Archief voor categorie: Nieuws

Donderdag 5 januari heeft jongerengroep Rock Solid van de H. Pancratius parochie een bezoek gebracht aan de stad Utrecht. Om iets over 9 vertrok het gezelschap van 28 jongeren en 6 begeleiders met de trein vanuit Almelo naar Utrecht.

Op het programma stonden onder meer het beklimmen van de Domtoren en een bezoek aan het bisschopshuis. In het bisschopshuis werden ze met koffie en thee ontvangen door mgr. Woorts. Daarna was het tijd voor een rondleiding door het pand: wie woont hier, wie werkt hier, wie komen hier op bezoek? Zo kregen de jongeren een beeld van de verschillende afdelingen: Jongerenwerk, Communicatie, Bouwzaken, Financiën et cetera. De kapel werd eveneens bekeken, waarbij vooral de schilderingen van het leven van Willibrord aan bod kwamen plus de kernelementen van een katholieke kerk zoals het tabernakel en de Godslamp. “Ze waren hier met veel plezier,” aldus mgr. Woorts.

De Utrechtse hulpbisschop schetste de jongeren en hun begeleiders ook de historie van het Aartsbisdom Utrecht en waarom Twente daartoe behoort. Hij nam als startpunt Jezus en de twaalf apostelen. De eerste apostel Petrus reisde naar Rome en stierf daar de marteldood. “De opvolger van Petrus en andere apostelen zijn de bisschoppen en die zijn het geloof verder gaan brengen. Vanuit Rome gingen missionarissen naar Engeland en Ierland, en van daaruit kwam Willibrord in 690 met 11 (of 12) andere monniken naar onze streken om Jezus en Zijn Evangelie bekend te maken en met de Kerk hier te beginnen,” zo vertelde mgr. Woorts.

Het eerste kerkje bouwde Willibrord op het huidige Domplein, aldus mgr. Woorts: “Dat was zijn missiepost en zo zijn hij, zijn medewerkers en hun opvolgers verder gaan missioneren. Dus vanuit het huidige Utrecht is ons katholieke geloof en Kerk-zijn ook in Twente gekomen. De huidige aartsbisschop van Utrecht is een verre opvolger van de H. Willibrord.”

Mgr. Woorts vertelde ook wat over de volgende bestemming: de momenteel nog in bouwdoeken gewikkelde Domtoren. Aan de hand van een grote kaars van de Domtoren liet hij zien dat deze is opgebouwd uit drie delen, een verwijzing naar de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Mgr. Woorts: “Het bovenste gedeelte is het meest open zodat de toren niet knapt bij hevige wind, maar dit kan tevens verwijzen naar de H. Geest die als een wind, als een adem door ons heengaat om ons te bezielen. Dat bovenstuk heet een lantaarn en die is octogonaal oftewel achtkantig, zoals ook veel doopvonten. Dat verwijst naar de (symbolisch) achtste dag, ofwel de nieuwe schepping in Christus en verwijst naar het eeuwig leven.”

Hij vergeleek de domkaars met het leven: “Je moet op een goed fundament staan en zoals de Domtoren groeien wij als het goed is door de jaren heen omhoog, in die zin: naar God toe. En uiteindelijk hopen we bij God thuis te komen in het eeuwig leven. Als ons levenskaarsje op is, is er altijd nog een ander Licht.”

Na zijn uitleg begon de klim in de domtoren, 465 treden en zo’n 100 meter hoog. Bovenin was het uitzicht prachtig.

Na de klim was er vrije tijd. Iedereen kreeg een envelop met 10 euro erin om zelf een maaltijd te kopen. De meesten bezochten het restaurant met de gouden bogen, oftewel McDonald’s maar er werden ook donuts en andere lekkernijen van gekocht. De dames hebben gezellig gewinkeld in Hoog Catharijne.

Om iets over half 7 stond de trein klaar om weer naar Almelo te gaan. Het was een mooie dag, veel gezien en geleerd en vooral veel gezelligheid.

Rock Solid is voor jongeren die willen groeien in geloof, samen actief bezig zijn met spellen, verdieping, op werkbezoek en het maken van vrienden.

Kom vrijblijvend kennis maken!

Meer weten? www.hpancratius.nl of mail naar rocksolid@hpancratius.nl of neem contact op met diaken Bert Huitink 06-20432661

Opvang en hereniging van straatkinderen in DR Congo.

In deze Adventstijd waarin we ons voorbereiden op de geboorte van Jezus Christus, willen we ons ook inzetten voor mensen overal ter wereld zoals in Congo.

DR Congo in centraal Afrika is door klimaat en grondstoffen een land met grote mogelijkheden. Helaas is het ook een land dat al jarenlang lijdt onder dictatuur, corruptie en uitbuiting. Door een langdurige burgeroorlog en een gebrek aan mogelijkheden op het platteland zorgden voor een massale uittocht naar de hoofdstad Kinshasa. Op straat leven veel kinderen die geen contact meer met hun hun familie hebben. Naar schatting zijn er tussen de 30.000 en 35.000 straatkinderen die zowel overdag als ’s nachts op straat leven.

