Archief voor categorie: Vriezenveen

Overlijden paus Franciscus

Beste Parochianen,

Afgelopen maandag, tweede  paasdag is onze paus Franciscus overleden. Hij heeft heel veel voor onze kerk betekend. Het geloof droeg hij op een vaak eenvoudige en warm menselijke wijze uit. Maar altijd verbonden vanuit de band die hij  had met Christus en daardoor met onze hemelse Vader.

Zaterdag a.s. zal de uitvaartviering in Rome plaatsvinden. Bij de kerkgebouwen zullen de vlaggen halfstok hangen.

Op de avond vóór de uitvaart, vrijdag 25 april, zal om 19:00 uur in de basiliek van Tubbergen een herdenkingsviering voor onze paus worden gehouden voor de gehele parochie. Alle parochianen zijn hiervoor van harte uitgenodigd.

In het weekend van 27 april zal tijdens de voorbede voor de paus gebeden worden.
Met ingang van het weekend van 4 mei, tot we een nieuwe paus hebben, wordt tijdens de voorbede worden gebeden dat Gods Geest de kardinalen mag begeleiden bij het kiezen van een nieuwe paus.

Hartelijke groet,

Op 9 maart jl. overleed onze medeparochiaan Henk ter Halle in de leeftijd van  83 jaar.

Henk werd als jongste zoon uit een gezin van 7 kinderen geboren op 8 oktober 1941 aan de Bouwmeesterstraat 41 in Vriezenveen. Hier bracht hij zijn hele leven door en overleed er – in het bijzijn van Angela – in zijn eigen vertrouwde omgeving. Zijn werkzame leven was hij in dienst bij de Zilver-Blank in Vriezenveen, waar hij de scepter zwaaide in zijn magazijn. Het was er altijd super netjes.

Zijn leven lang leefde Henk samen met zijn ouders en droeg altijd zorg voor hen. Na het overlijden van zijn zwager stelde hij zijn hart en huis ook open voor zijn zus Marietje met haar kinderen. Ze hadden het goed met elkaar en deden veel samen. Het verlies van Marietje en 6 weken later zijn moeder raakte hem zeer.

Henk investeerde niet veel in contacten met mensen, hij wilde niet anders dan alleen zijn. Hij vond het goed, was er tevreden mee. Niet op de voorgrond maar een grote steun voor de naasten die hem nodig hadden.

Bij zijn parochie was hij grafdelver en lid van de tuinploeg, voor praktische hulp kon altijd op Henk een beroep worden gedaan.

Toen hij van zijn welverdiende pensioen kon gaan genieten, was hij altijd in één van zijn schuren aan het hobbyen of in de tuin aan het werk. Hij hield ervan dat alles netjes en keurig was. Zijn huis en zijn tuin waren zijn trots.

Elke zaterdag ging hij kaarten met zijn vrienden bij Koebrugge.

Zijn wereldje werd steeds kleiner, maar klagen deed Henk nooit. Hij vond het moeilijk dat al zijn broers en zussen hem waren ontvallen en dat hij als enige ter Halle nog over was.

Na de avondwake en uitvaart vanuit zijn kerk werd Henk bij zijn ouders te rusten gelegd. Moge Henk – samen met zijn ouders, broers en zussen – gelukkig zijn in een rust die geen einde kent.

Op  19 februari  jl. overleed  onze medeparochiaan Bennie Hoek in de leeftijd van 79 jaar.

Bennie werd geboren op 5 april 1945 in Tubbergen, op de dag dat heel Tubbergen was bevrijd.  Het gezin bestond uit vader, moeder en 11 kinderen.  Op 2 december 1970 trouwde hij met Gerda von  Pickartz. Nadat Petra in 1971 was geboren kochten ze het huis aan het Westeinde 254, de plek waar hij zijn hele verdere leven zou doorbrengen.

Bennie werkte als opperman bij verschillende bouwondernemingen. Daarnaast had hij thuis  de zorg voor zijn dieren: de varkens, de koeien, de kippen en het konijn. Daar voelde hij zich op zijn best. Trots was hij als hij met zijn kippen naar de tentoonstelling ging en met prijzen weer naar huis kon gaan….

De geboorte van Luuk en later de komst van Jordy, Judith en Linn verrijkten zijn leven.  Hij keek uit naar de wekelijkse kaartmomenten op de zondag als iedereen kwam. Het liefst was hij thuis, in zijn vertrouwde omgeving. Bennie was een eenvoudig mens, bescheiden, nooit op de voorgrond maar stond altijd klaar voor een ander. Hij had niet veel nodig om zich gelukkig te voelen, was met weinig  tevreden.

Het overlijden van Gerda in 2010 en het nog maar zo kort geleden plotselinge overlijden van zijn buurman en vriend Gerard Smelt hakten er diep in. Ze hadden altijd veel steun aan elkaar. De diagnose darmkanker kwam hard aan en de tumor groeide snel. De ziekte sloopte hem. Een operatie begin januari was kritiek, maar hij kwam er door. Uiteindelijk leefde hij nog 6 weken in reservetijd. Het deed hem veel verdriet dat hij niet meer voor zijn dieren kon zorgen.

De laatste 5 weken woonde Petra bij hem in zijn eigen huis. Toen hij zag dat het goed ging met haar durfde hij het leven los te laten, het was goed zo.. Hij kon tot het laatst thuis blijven, zoals hij zo graag wilde. Opgebaard in het kleine kamertje, met zijn wandelstok, de kaarten en de uitslag van het laatste potje kaarten bij hem.

In  zijn parochiekerk, voor het laatst op zijn eigen plekje bij de doopvont, werd na de avondwake door velen afscheid van hem genomen. Op 20 februari volgde de afscheidsdienst  in het crematorium te Almelo .

Wij wensen Petra en Gerrit, Luuk en Judith, Jordy en Linn veel moed en kracht om te leren leven met de lege plek in hun midden.