijk gemaakt.
In het pastoraat was ik een ruim denkende pastor, ik zat soms op de grens wat wel of niet kon zoals: Samen Top2000, met de kinderen speurtochten lopen, ander soortige vieringen, vormselvoorbereiding op de kop gooien. Het geloof bleef centraal staan, hoe kan het geloof uitdagend blijven. Daar ging ik voor, samen met collega’s en vrijwilligers die daarin meegingen.
Ik mocht afscheid nemen zoals ik in het pastoraat heb gestaan, nog eenmaal Samen Top2000 beleven. Graag wil ik de parochie bedanken voor deze avond, dank aan de koren Cantabilé, Courage, Multiple Voices en Cantiamo voor de prachtig gekozen liederen. Dank aan de mensen die de organisatie op zich hebben genomen. Woorden die zijn uitgesproken, het waren hartverwarmende woorden, dank voor de vele kaartjes met woorden van waardering.
Nogmaals iedereen bedankt voor het vertrouwen in mij als pastor en voor de mooie samenwerking. Het gaat u allen goed, blijf het luisterende oor voor elkaar.
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2025/05/B.-Huitink-e1690408618170.jpg752563Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-04-22 12:05:162025-06-11 16:16:06Woorden van dank van diaken Bert Huitink
https://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2025/04/Afscheid-Bert-2.jpg10801620Gerrit ter Weehttps://hpancratius.nl/wp-content/uploads/2019/11/Logo-HPP2-300x109.jpgGerrit ter Wee2025-04-11 12:46:042025-06-11 16:13:58Afscheid diaken Bert Huitink
Per 1 november a.s. ben ik door onze aartsbisschop benoemd tot de nieuwe pastoor van de H. Pancratius parochie. Begin november zal ik zeer waarschijnlijk gaan verhuizen van Twello naar Tubbergen en ga dan wonen op de pastorie. Op 15 november a.s.. om 19.00 uur zal de installatieviering in de basiliek te Tubbergen plaatsvinden.
Ik ben Hans Hermens, geboren op 4 december 1965 te ’s-Hertogenbosch en opgegroeid te Vught. In 2005 ben ik door Kardinaal Simonis gewijd tot priester en vervolgens door hem gezonden naar het parochieverband Twente west. Ik kwam te wonen in Vroomshoop.
Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewerkt als priester. In 2008 kwam ik terecht in de Betuwe, tussen Arnhem en Nijmegen, en werd pastoor van de St. Benedictusparochie. In 2013 vertrok ik naar Salland en werd pastoor van de Emmanuelparochie. In 2018 werd ik pastoor van twee parochies de H.H. Franciscus- en Claraparochie, Twello en omgeving en de Emmausparochie, Apeldoorn. Vorig jaar gefuseerd tot de St Franciscusparochie. Nu moet ook ik hier weer afscheid nemen en dan merk ik dat ik ook hier weer gehecht ben geraakt aan vrijwilligers en parochianen. En bij een afscheid merk ik ook dat dit gehecht zijn, wederzijds is.
Ik ben nu zeventien jaar priester. Voor mij speelde de roeping voor het priesterschap al vroeg, vanaf mijn achtste jaar. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik steeds meer negatieve reacties op deze keuze. En zeker in de pubertijd is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om hier aan vast te houden. In Nijmegen heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben wiskundeleraar geworden, en kwam op een grote scholengemeenschap in Culemborg te werken. In deze acht jaren waarin ik leraar was genoot ik van het omgaan met de vele leerlingen. Vooral de interactie en het begeleiden van deze leerlingen trok mij zeer aan. Maar toch bleef ik mij ook aangetrokken voelen door de stem van de Roepende. Ik was 30 toen ik begon aan mij theologieopleiding aan de Katholieke Universiteit te Utrecht en besloot pas na vijf jaar studie, mijn baan als wiskundeleraar op te zeggen en me aan te melden bij het Ariënskonvikt, de toenmalige priesteropleiding voor het aartsbisdom. Om tot deze keuze te komen is een strijd aan voorafgegaan die hoort bij een persoonlijke groei, in geloof en persoon. Achteraf, een deel van mijn levensweg overziend mag ik mij toch geleid weten.
Ik werk nu negentien jaar met veel vreugde in het pastoraat. Ik voel me bevoorrecht om mensen vanuit een gelovig perspectief nabij te mogen zijn, op momenten van vreugde en verdriet. Een ontmoeting van mens tot mens kan mij echt verwonderen, elk mens draagt een verhaal met zich mee en dat is de moeite waard om naar te luisteren. In elk mens ontmoeten we ook een glimpje van Gods aanwezigheid. Wij allen zijn immers naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen.
Als pastoor krijg ik naast pastorale taken ook te maken met bestuurlijke taken, als pastoor ben je immers ook voorzitter van het parochiebestuur, zo schrijft het kerkrecht dit ook voor. Ik spreek de hoop uit, vele goede contacten te mogen hebben met het pastorale team, parochiebestuur, de vele vrijwilligers en vrijwilligsters, en met alle parochianen uit de Pancratius parochie. Ik besef maar al goed dat ik als pastor, pastoor, het nooit alleen kan, en veel van jullie kan leren. Zo heb ik ook jullie hulp en inspiratie nodig. En ik bid God om zijn zegen en steun voor het werk in onze Pancratius parochie. Ik zie met vertrouwen de toekomst tegemoet en kijk uit naar het ontmoeten van nieuwe mensen in de geloofsgemeenschappen. Werken als pastor, ik vind het heel mooi werk.