Met dit project willen we samen met onze lokale partner Ndako Ya Biso 300 straatkinderen uit Kinshasa in hun centrum opvangen om ze uiteindelijk weer samen te brengen met hun familie. In het centrum krijgen de getraumatiseerde straatkinderen de zorg en ondersteuning die ze nodig hebben. Ze ontvangen praktische hulp zoals kleding, voedsel en gezondheidszorg. Daarnaast worden ze ook begeleid door psychologen. De gezinnen waarin de straatkinderen worden teruggeplaatst krijgen steun en advies hoe ze met de nieuwe gezinssituatie op de lange termijn kunnen omgaan.

De kinderen krijgen een jaar lang begeleiding. Ook krijgen ze les in lezen en schrijven, ruimte om te spelen en leren ze over hun rechten en plichten. Verder zijn er maandelijkse uitstapjes en gaat eens per jaar een groep naar een vijfdaags trauma opvangkamp.

Helpt U mee?

Dit kan door een gift te storten op NL89 INGB 0653 1000 00 ten name van Adventsactie onder vermelding “opvang van straatkinderen in DR Congo”

U kunt ook uw gift deponeren in de daarvoor bestemde bussen in onze kerken.

De Actie loopt van 30 november tot en met 26 december.

Alvast dank voor uw bijdrage.

De gezamenlijke MOV groepen Heilige Pancratius Parochie.

Per 1 november a.s. ben ik door onze aartsbisschop benoemd tot de nieuwe pastoor van de H. Pancratius parochie. Begin november zal ik zeer waarschijnlijk gaan verhuizen van Twello naar Tubbergen en ga dan wonen op de pastorie. Op 15 november a.s.. om 19.00 uur zal de installatieviering in de basiliek te Tubbergen plaatsvinden.

Ik ben Hans Hermens, geboren op 4 december 1965 te ’s-Hertogenbosch en opgegroeid te Vught. In 2005 ben ik door Kardinaal Simonis gewijd tot priester en vervolgens door hem gezonden naar het parochieverband Twente west. Ik kwam te wonen in Vroomshoop.

Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewerkt als priester. In 2008 kwam ik terecht in de Betuwe, tussen Arnhem en Nijmegen, en werd pastoor van de St. Benedictusparochie. In 2013 vertrok ik naar Salland en werd pastoor van de Emmanuelparochie. In 2018 werd ik pastoor van twee parochies de H.H. Franciscus- en Claraparochie, Twello en omgeving en de Emmausparochie, Apeldoorn. Vorig jaar gefuseerd tot de St Franciscusparochie. Nu moet ook ik hier weer afscheid nemen en dan merk ik dat ik ook hier weer gehecht ben geraakt aan vrijwilligers en parochianen. En bij een afscheid merk ik ook dat dit gehecht zijn, wederzijds is.
Ik ben nu zeventien jaar priester. Voor mij speelde de roeping voor het priesterschap al vroeg, vanaf mijn achtste jaar. Maar toen ik ouder werd, kreeg ik steeds meer negatieve reacties op deze keuze. En zeker in de pubertijd is het moeilijk, misschien wel onmogelijk om hier aan vast te houden. In Nijmegen heb ik de lerarenopleiding gedaan en ben wiskundeleraar geworden, en kwam op een grote scholengemeenschap in Culemborg te werken. In deze acht jaren waarin ik leraar was genoot ik van het omgaan met de vele leerlingen. Vooral de interactie en het begeleiden van deze leerlingen trok mij zeer aan. Maar toch bleef ik mij ook aangetrokken voelen door de stem van de Roepende. Ik was 30 toen ik begon aan mij theologieopleiding aan de Katholieke Universiteit te Utrecht en besloot pas na vijf jaar studie, mijn baan als wiskundeleraar op te zeggen en me aan te melden bij het Ariënskonvikt, de toenmalige priesteropleiding voor het aartsbisdom. Om tot deze keuze te komen is een strijd aan voorafgegaan die hoort bij een persoonlijke groei, in geloof en persoon. Achteraf, een deel van mijn levensweg overziend mag ik mij toch geleid weten.
Ik werk nu negentien jaar met veel vreugde in het pastoraat. Ik voel me bevoorrecht om mensen vanuit een gelovig perspectief nabij te mogen zijn, op momenten van vreugde en verdriet. Een ontmoeting van mens tot mens kan mij echt verwonderen, elk mens draagt een verhaal met zich mee en dat is de moeite waard om naar te luisteren. In elk mens ontmoeten we ook een glimpje van Gods aanwezigheid. Wij allen zijn immers naar Zijn beeld en gelijkenis geschapen.
Als pastoor krijg ik naast pastorale taken ook te maken met bestuurlijke taken, als pastoor ben je immers ook voorzitter van het parochiebestuur, zo schrijft het kerkrecht dit ook voor. Ik spreek de hoop uit, vele goede contacten te mogen hebben met het pastorale team, parochiebestuur, de vele vrijwilligers en vrijwilligsters, en met alle parochianen uit de Pancratius parochie. Ik besef maar al goed dat ik als pastor, pastoor, het nooit alleen kan, en veel van jullie kan leren. Zo heb ik ook jullie hulp en inspiratie nodig. En ik bid God om zijn zegen en steun voor het werk in onze Pancratius parochie. Ik zie met vertrouwen de toekomst tegemoet en kijk uit naar het ontmoeten van nieuwe mensen in de geloofsgemeenschappen. Werken als pastor, ik vind het heel mooi werk.

Hartelijke groet, pastoor Hans Hermens